By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Zoe | της Ζωής Δικταίου Σαράντα χρόνια, μια σχέση που πολλές φορές τη διέκοψαν διαφωνίες, μπόρες άγριες, αμφιβολία, κι όμως, συμβαίνει να είναι ακόμη μαζί, χωρίς ανάγκη απολογισμών, χωρίς τύψεις, πότε μεγαλόψυχοι και πότε αστείοι, τώρα δεν τους έμενε καιρός να δικαιολογηθούν, να αντιπαρατεθούν, να χωρίσουν έστωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η χώρα του ήλιου | του Γιώργου Ηρακλέους Βαδίζαμε νύχτες πολλές, αξημέρωτες, αμίλητοι, χλωμοί με οδηγό μας ψηλά τον αστερισμό του Κύκνου. Κάθε λίγο και ένα παιδί έκλαιγε… Μαζί μας και ένα γραμμόφωνο έπαιζε: «Δεν είναι όνειρο η ζωή…», πέφτανε πέτρες από τον νυχτωμένο ουρανό, τρέχαμε να προστατευτούμε σε κάτι θεοσκότεινες σπηλιές, οι νύχτες μας δεν είχαν ουρανό! Ξημέρωσε, φτάσαμεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μάχιμος | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Αποκρύπτω πια, απ’ τον όχλο, όσο μπορώ τη λαχτάρα της ψυχής κι αναθεωρώ όσα μου ‘ταξε η πικρή ζωή, θαρρώ ‘μοιαζαν νούφαρα, μες στο θολό νερό … Στου Πατέρα τη γιορτή, βρήκα αφορμή, να τολμήσω να μιλήσω με πυγμή στον εαυτό μου, μην μπορέσουν οι λυγμοί, να σκοτώσουν την ψυχή και το κορμί …ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Chaya | της Ζωής Δικταίου Έβγαινε περίπατο φορώντας σαντάλια με μαύρα λουριά, την περιφρονούσαν, λίγο ο αδέξιος τρόπος που βάδιζε στη λεωφόρο, ντεμοντέ ρούχα, ολόλευκα μαλλιά, μεγάλα μυωπικά γυαλιά, τα μακριά της χέρια σε διαμαρτύρηση πριν ο χρόνος την συντρίψει. Μετρούσε κάθε φορά τις γυναικείες μορφές τωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Seraphine | της Ζωής Δικταίου Είχε και αυτή τον προσωπικό της δήμιο, η Seraphine, όταν δεν την έσπαγε στο ξύλο, την πετούσε με λύσσα όπου έβρισκε, στο ξύλινο πάτωμα, στο σαλόνι, στο τραπέζι της κουζίνας, στο κρεββάτι, στα κάγκελα, στις λάσπες κάποια φορά που θυμήθηκε πως τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο Αντώνης | του Γιώργου Ηρακλέους Πανέμορφο παλικάρι ο Αντώνης, λεβεντιά, στους καφενέδες οι άντρες της γειτονιάς τον ζηλεύανε, άχαστος στο τάβλι, στην πρέφα και τα ζάρια! Από τα χαμηλά τα παραθύρια στενάζανε όλα τα κορίτσια σαν πέρναγε από τον δρόμο, στου Ψυρρή, στις Μάντρες, στο Μεταξουργείο! Πότε καπνεργάτης του Ματσάγγου, πότε στην οικοδομή, δεν ήτανε ζωή αυτή να ζεις…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Κόντρα στον καθρέφτη | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Μ’ έναν καθρέφτη ήρθα αντιμέτωπος, φαντάσου, για να μπορέσω να σταθώ στ’ ανάστημα μου κι αν με σακάτεψαν ζωή, τα βάσανα σου και με φτερά σπασμένα, παραμένω αετός … Διαβαίνω μέσα απ’ του καιρού τις συμπληγάδες, καθώς σφαλίζουν, κοκκινίζουν τα όνειρα μου, πέρα απ’ τα σύνορα κι απ’ τ’ ουρανού τις στράτεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών Doris | της Ζωής Δικταίου Βύθιζε το βλέμμα στη μοναξιά, δεν την ενοχλούσε ήταν επιλογή της, καθώς άκουγε το θρόισμα των φύλλων ψιθύριζε ως να απαντούσε, – σε ποιον αλήθεια, δεν ήξερε – ναι, υπήρξε αυταρχικός, σίγουρος για το αλάνθαστο της συνείδησης, της γνώμης, των αποφάσεων του,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Τα μπυράκια… | του Αντώνη Κουκλινού Πχιοτής και καλός τρακαδόρος ο Γιώργης… Άφραγκος τσι πλια πολλές φορές, γυρίζει σαν του παπά το σκύλο με ένα (μ)ποδήλατο, απού το ένα καφενείο του χωργιού να πάει τ’ άλλο…, έντεκα είναι τα καφενεία και ’σαμε να κάμει τη γύρα, πάει… έφαε τη μέρα… Εκαλοκαίρεψε και ετσά απού ντακάρανε οι κάψες την αράζει ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…