By:
On:
In: Διήγημα

Απόπλους προς Σιγκαπούρη | της Άννας Τακάκη Δεκαετία του 1980. Τέλη του Οκτώβρη, εκεί προς τα ξημερώματα λύνουν οι κάβοι από το λιμάνι του Άντεν, (νότια Υεμένη), όπου είχε γίνει η εκφόρτωση αργού πετρελαίου. Βίρα τις άγκυρες, και το πετρελαιοφόρο μας «Μαρία Ισαβέλλα» παίρνει ναύλο για Σιγκαπούρη, λιμάνι εκφόρτωσης. Η φόρτωση, θα γινόταν από το Μπαχρέιν του Περσικού, με βενζίνη.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Διάπλους Ισημερινού προς Rio de Janeiro | του Μανώλη Λυκάκη Σ’ ένα από τα ταξίδια μου, Αυγούστου πρωινό, η θάλασσα τον ύπνο της γαλήνια κοιμόταν, έτσι καθώς διασχίζαμε τον ισημερινό, μήτ’ η προπέλα τα νερά που τάραζ’ ακουγόταν. Μέσα σ’ εκείνη τη σιωπή, από το πουθενά, μια δυνατή μας ξάφνιασε λίγων λεπτών βροχή, η πλώρη μόνο μούσκευε, στην πρύμη ήτανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Κρυφό εικονοστάσιο | του Γιώργου Γωνιανάκη Της φίλησα μου φίλησε το χέρι. Πρώτη σκηνή της τελευταίας νύχτας. π ο υ σ’ η ύ ρ α κ α ι π ο υ σ’ έ χ α σ α ταινία μικρού μήκους Πέρασα ξαναπέρασα τόσες φορές με κείνη την κοπέλα, ιταλικής καταγωγής· δίχως σχεδόν να λύθηκαν τα χείλη δίχως σχεδόν να αλλάξουμεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο χρόνος Αύριο, με μπλε τριαντάφυλλα | της Ζωής Δικταίου Σκοτάδι βαθύ κλείνεις τα μάτια, βελούδο και σκόνη της μνήμης αφήνεσαι μα δεν ξεχνιέσαι γέρνοντας το κεφάλι προς τα πίσω η σκουριά του φάρου, σκουριά της ψυχής. Κυκλωμένες με φεγγάρια οι θύμησες πληγές ανοικτές συνεχείς οι αντιθέσεις στον ορίζοντα… «η σοφία απέναντι στην άγνοια». Μη γελάς, ακούω καθαρά τη φωνήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Πού να βρω τόπο να σταθώ… | της Άννας Τακάκη Γιάδες καιρούς τσι βρήκαμε, γιάδες καινούριους τρόπους, να γράφομε τα θέλω μας σε γυάλινο τεφτέρι, να λέμε τον χαιρετισμό σε γυαλικά που σπούνε, βουβά, δίχως τα χείλη μας ποτέ ν’ ανοιγοκλειούνε. Γυάλινος κι ο χαιρετισμός, μπόχικος, και φτηνιάρης δίχως ψυχή, δίχως πνοή, κόσμε, κάνε στην μπάντα. Να ποσταθώ σε μιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα

Ο Σουρής και ο Μποστ για τον έλληνα και τις εκλογές Ἀρχηγοί Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι, κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό· ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ. Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης, μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης. Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! … κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το τραίνο της κακομοιργιάς | του Αντώνη Κουκλινού Επάντηξε η λογική, στη στράτα με την έχθρα, κι αντίς για το χαιρετισμό, πχιάνει από χάμε πέτρα. -Αλάργω φύγε λογική, μη μου ξαναπαντήξεις, ότι κι α κάνεις κάτεχε, πως δε θα με τυλίξεις. -Κάτσε να κουβεδιάσομε κι άσε τη πέτρα χάμε, οι ώρες είναι δύσκολες, για τα παιδιά το κάμε. -Δε θέλωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Προεκλογικά μεζεδάκια και πάλι | του Νίκου Σαραντάκου Προεκλογικά, επειδή αύριο ψηφίζουμε, «και πάλι» επειδή κι άλλες φορές έχω βάλει αυτόν τον τίτλο, άλλες παραμονές εκλογών. Κι αν δεν βγει κυβέρνηση από τούτες τις εκλογές και  έχουμε σύντομα και νέες εκλογές, πράγμα που απεύχομαι, ίσως το επόμενο εκείνο άρθρο να έχει τίτλο «…και πάλι και πάλι» -αν μείνουμε εκεί και δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Οι εργολάβοι του Χρονιάρη | του Μιχάλη Στρατάκη Άντε να ξεφύγουμε λίγο από τα γινάτια της πολιτικής, γιατί έχουμε και μια αθρωπιά που κοντεύει να αλεστεί η κακομοίρα στις μυλόπετρες των εκλογών και του πετροπολέμου τους, που όπου να ’ναι θα μας ξεκαυκαλώσει όλους. Αφορμή για να ξεγλυστήσω από τα «γιούργια και τους φάγαμε», είναι η καλοπαντρεμένη μου που μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…