Τσ’ αγάπης οι λεμονανθοί… | του Αντώνη Κουκλινού Μεγαλοβδομάδα… Πόνος ψυχής για το Θείο Δράμα…. Νηστεία και εκκλησία… Οι νοικοκεράδες ανεσκουμπώνουνε τσι μανίκες, για να προλάβουνε τσι δουλειές. Κάθα μέρα τση Μεγαλοβδομάδας και άλλος διγαβρές, σάμε το Μεγάλο Σαββάτο. Τη Μεγάλη Παρασκή, θα πχιάσουνε τα ξωμονάστηρα και τα κοιμητήρια να θυμνιάζουνε. Στην Εκκλησά θα στολίζουνε τον Επιτάφιο οι κοπελιές καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αναστάσιμα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Αναστάσιμα, μια και έχουμε Πάσχα -άλλες χρονιές τα έχω πει Πασχαλινά ή Λαμπριάτικα και θα ήταν δύσκολο να βρεθεί άλλος τίτλος για το σημερινό πολυσυλλεκτικό μας άρθρο, αν και στα χρόνια της πανδημίας είχα νεολογίσει με τα «κορονοπασχαλινά». Ξεκινάμε λοιπόν, με έναν τίτλο που σχολιάστηκε ειρωνικά σε γλωσσολογούσες ομάδες του Φέισμπουκ και θεωρήθηκε αποτυχημένοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η Ανάσταση | του Ασημάκη Πανσέληνου Ἡ Μεγάλη Παρασκευὴ καὶ τὸ Πάσχα, τὸ πάθoς κι’ ἡ λύτρωση, ὁ θάνατος κι’ ἡ ζωή. Οἱ δυό μεγάλες γιορτὲς ποὺ συμβολοποιοῦν τὴν ἀνθρώπινη μοίρα, νὰ καταχτᾶς τὴ ζωὴ μὲ τὸ θάνατο καὶ τὸ θάνατο μὲ τὴ ζωή! Αλλὰ γιὰ τὸ λαό µας ἡ Μεγάλη Παρασκευὴ ἔχει περισσότερο βάρος, Αὐτὸς ὁ πιὸ προδοµένος λαός,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μαγδαληνή | του Ντίνου Χριστιανόπουλου Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα τακτική στα κηρύγματά του, πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω. Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου, στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες∙ κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι δε μου είναι άγνωστοι. ΚιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το κτήνος και το χαμόγελο | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Ένα παιδί χαμογελά ευτυχισμένο. Στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη η ευχαρίστηση γεμάτη σοκολάτες που πριν από λίγο έφαγε. Ξαφνικά τρομάζει. Ένας ρυθμικός ήχος ακούγεται. Πολέμου τύμπανα. Βομβαρδισμοί. Το παιδί κλαίει. Στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη η απόγνωση. Γεμάτη αίματα. Θεοχάρης Παπαδόπουλος [Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι το κολλάζ «Το κτήνος καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ακριβοχαιρετίσματα κι ακριβοχαιρετώ σας! | του Αντώνη Κουκλινού Πόσες ακόμη Πασχαλιές, Θέ μου θα μας αφήσεις, ο γης τον άλλο μας να ζει, μόνο με τσ’ αναμνήσεις; Να μη μπορούμε σ’ εκκλησά, ελεύθερα να μπούμε, Χριστός Ανέστη αγκαλιά, ο γης τ’ αλλού να πούμε. Δίχως τσ’ αγάπης το φιλί, στα χείλη να στεγνώσει, με το κερί τσ’ Ανάστασης, πόρτα πχιοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Στο Χριστό | του Γιάννη Ρίτσου   Ω, εσύ που μίλαες στα πουλιά, στου δάσους τα γυμνά κλαδιά, στου αγρού τα κρίνα και γλυκά στον κάθε πόνο εστράφης- σου κρέμασαν στο χέρι σου μιαν αρμαθιά βαριά κλειδιά να κλεις μπουντρούμια, ιδιώνυμα γελώντας να υπογράφεις. Συχώρα τον αμαρτωλό, Χριστέ, ο εργάτης σήμερα καθώς πέφτει στη σκέψη του των φυλακών η αυλαίαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Όμορφη που ‘ναι η Λαμπρή… | της Σούλης Ρουμπίνη «Χριστός Ανέ – Χριστός Ανέστη μάτια μου Χριστός Ανέστη μάτια μου κι έλα να φιληθούμε, έτσ’ είναι μάτια μου, έτσ’ είναι κι έλα να φιληθούμε πάρε και κλη – πάρε και κλήμα τ’ αμπελιού πάρε και κλήμα τ’ αμπελιού κι έλ’ να στεφανωθούμε. Έβγα να με δεις που ήρθα τ’ άστριΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Όσο η ΕΥΠ χαζεύει με μια ρωσίδα γιαδικιάρογλου… | του Γιάννη Χατζηχρήστου (ή η επικείμενη μεταβολή της πολιτικής της Ρωσίας και στο Κυπριακό) …και μην υπάρχοντος άλλου για να σας ενημερώσει υπεύθυνα για το τι αλλάζει στους συσχετισμούς στην Δυτική Ασία (το μη αποικιακό όνομα της Μέσης Ανατολής) στην 12η «Διάσκεψη της Μέσης Ανατολής» στο Valdai Club στη Μόσχα (τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…