Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Η βρύση του Ντελή-Μάρκου (Κρήνη Πριούλι) | του Νίκου Λουκαδάκη Θρύλοι και ιστορία των τοπωνυμίων Κάπου στην παραλιακή του Ηρακλείου… -Έλα παιδί μου από ’παε. -Μα δεν κουράστηκες μωρέ παππού, τόση ώρα που περπατάμε; -Δεν τηνε χορταίνω παιδί μου ετούτηνε την πόλη. Γεμάτη ομορφιές και ιστορία είναι, μη θωρείς που την έχομε καταντήσει κουρελού. -Να κάτσουμε κάπου γιατί κάνει ζέστη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Sidoine | της Ζωής Δικταίου Θερινή νύχτα, μακρινές μουσικές, λευκό παγωμένο κρασί, αναμμένα κεριά, την κοίταζε στα μάτια ζητώντας ειρήνη, μα η Sidoine, δεν είχε συνάψει η ίδια, ειρήνη με τον εαυτό της. Κατέληξε να κλαίει, κι ήταν σα να ’κλαιγε με τα μάτια όλου του κόσμου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γλωσσούδων συνέχεια | της Ιφιγένειας Μανουρά Περί διατροφής και άλλων δαιμονίων… Τη συζήτηση για τη διατροφή την έχασα από την αρχή αλλά θα περιγράψω ό,τι πρόλαβα να ακούσω. -Ντα και ’γω πρέπει να χάσω μερικά κιλά μα φοβούμαι γιατί στην ηλικία μας ζαρώνουμε και πρέπει να τα χάσω λίγα-λίγα… -Εγώ επήρα τση Ναυσικάς τη δίαιτα και την-ε κάνω και σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μαντινιάδα η φταίχτρα (πρώτο μέρος) | της Άννας Τακάκη Νύχτα ως πάραργα1 η αυλόπορτα άνοιγε σιγά-σιγά, να μην τρίξουνε οι μεντεσέδες κι ακούσουνε οι γειτόνοι. Δίδει του ζάλου του φόρα ο Ηρακλής και πορίζει όξω, ξαλαφρωμένος απ’ όλα τα βάρη της μέρας. Απόψε «τ’ άδειασε όλα!» στη φτωχή γωνιά και στην πλουσιοπάροχη αγκαλιά της Ζουμπουλιάς του. Κρατεί καλά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σινιάλο | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Μπάφιασα απ’ τη στεναχώρια κι όσο πια κι αν ζούμε χώρια, έχω αλλάξει το σκοπό, δεν θα παραπονεθώ, σε γλυκού ρυθμού σινιάλο, περπατώ και κάθε ζάλο μ’ οδηγεί με τσαγανό ν’ αλαργέψω απ’ τον καημό… Φτάνει πια με το μαράζι, άλλο δάκρυ πια δε στάζει απ’ τα μάτια και μπορώ να ‘χω βλέμμα καθαρό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ίσα κ’ όντε φτάξομε… | του Αντώνη Kουκλινού Σαν εμπήκενε ο μήνας, ετοιμάζει τα τζιμπράγκαλα για το τρύγος. Το κρασάμπελο έχει οφέτος καλό μαξούλι και θα γεμίσει κρασί το βαρέλι. Ο γάιδαρος καλοταϊζμένος θα κουβαλεί στο πατητήρι, τσοι κόφες με τα σταφύλια. Η κεράντου με τσοι δυό θυγατέρες του, βαστούνε τα τσαπραζάκια, έτοιμες να μοντάρουνε τσοι κουρμούλες. -Γυναίκα από κειεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ελιοπαθή μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Θα μπορούσα να τα πω και «ηλιοπαθή», όχι από τον ήλιο αλλά από τον Ηλία, αν θέλουμε να εξελληνίσουμε έτσι την καταιγίδα Elias που έπεσε πάνω στην πολύπαθη Θεσσαλία για να συμπληρώσει την καταστροφή που είχε προξενήσει ο Ντάνιελ, αλλά έτσι γίνεται σαφέστερο. Και έπεσε ο Ελίας πάνω στους ταλαίπωρους Βολιώτες 20 μέρες μετάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Δεύτερος Εαυτός Μου | της Μαρίας Σταυρίδου Σκέψεις που μαυρίζουν μέσα στο φως που δηλητηριάζουν την ανάσα… την ψυχή μου, τη βασανισμένη ύπαρξη μου. Παλεύω να τον κρύψω αυτόν, τον δεύτερο εαυτό μου αυτόν που η ντροπή έχει επιλέξει ν’ αγαπηθεί αυτόν που η ζωή δεν άφησε περιθώρια ν’ ανδρωθεί κι όμως ακόμη και έτσι, εγώ τον συμπονάω, σκουπίζωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μαλακομαγνήτες υπάρχουν! | του Γιάννη Χατζηχρήστου Χρονογράφημα Τσιφόρος style, αντί μνημοσύνου ψυχοσάββατου στην μνήμη του Ήταν, που λέτε, κάποτε στο Αμέρικα μια κατάσταση που την είχαν φτιάξει καλά την μηχανή. Τύπωναν πράσινα κολλαριστά «κατά το δοκούν», που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και θα το επαναλάμβανε μετά κατά το δικό του δοκούν κάποιος Τσιφόρος, μέγας θεοπαίχτης του γραπτού λόγου,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
