Η πόρτα των ονείρων μου | του Γιώργου Γωνιανάκη (Μνήμη Μιχάλη Βασιλάκη) Η πόρτα των ονείρων μου είναι ανοικτή για σένα, να ’ρθεις να ξαναζήσουμε όλα τα περασμένα. Στους δρόμους των ονείρων μου όποτε θες περπάτα, να σεργιανίσομε μαζί σε μαγεμένη στράτα. Στ’ άρματα των ονείρων μου, τ’ ανέμου καβαλάρης, όλο τον κόσμο θα γυρνάς, έλα, κι εμέ να πάρεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άτιτλο | της Άννας Τακάκη Ένας φόβος σου ταράσσει τη σκέψη. Μια άθλια εικόνα σου χαλά τη βλέψη. Κάποιος θόρυβος ακόμη κι αν έρχεται από μακριά βροντά στην πόρτα σου. Σήμερα όλα σου φαίνονται φτηνά και μίζερα. Κάνεις αμήχανες κινήσεις, ή δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Σκέφτεσαι να βάλεις μουσική.. Ύστερα αλλάζεις γνώμη. Ανοίγεις πόρτες και παράθυρα. Η θάλασσα στο βάθοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αλλιώς λογάριαζες | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Αλλιώς λογάριαζες πως θα ’μοιαζε το φως, ψυχογραφώντας της βροχής μικρές ψιχάλες, καθώς ανέβαινες στης μοναξιάς τις σκάλες κι αχολογούσα μπρος στα μάτια σου ο αχός… Αλλιώς λογάριαζες του έρωτα το «αχ», μ’ αέρα που ’σειε τα φύλλα στα Λιβάδια, καθώς ζητούσες να ’βρεις στα βαθιά σκοτάδια τη μουσική απ’ το ταξίδι τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στης Πηνελόπης το κορμί | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Κόντρα στ’ αγέρι, στης ομίχλης την αντάρα, βαριά τα σύνεργα του νου, τρυπάν τη γη, σαλεύει η σκέψη με ψυχής, βαθιά λαχτάρα, σ’ όσα πελάγη, μοιάζουν οι όρκοι ναυαγοί … Μ’ έλιγα ναύλα, δίχως σπίρτα και τσιγάρα, στ’ άδειο κατάστρωμα του χρόνου, στέκει η ευχή, τρυγά το κύμα, γρατζουνώντας μια κιθάραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το περιβόλι | του Γιώργου Ηρακλέους Οι βρύσες τραγουδάνε, καθώς κυλάει το νερό, ο φόβος της αγάπης, ο ύπνος χωρίς όνειρα, οι άγγελοι κατοικούνε σε τούτο το περβόλι… Στην κοντινή πολιτεία θόρυβος και πλήξη, μεθυσμένοι τρικλίζουν και παραμιλούν, πολύχρωμος λαός, πολύβουος σ’ έναν τόπο ρημαγμένο. Μα εδώ στο περιβόλι τα λουλούδια συλλαβίζουν τον έρωτα, ο κισσός και τ’ αγιόκλημα σκαρφαλώνουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μπραζίλια | του Μανώλη Λυκάκη Πρόσω ξανά ολοταχώς τραβάμε για Μπραζίλια, των ταξιδιών την ποθητή χώρα των ναυτικών, μπροστά μας απομείνανε ακόμη λίγα μίλια, με κόντρα τους παράξενους καιρούς των τροπικών. Δεν τους ακούς που τραγουδούν με νοτισμένα λόγια, σκυμμένος είσαι συνεχώς σ’ ένα ανοιχτό χαρτί, στοιβάζεις τα φορτία σου, καφέ, καπνό και σόγια, και έχεις μες τους αριθμούς τωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τ’ αντίνομο | του Αλκέτα Λεοννάτου Ι. Μπορείς άραγε να χάσεις κείνο που ποτέ δεν μπόρεσες να κάμεις δικό σου; ΙΙ. Κεραυνοβολεί το κληροδότημα των αιώνων, χλεβάζοντας την ηθική κοσμοκρατορία νόμων, οφείλοντας τήρηση, άσβηστη υπόσχεση μνήμης, σμίλευμα της λατρείας του έκνομου πάθους, η ασύμφορη του νου χρήση, ο μάταιος, λάγνος λογισμός. ΙΙΙ. Μες την καταπόρφυρη αίσθηση της οδύνης με λάβροΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αύριο, η μέγιστη δύναμη για τη ζωή, η Αγάπη | της Ζωής Δικταίου Είχες φύγει ίσως από αδυναμία να συναντήσεις το πεπρωμένο. Απροετοίμαστοι στη ματαιότητα της επιθυμίας και οι δυο, με την επίγνωση ενός μέλλοντος άλλου, Αύριο, εκεί στη στροφή του δρόμου ευωδιάζει η θύμηση τριαντάφυλλα. Μ’ επισημότητα μυσταγωγική σήκωσες το βλέμμα απ’ το χώμα αργά – αργά, χωρίς εκείνηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκαλί που μας ξεσκάλωσε | του Γιώργου Γωνιανάκη Αλήθεια . η ζωή . αναζητεί . Ιθάκη. Κι αυτό το ξέρουμε . σαν ρίχνουμε . την άγκυρα . στα Εξάρχεια κι αράζουμε . για ούζο . για καφέ . και για σουβλάκι· σχεδίες-αυτοσχέδιες . με όνειρα . και σχέδια . ναυάγια. Μιχάλη, μεγαλώσαμε δίχως να έγλειψε ποτέ η γλώσσα μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
