By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Δεκαεννιαυγουστιάτικα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Τη βδομάδα που μας πέρασε, της μεγάλης ραστώνης ας πούμε, είχαμε τον Δεκαπενταύγουστο. Πέρασε το ορόσημο, σήμερα έχουμε Δεκαεννιαύγουστο, εξού και ο τίτλος στα μεζεδάκια μας, που προβλέπονται κάπως ελλιποβαρή διότι κι εγώ νικήθηκα από τη ραστώνη αλλά κι εσείς που στείλατε λιγότερα αλιεύματα. Τέλος πάντων, προχωράμε. Και ξεκινάω με κάτι εκκλησιαστικό, ίσως μιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Ο Σινάν | του Βασίλη Λιόγκαρη Δεν μπορώ τους παραδείσους σας. Θα δραπετεύσω. Κι ακόμα χειρότερα την κόλασή σας δεν μπορώ. Θα δραπετεύσω. Έτσι το ’πε και το ’κανε ο Σινάν, πνιγμένος από αναθυμιάσεις μιζέριας και καταπίεσης. Η μάνα σήκωσε τ’ ακουστικό και γιόμισε το σπίτι γέλιο. Σκούπισε τα χέρια στην ποδιά κι έπιασε να καθαρίσει το σπανάκι. Η ΓεωργίαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Φθαρμένος καθρέπτης | της Μαρίας Σταυρίδου Ένας παλιός φθαρμένος καθρέπτης. Ένα είδωλο από τα παλιά. Μια κόρη που μάζεψε τα γκρίζα μαλλιά που έβγαλε το φόρεμα με τα λουλούδια, τα χρώματα τα ζωηρά. Μια φθαρμένη φιγούρα που φοβάται τη σκιά που έδιωξε το χαμόγελο και φόρεσε γυαλιά, που έσβησε τη λάμπα, και προσκάλεσε για δείπνο την κακιά μητριά. Ένας παλιόςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Τι «παίζει» εκεί έξω, ως αποτέλεσμα των αλλαγών επί των δυο όψεων του ίδιου νομίσματος | του Γιάννη Χατζηχρήστου Προσοχή: αντιδημοφιλής ανάρτηση εκτός του οπτικού πεδίου της Γιαδικιάρογλου (Και μια κρυμμένη τρίτη όψη, ικανή να καταρρεύσει τα πάντα στον τρέχοντα νομισματικό πόλεμο) Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις τον απόλυτο παραλογισμό που επικρατεί τώρα «εκεί έξω» σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Σώμα του καλοκαιριού | του Γιώργου Ηρακλέους Στόμα διψασμένο, σώμα καυτό, στεγνό, στο κατώφλι αραδιασμένες πήλινες στάμνες με δίχως στάλα νερό, κάτι σαν θάνατος σε πυρπολεί μες στη μεγάλη ζέστη! Η άχνα ανεβαίνει πιο ψηλά πρώτα σε πνίγει σαν καπνός, ο ήλιος πάνω από τον ώμο, αδάκρυτη η ορφάνια, ο άνθρωπος λιγοστεύει, μαγνητίζεται το άπειρο… Ο βοριάς χάθηκε μέσα στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας

Κρήτη – Καππαδοκία | του Νίκου Λουκαδάκη Πατώντας στα χνάρια των λέξεων, δεν έχω κάνει ένα ζάλο να μην ανοίξει η καρδιά μου σαν το ρόδο του Μαγιού. Δειλό κι αλαφρύ ήταν στην αρχή το βήμα μου, μα τώρα χώνεται βαθιά στη στράτα κι η λαλιά μας σηκώνεται ομπρός μου σαν ανάρια σκόνη, για να μπει στα πνευμόνια μου, ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Σπουργίτι | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Είμαι ένα μικρό τραγούδι, ταπεινό, σαν σπουργίτι μες στο χιόνι σεργιανώ, πόρτα δεν χτυπώ που τρίζει, παραθύρι που σφαλίζει, έχω σπίτι μου τον ουρανό… Δεν διαλέγω δέντρο ή στέγη για φωλιά, κόντρα στέκομαι στου χρόνου τη θηλιά, τη βροχή, το χιόνι αντέχω, τα μικρά φτερά που έχω, φτερουγούν, σ’ αέρα κι αντηλιά… Έχω μεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Zazie | της Ζωής Δικταίου Ορφανή, στη βρεφική ηλικία από μάννα, ακατάλληλη την είχαν κρίνει οι αρχές, εκείνη την ανήλικη που την είχε φέρει μια νύχτα στον κόσμο, στο σταθμό των τραίνων, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο βαγόνι. Μεγάλωσε στο ίδρυμα, ορφανή από κάθε φιλοδοξία, εκείνο το «αγνώστου πατρός»ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Ο Χατζημπραήμης | της Άννας Τακάκη Από γενιά πάει το βασιλίκι, που λένε. Κι ετούτος απού θωρείς πήρε το παρατσούκλι Χατζημπραήμης από τον κύρη του κι από τον παππού του. Ένας ήτονε στο χωριό ο Χατζημπραήμης, που τ’ όνομά του το κανονικό δεν το γροίκας ποτέ. Μόνο στα χαρτιά ήτονε γραμμένο και στην ταυτότητα, το Νικηφόρος. Ο πάππος του ήτονεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…