Η Στυφακόνα | της Άννας Τακάκη Ηθογραφικό διήγημα Ίδια πως ήπεσε η Αντρονίκη από τον γκρεμό κι εσβολώθηκε, σαν ήμαθε πως ήκλεψε ο γιος τση την Περσεφόνη τη στυφακόνα. -Θωρείς άθρωπο στυφή, θωρείς φτεναχείλη, γύριζε οπίσω. Ο άθρωπος απού δε γελά τ’ αχείλη του γή το μάτι του άστονε, παιδί μου, γιατί θα σε σκοτεινιάζει. Εσύ Κωστή μου, κατσουλομάτη μου,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τρία ποιήματα | του Γιώργου Γωνιανάκη Το ύφος της αφέλειας και τα ωφέλιμα του Αν και είμαι ξεκάθαρος μπερδεύω συνέχεια την ποίηση με την πραγματικότητα. Ευλογημένη σύγχυση κι ωφέλιμη αφέλεια. Δεν κάνω πλάκα· σοβαρά μιλάω. Όταν βιώνεις τα ποιήματα οι στίχοι ανασαίνουν. Απολαμβάνω τον καφέ Χειμώνιασε – κι ο ελληνικός τραβιέται σκούρος βαρύς και μέτριος όπως ο χρόνος ακριβώς πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μια «πετυχεμένη» συζεψά | της Ιφιγένειας Μανουρά -Μωρή Μαρία, μα ίντα μωρή έπαθε λέει ο αφέντης σου; Δε το κάτεχα να είμαι ερχομένη απόντε νοψές γιατί ήμουνε παγομένη στη Χώρα. Οπροθές ήρθε η φιλιότσα μου και μου φέρε ένα τσουβάλι γούλες και τσι καθάρισα και τσι πήγα το γκοπελιώ στη Χώρα και τονε πήγα και αυγά αδικά μου, να κάμουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Οι αδερφάδες… | του Αντώνη Κουκλινού -Μωρή Ελενιά…!!! -Ίντα θες θεια…!!! -Έλα μωρή να μου περάσεις στη βελόνα τη (γ)κλωστή, για δεν αφέγγω και με ταραχά. -Άχι μωρέ θεια μου..!!! -Έλα παιδί μου και μνιαν ώρα πολεμώ να τηνε μπρουλιάσω, μα εστραβώθηκα η κακομίτσα και δε βρίχνω την τρύπα. -Ανήμενε ένα λεφτό θεια, να βάλω τα κλαρόνια μου, γιατί ’μαιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το ιερό των ναών | του Μιχάλη Χουρδάκη «…εις ιερόν ουδέ εκτρέπεσθαι, ου γάρ πάρεργον δει ποιείσθαι τον θεόν…» συμβουλεύει ο Πυθαγόρας τους αρχαίους Σαμίους. Ιερό βέβαια εδώ ο αρχαίος σοφός, εννοεί ολόκληρο το ναό και όχι το σημερινό άβατο των γυναικών στους ναούς της Ορθοδοξίας. Πολλοί ναοί όμως της αρχαιότητας, είχαν καθορισμένο χώρο ως άδυτο, τον επονομαζόμενο σηκό, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μπαρμπαρικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Γιατί μπαρμπαρικά; Επειδή τα μεζεδάκια μας παίρνουν το όνομά τους από την καταιγίδα που περιμένουμε να χτυπήσει την Αττική, αν τελικά έρθει, και που πήρε το όνομα Barbara, όχι Βαρβάρα, γι’ αυτό και δεν τα είπα Βαρβαρικά. Κι αφού ονομάτισα έτσι τα μεζεδάκια, λογικό είναι το πρώτο πιάτο της πιατέλας μας να έχει μετεωρολογικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ο παράνομος | του Γιώργου Αλεξάτου Πάνε τρεις μήνες τώρα που περιπλανιόταν, αποκομμένος απ’ όλους. Χωρίς να βρίσκεται κάποιο σπίτι να πάει να κάνει ένα μπάνιο, να πλύνει κάνα ρούχο, να φάει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να γύρει σ’ ένα ντιβάνι. Ποιος θα τολμούσε, πια, να φιλοξενήσει τον παράνομο; Τέλειωνε ο Αύγουστος και είχε κρυφτεί αποβραδίς σ’ ένα γιαπί στηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ένας λυγμός | της Μαρίας Σταυρίδου Εκείνος ο λυγμός στη φωνή … που σου ξέφυγε που μαζί του δραπέτευσαν όλα τα θέλω που δεν τόλμησες να εξομολογηθείς. Εκείνη η ανάσα πόνου που κατάφερε να κλείσει μέσα της όλη τη λαχτάρα του πόθου σου όλη την τρέλα του κορμιού σου την απόγνωση της ψυχής σου. Εκείνο το δάκρυ που πνίγηκε μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η αρχέγονη σχέση των Αθηναίων με τα σουβλάκια, κάτι αρχαία φεστιβάλ και ένας Λοβέρδος | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Ιστορικό σημείωμα- χρονογράφημα Tsiforos style) Ήταν μία εποχή που στην Αθήνα δεν υπήρχε μία! Όχι γιατί τους τα έτρωγε η ενεργειακή κρίση και η κρίση των logistics, από την μια ο Μπάιντεν και τα λαμόγια του γκουβέρνου, από την άλλη ο Πούτιν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…