Τρία ποιήματα | του Γιώργου Γωνιανάκη Το ύφος της αφέλειας και τα ωφέλιμα του Αν και είμαι ξεκάθαρος μπερδεύω συνέχεια την ποίηση με την πραγματικότητα. Ευλογημένη σύγχυση κι ωφέλιμη αφέλεια. Δεν κάνω πλάκα· σοβαρά μιλάω. Όταν βιώνεις τα ποιήματα οι στίχοι ανασαίνουν. Απολαμβάνω τον καφέ Χειμώνιασε – κι ο ελληνικός τραβιέται σκούρος βαρύς και μέτριος όπως ο χρόνος ακριβώς πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στην καταιγίδα | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Ακτίνες πέφτουν, πέφτουν χάνονται μακριά… Μέσα στα μάτια σου διαβάζω την ελπίδα! Κορμιά παλλόμενα γεννούνε τη ζωή, χαράζει ο ήλιος, μη φοβάσαι την αυγή. Δεν θα μας βρει ξανά μαζί η καταιγίδα. Στο έχω πει πολλές φορές, μα το ξεχνάς: Θέλει ζεστή καρδιά η ζωή να διαθέσεις. Πιτσιρικάδες εραστές και ποιητές, αναζητούν στα σκοτεινάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένας λυγμός | της Μαρίας Σταυρίδου Εκείνος ο λυγμός στη φωνή … που σου ξέφυγε που μαζί του δραπέτευσαν όλα τα θέλω που δεν τόλμησες να εξομολογηθείς. Εκείνη η ανάσα πόνου που κατάφερε να κλείσει μέσα της όλη τη λαχτάρα του πόθου σου όλη την τρέλα του κορμιού σου την απόγνωση της ψυχής σου. Εκείνο το δάκρυ που πνίγηκε μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αμυγδαλιά ανθισμένη, κόντρα στον Φλεβάρη | της Ζωής Δικταίου Παλιέ μου φίλε Με φωνές, τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω Ποτέ δεν ρώτησες, γιατί με φέρνει η βροχή Σ’ άλλο ουρανό δεν θα γυρέψω πεπρωμένα Στην αγκαλιά σου Θα γυρίσω απόψε, δίχως ενοχή Κι έχω τα φρένα της καρδιάς σπασμένα. Παλιέ μου φίλε Πως πέρασε, άθελά μας ο καιρός Άλλα, στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όταν έρθει το πρωί… | του Γιώργου Μπίμη Μοιάζει απόψε η βραδιά, σαν γιορτή συννεφιασμένη κι όλα μέσα μου σκιρτούν, σε μια θύμηση θλιμμένη… Πόσο θα ‘θελα να ‘ρθεις, αστεράκι διψασμένο, την ανάσα σου ποθώ, το φιλί σου τ’ αγιασμένο… Όταν φτάσει το πρωί, μες στον κόσμο θα σε ψάξω, σε λατρεύω, σ’ αγαπώ, θα στο πω, θα στο φωνάξω!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα χαμίνια | του Γιώργου Ηρακλέους σε οπτικοποίηση του Θανάση Πάνου Στις 26 Γενάρη παρουσιάσαμε το ποίημα του Γιώργου Ηρακλέους με τον τίτλο «τα χαμίνια». Σήμερα παρουσιάσουμε το βίντεο που δημιούργησε πάνω στο ποίημα αυτό, ο εικαστικός καλλιτέχνης Θανάσης Πάνου. Στο βίντεο παίζει φυσαρμόνικα ο Ζαχαρίας Κουρούνης. Πάντα αγαπούσα τα χαμίνια, όταν κατέβαιναν τα σκαλοπάτια του σπιτιού και έπαιρναν τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ενηλικίωση | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Στα δεκαοκτώ του έπιασε δουλειά. Τον έστησαν στον τοίχο, τον πυροβόλησαν. Τα όνειρά του περιστέρια πέταξαν τρομαγμένα μακριά. Ήταν πεθαμένος μα δεν το ήξερε, δεν τόλμησαν να του το πουν. Μόνη φροντίδα να τον θάψουν εξήντα χρόνια μετά. Θεοχάρης Παπαδόπουλος Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Γιος του ποιητή Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
SOS | του Μανώλη Λυκάκη Σ’ ένα ταξίδι μαγικό του παραδείσου, κάλμα καιρός κι όμως με πέταξε στον βράχο, εκπέμπω «SOS» στο σκότος της αβύσσου, στον χάρτη τελευταίο στίγμα γράφω. Η σκουριασμένη μες στο στρίτσο* της καδένα θαρρώ πως τον λαιμό μου ’χει τυλίξει, δεν είναι πιο φρικτό ναυάγιο κανένα, το ίδιο τ’ όνειρό μου μ’ έχει πνίξει. Θολά νεράΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο φως του κεριού να ξορκίσω την απουσία σου | της Ζωής Δικταίου Μουδιασμένες οι μέρες κι ο φόβος, μαργαριτάρι κρεμασμένο στο λαιμό. Άγριος καιρός η σκέψη σου με ξεγελούν οι σκιές νιώθω μόνο την ομίχλη και τα σύννεφα εκείνα, που κουβαλούν τη βροχή. Συλλαβίζω στην ψυχή πετρωμένα φεγγάρια της νύχτας στις όχθες του ονείρου γλιστράς και χάνεσαι λεηλατήσαμε τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
