Παραμονή γιορτής | του Γιώργου Ηρακλέους Το κοριτσάκι με τα σπίρτα πουλάει απόψε αναπτήρες, τους πέντε ένα ευρώ, φοβισμένο, με λείο το δέρμα του σαν το βότσαλο, πριν ξεπαγιάσει στους δρόμους, παραμονή γιορτής. Ο Ολιβερ Τουίστ κοιμάται με το πλάι, χαμογελάει κι ονειρεύεται, δίπλα στα κόκκινα σταμνιά με το κρασί του γέροντα, του μαστροπού που διαφεντεύει τα παιδιά… Γράφω μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρωτοχρονιά | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Και φέτος την Πρωτοχρονιά, πολύ το θέλω μεν… αλλά, δεν θα στολίσω δέντρο. Στολίδι η Αγάπη μας, καμάρι και γινάτι μας, μα ο χωρισμός στο κέντρο! Και φέτος η Πρωτοχρονιά, είναι μουντή και σκοτεινιά μαργώνει την ψυχή μας, Καράβι φτιάχνω και κουπί, τραβάω από το πρωί, να πιάσει η ευχή μας! Και φέτος την ΠρωτοχρονιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δίστιχα και… δύστυχα του 2001 | του Τάσου Αυγερινού Αισίως πλέον μπήκαμε στο Δυο χιλιάδες ένα κι αντί για να χαιρόμαστε τα έχουμε χαμένα, έτσι που ο κόσμος άλλαξε, που τούμπα έχει πάρει και γίνανε αφέντες του κάποιοι τρανοί γαϊδάροι. Αισίως πάλι φτάσαμε ο χρόνος να αλλάξει, μα δυστυχώς επικρατεί παντού η «νέα τάξη» κι έτσι αντί να στήσουμε βεγγέραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Φωτογραφία ή καθρέφτης με παρελθόν | της Ζωής Δικταίου Φωτογραφία δική σου, στο παρόν κι όμως, αγγίζει τόσο οικεία την ψυχή και τόσο γνώριμα τη δική μου ιστορία φωτογραφία, ή καθρέφτης με παρελθόν μέσα του γράφει αμυδρά το φως κόντρα στη λήθη, χίλια στα χείλη φιλιά, Αύριο… θα σε αναγνωρίσω, είμαι σίγουρη εμπιστεύομαι την αφή, τα χέρια τα ξέρουν όλα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μονόλογος στη μελαγχολία των Χριστουγέννων | της Ζωής Δικταίου Θα χαθώ στη μικρή μου κρυψώνα, κοιτάζοντας αυτό που δεν βλέπει, όραση στενή, φοβισμένη, θα κρυφτώ, τόσο υπέροχα ξένη κι αράγιστη στη φαντασμαγορία τής γιορτής. Και το φιλί σου, αδιάφορο κι αυτό, όπως τα κρύα φιλιά στις εικόνες των αγίων. Ανήξερα τα χειμωνιάτικα τριαντάφυλλα ρεμβάζουν από το παράθυρο. Ματώνουν οι λέξεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Χριστουγεννιάτικα | του Τάσου Αυγερινού Χριστούγεννα Ξημέρωσαν Χριστούγεννα μα εγώ γιορτή δεν κάνω, ογδόντα «ευρώ» μου ζήταγαν για ν’ αγοράσω διάνο και άλλα τόσα οι αισχροί για μελομακαρόνια κι άντε να πάρω τίποτε, που ‘μαι ταπί από χρόνια. * * * Ήρθαν λοιπόν Χριστούγεννα , χωρίς γλυκά και γάλο, γι’ αυτό κι εγώ αποφάσισα, παιδιά, να τ’… αναβάλλω, θα ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Χριστούγεννα στο στρατιωτικό νεκροταφείο | της Ζωής Δικταίου Ξεροβόρι του χειμώνα, μια ανάσα τα σύνορα, ησυχία, καρδιά βαρύθυμη, καπνίζουν οι ψηλές καμινάδες στη μικρή πολιτεία, στην πάνω πλατεία χιλιάδες λαμπιόνια, τ’ αδέσποτα πήραν σβάρνα το Βλαχομαχαλά, μακριά από την παραξενιά του κόσμου στο χάνι του Μικρούλη δυο τριαντάφυλλα χαρίζουν χρώμα κι αγκάθια. Διανυκτερεύει η αφή στο ρόπτρο μια πνοή σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκηνές από το μέλλον | του Γιώργου Ηρακλέους Όμορφα μάτια, χείλη κοραλλένια, αρώματα μιας πένθιμης λιτανείας, κάηκαν οι κήποι μες στους ψαλμούς της Παρασκευής. Πίσω από τα παραθυρόφυλλα αγριωποί οι πρόγονοι πυροβολούν το σήμερα! Γέμισε ο κόσμος ανορθόγραφες λέξεις, πώς να γράψεις στον ουρανό τη λέξη ελευθερία; Τι μοναξιά είναι αυτή που παίζει στο ταξίμι του ο μουσικός τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αζίζ Νεσίν- ο λογοτέχνης που δεν σώπασε ποτέ | της Λάλε Άλατλι Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ’ τη φωνή σου, σώπασε κι επιτέλους αν ο λόγος είναι άργυρος η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου έλεγαν: «Σώπα». (…) Ο Αζίζ Νεσίν (1916-1995) Τούρκος λογοτέχνης και ευθυμογράφος, ο οποίοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
