By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Ninette | της Ζωής Δικταίου Με το αγιάζι του δειλινού περιπλανιόταν στην αγορά, της άρεσε να ρεμβάζει τις σοφίτες, ψηλά παράθυρα, πήλινες καμινάδες, γκρι στέγες, μικρά παρτέρια, μετά χαμήλωνε τα μάτια στους πλανόδιους μικροπωλητές, αγόραζε λουλούδια ανταλλάσσοντας λίγα λόγια. Την γοήτευε να σταματά με νοσταλγία, κι αςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το θυμητάρι μου | της Άννας Τακάκη Σε μια κόλλα από χαρτί έγραφα από μικρή τις λέξεις που με συγκινούσαν: Ήλιος, φεγγάρι, ζωή, θάλασσα, γη, έρωτας… Κι ύστερα οι λέξεις μου γινόταν σύνθετες καθώς μεγάλωνα. Ηλιοβασίλεμα, φεγγαροβραδιά, καλοζωισμένη, θαλασσοκυματούσα, επίγεια, ερωτοχτυπημένη. Δίπλα από τις λέξεις μου σχημάτιζα εικόνες με γράμματα. Γράμματα χρωματιστά, όπως χρωματιστή είναι και η ζωή. Και παίρνανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Απόψεις, Φύση – Περιβάλλον

Φύση πυρπολημένη στην κοινωνία των ιδιωτών | του Περικλή Παυλίδη Η κόλαση των πυρκαγιών δεν συνιστά φυσικό φαινόμενο! Δεν πρόκειται απλώς για τυχαία και εποχικά περιστατικά. Η ίδια η ανεπάρκεια των μέσων αντιμετώπισής τους είναι οργανικά συνυφασμένη με σαφείς κυβερνητικές πολιτικές εξαιρετικά-κραυγαλέα-κυνικά γενναιόδωρες προς τις δυνάμεις της ιδιωτικής οικονομίας/τα μεγάλα αφεντικά και εξαιρετικά-κραυγαλέα-κυνικά φειδωλές προς τις ανάγκες της κοινωνίας (δημόσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Μπορεί να ’φταιγε και η ρακή | του Μιχάλη Στρατάκη Αν μου ήτανε μπορετό, ετούτες τις αράδες δεν θα τις έγραφα σε χαρτί, μα θα τις σκάλιζα σε βράχο, για να μπορούνε να τις διαβάζουνε εκείνοι που γιγνώσκουν ά αναγιγνώσκουν… Κατέχω πως δεν είναι πολλοί, μα μια μέρα πολλοί θα γενούνε… «Εγώ, μρε, είμαι άθεος;» μου ’πε και τα μάθιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ποιήματα (ΙΙ) | του Αντώνη Κουκλινού Τα χαμπετέρη Τσι πενταροδεκάρες μου, μετρώ για να ξεχρώσω, το ρεύμα το τηλέφωνο, δε φτάνουν να πλερώσω. Μήνας θα μπει, μήνας θα βγει, δεκάρα δε μ-πομένει, και γαναχτά πολλές φορές, και το φαΐ να βγαίνει. Ετσά τα θένε η ζωή, να ναι για ορισμένους, τσι προύχοντες του τόπου μας, τσι καλοβολεμένους. Γροικώ πως παίρνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Ανατιναγμένα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που τα λέω έτσι από την προχτεσινή πυρκαγιά, που οδήγησε  σε εκρήξεις και ανατίναξη πυρομαχικών στην 111 Πτέρυγα Μάχης, στην Αγχίαλο, που τόση αίσθηση έκανε σε όσους είδαν τα μανιτάρια στα δελτία ειδήσεων και που, βέβαια, δείχνει ότι το επιτελικό μας κράτος έχει  πάρει  τροχιά διάλυσης. Στην Αγχίαλο έγραψα, το ακριβές είναι «στη ΝέαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Facta non Verba

Η «πράσινη ανάπτυξη» του καπιταλισμού – Φωτοβολταϊκά σε κάμπο… αντί για στάρι και καλαμπόκι; | του Γιάννη Λαθήρα «Ο άνθρωπος ζει από τη φύση, δηλαδή η φύση είναι το σώμα του, και πρέπει να διατηρήσει ένα συνεχή διάλογο μαζί της, εάν θέλει να μην πεθάνει» Καρλ Μαρξ. Η «πράσινη ανάπτυξη» του καπιταλισμού δεν είναι για να προστατεύσει τη φύση, αλλάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας

Είναι ευθύνη ν’ αγαπάς την Κρητική μουσική | του Νίκου Λουκαδάκη Είμαι από αυτούς που παίρνουν πολύ σοβαρά την Κρητική μουσική. Η μουσική του τόπου μου δεν είναι για μένα μόνο διασκέδαση, είναι η θεϊκή τροφή της ψυχής μου, είναι το νέκταρ του νου μου. Την πονάω γιατί με έχει αναθρέψει, με έχει κοιμίσει στην αγκάλη της, μ’ έχει διδάξειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία; | του Γιάννη Χατζηχρήστου Όπως και όλοι οι προηγούμενοι, έτσι και αυτός γίνεται για να καταστραφεί περισσευούμενο ή τοξικό κεφάλαιο και σχετίζεται με την ισχύ κάποιων νομισμάτων. Όχι των όπλων, που είναι μόνο το αναλώσιμο εμπόρευμα κάθε πολέμου για να ετοιμαστεί, μετά την λήξη του, νέο χρήμα μέχρι τον επόμενο. Οριοθέτηση γίνεται τώραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…