Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
O χαβαλές τσ’ αποκράς | της Άννας Τακάκη Ξημέρωνε η Μεγάλη Αποκρά, η τελευταία Κυριακή τση Τυρινής. Το μεσημέρι συγκεντρωνότανε οι φαμίλιες στα σπίτια για ν’ αποκριγιώσουνε. Τη φορά αυτή το τραπέζι ήτανε γεμάτο μόνο από τυροκομικά. Κατουμέρια και νεράτες μυζητρόφτες, σκυφομακάρουνα με το ντόπιο βούτυρο, τυριά και γαλοτύρια, αθότυρο, μυζήθρα τση κουρούπας, χυλόφτα με το γάλα και στάκα. ΤοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο παπάς της Αποκριάς | του Γιώργου Μπίμη Εγώ σε πήρα παπαδιά, σ’ έχρισα πρεσβυτέρα, το γέννημα των σπλάχνων μου παπά να ‘χει πατέρα. Κι ήσουν σεμνή και ταπεινή, στεφάνι πριν σου βάλω, μα τώρα που ξεσάλωσες, πια δε σ’ αντέχω άλλο… Στης εκκλησιάς το πλήρωμα σ’ έδειχνα με καμάρι κι εσύ τη μέση κούναγες με σκέρτσο και με χάρη.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πως «χακάρονται» οι εκλογές | του Γιάννη Χατζηχρήστου Μην φανταστείς τίποτα κακούς μουλωχτούς hackers να μπουκάρουν στους υπολογιστές του Υπουργείου Εσωτερικών για να αλλάξουν τα νούμερα των καταμετρήσεων στην κάλπη. Δεν γίνεται η «δουλειά» έτσι το 2023! Χρησιμοποιούν, και δεν αποκλείεται να ξαναχρησιμοποιήσουν, μια πιο δοκιμασμένη συνταγή. Με αυτήν που εκλέχτηκε ο Τραμπ το 16, η ίδια που χρησιμοποιήθηκε γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κοιμάμαι | της Μαρίας Σταυρίδου Κοιμάμαι … στο κρεβάτι που ακόμη ψάχνει και σ’ αναζητά στα σεντόνια που κρύβουν μυστικά, μα μένουν σιωπηλά. Τα βλέπω που παλεύουν να βρουν ξανά τη ζεστασιά, ενώ θυμούνται χάδια και φιλιά. Αγκαλιάζω το βαμβάκι που ντύθηκε μαξιλάρι, ονειρεύομαι μια σφιχτή αγκαλιά …από σένα. Κλείνω τα μάτια για να μην δω τη μοναξιά, να μηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Δρακόγελως και οι Μοσκοκούζουλες | της Ζωής Δικταίου Στο Οροπέδιο, εδώ στο απάνω δώμα της γης κάθε διαδρομή, κάθε μονοπάτι είναι μια νέα πρόκληση, μια ανοιχτή σελίδα που σε περιμένει να την διαβάσεις. Η ανάγνωση αυτή αποτελεί λειτουργία θεραπευτική και δεν είναι μόνο ο καθαρός αέρας που κατεβαίνει φουριόζος από τις κορυφογραμμές και οι χιλιάδες μυρωδιές, δεν είναι ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Διαδρομή | του Γιώργου Μπίμη Απ’ τους κήπους της Αθήνας ως τα κάστρα της Βεργίνας, με Βαγγέλιο και σταυρό, σ’ έψαξα για να σε βρω… … … Στου Φιλίππου την αυλή, σε προσέγγισαν πολλοί, πονηροί συνδαιτυμόνες Φράγκοι, Σλάβοι, Μακεδόνες. Κι άπλωσα δειλά το χέρι, ορφανό μου περιστέρι, μα, στην έκσταση απάνω, σ’ ένα σύννεφο σε χάνω. Στων παθών την εβδομάδαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ήττα | του Γιώργου Ηρακλέους Ο μικρός απάτητος δρόμος μας φέρνει ως το περιβόλι με την άκαυτη βάτο. Εδώ, η μνήμη καίει και ζεματάνε τα δάκρυα. Καταματωμένε σύντροφε, έτσι μας τα φέρε ο καιρός, χάσαμε… Όλα η ψυχή τα θέλει, όλα τα ζητά τα κόκκινα, τα πράσινα, τα γήινα τα επουράνια κι αυτά τα κρύψαμε εδώ στο χώμα, σ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Τεντερμέδια» και «λοκμάδες» της γιαγιάς Κατνής | η κουζίνα της Αναστασίας Η γιαγιά Κατνή (Αικατερίνη), κορίτσι στα 13 της, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1924 μαζί με άλλους συγχωριανούς της, από το χωριό Σουβερμέζ (Φλοϊτά) του Βαγδαονικού οροπέδιου της Καππαδοκίας, για την Ελλάδα, στα πλαίσια της ανταλλαγής του πληθυσμού μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Πρόσφυγες! Με τα πόδια σε μεγάλη πορεία μέχριΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παγωνιά απόψε | του Μιχάλη Στρατάκη Λυσσομανούνε οι αέρηδες, η βροχή και το χιόνι συνεχίζουνε τ’ απάλε ποιος θα πρωτοπέσει για να μαργώσει τα ζωντανά τση γης κι εγώ αναστορούμαι τα παλιά και πυρώνει ο νους μου, σαν και που επύρωνε ετότε σας με το μαγκάλι και τα παραμύθια των παιδικάτων μου. Τρία πράματα θυμούμαι από τα παραμύθια που άκουγαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
