Μια μέρα σαν όλες τις άλλες | της Μαρίας Σταυρίδου Μια μέρα σαν όλες τις άλλες… Η μέρα που η ζωή φόρεσε την απόγνωση φουλάρι και αποφάσισε να πάει λίγο πιο κει… Κούφιες συζητήσεις μ’ έναν άνοστο καφέ δίπλα από ένα βιαστικό «Σ΄αγαπώ» και μια μόνιμη απάντηση «Δεν μπορώ». Μια αγχώδης γιαγιά που τρέχει να προλάβει τα παιδιά μια σάκαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πολυσχιδώς | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Τ’ άστρο απ’ το ρήγμα της φωτιάς, στο πέλαγο της μοναξιάς, πολυσχιδώς αντανακλά τον εαυτό του… Φτωχός διαβάτης ο καημός, στης νύχτας τη σιγή σκυφτός σαλεύει αργά κι αναζητά μια θέση, να ‘βρει στο φλεγόμενο πλευρό του, μ’ ευχή να ντύσει τα σκοτάδια της καρδιάς… Πολυσχιδώς, ο πολυτάραχος καιρός, χτυπά αφειδώς, στης μαύρης μοίραςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δύο ποιήματα για την Παλαιστίνη | του Ειρηναίου Μαράκη Στη διαδήλωση Τα χέρια θα δώσουν ο Άραβας με τον Εβραίο και μαζί θα βαδίσουνε στην αντιπολεμική διαδήλωση, με θυμό και πάθος θα αγωνιστούν για μια ελεύθερη Παλαιστίνη. Μια νέα μέρα Μη φοβάσαι, η νίκη θα είναι δική μας. Μαζί θα χτίσουμε μια ελεύθερη πατρίδα. Μη φοβάσαι Παλαιστίνη, με το όπλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Lilou | της Ζωής Δικταίου Στη λαϊκή αγορά, αγκαζέ με τις ακίνδυνες νεοσύλλεκτες σκιές των παιδιών και των πουλιών, εκεί είχε μάθει να ζει, ξόρκιζε το φόβο αναπολώντας σκονισμένα είδωλα της νιότης αυτά που έβγαιναν από τις παλιές εφημερίδες όταν τις έκοβε και τις έβαζε στα καφάσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Υπάρχει χρόνος… | της Μαρίας Σταυρίδου Υπάρχει ακόμη χρόνος… Το μεγαλύτερο παγκόσμιο ψέμα Το ψέμα που λες σ’ αγαπημένο Το ψέμα που λες… σε σένα Το ψέμα που μας κοιμίζει… το ψέμα που μας ορίζει Το ψέμα που μας έχει εγκλωβίσει, ανάμεσα στο αβάσταχτο «πρέπει» και στο τυραννικό «θέλω». Το μόνο που δεν υπάρχει είναι χρόνος Δεν υπάρχει… για ανόητεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Έχασα την ζωή μου… | του Γιώργου Ηρακλέους Ξέχασα την ζωή μου μέσα στα βιβλία, ποτέ δεν έζησα πραγματικά. Έμαθα πολλά, μα δεν κέρδισα τίποτα, ταξίδευα με το μακρινό καράβι της γνώσης, και ένιωθα πάντοτε ξένο το κορμί μου! Έχασα την ζωή μου την έσχατη ώρα της καρδιάς, όλα ήτανε στο νου πλασμένα, τίποτα στην ουσία των πραγμάτων… Βυθισμένος σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σινιάλο | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Μπάφιασα απ’ τη στεναχώρια κι όσο πια κι αν ζούμε χώρια, έχω αλλάξει το σκοπό, δεν θα παραπονεθώ, σε γλυκού ρυθμού σινιάλο, περπατώ και κάθε ζάλο μ’ οδηγεί με τσαγανό ν’ αλαργέψω απ’ τον καημό… Φτάνει πια με το μαράζι, άλλο δάκρυ πια δε στάζει απ’ τα μάτια και μπορώ να ‘χω βλέμμα καθαρό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Cho | της Ζωής Δικταίου Σήκωσε το δεξί χέρι, το ασημένιο δαχτυλίδι απέσπασε προσωρινά μόνο το βλέμμα της, φέρνοντάς το στον αριστερό ώμο είχε ανάγκη να ψηλαφίσει εκείνο το παλιό σημάδι, βιώνοντας σιωπηλά ανατροπές, ρυτίδες, αγωνίες, με πλάνες και αλήθειες, όλες μαζί, από την αστυνόμευση και τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον ποιητή της ειρήνης | της Άννας Τακάκη Εσύ ποιητή μου, που ύμνησες την ειρήνη, που ύμνησες δόξες γενεών , ανδραγαθήματα ανθρώπων επιφανών και σπουδαίων ήρθε η στιγμή να σου ομολογήσω πως η Ειρήνη δεν υπάρχει. Γιατί υπάρχουν κάποιοι τρισάθλιοι που σκάβουν υπογείως και την υπομονεύουν, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που την καπηλεύονται, που ταράσσουν την κοινή ησυχία, καταπατούν τα ανθρώπιναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
