Μέσα στην τύρβη και στον ορυμαγδό του σκοτισμένου ουρανού, του φθοροποιού άνεμου και της επιζήμιας βροχής, οι ποιητές ας διατυπώσουν ορθά, θεμελιακά και αξιόπιστα αυτό ακριβώς που εννοούν. Ας καταγράψουν τους οιωνούς κι ας αποκαλύψουν την αντίρροπη δύναμη που μάχεται το ζόφο και την κακουργία, για να εμπνεύσει τις δημιουργικές σκέψεις και τις ενάρετες πράξεις των θνητών όντων της δημιουργίας.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το χιόνι Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας, -είπε. Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα, μ’ όλη τη σοφή σιωπή του. Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία. Μια παλιά στάμνα, πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα. Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου, την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ο Θουκυδίδης στο έργο του Ιστορίαι, όπως μεταγενέστερα ονομάστηκε, περιγράφει τα γεγονότα που συνθέτουν τον πελοποννησιακό πόλεμο την περίοδο 431 π.Χ. έως 411 π.Χ. Στην αρχή του έργου του περιγράφεται ο λοιμός των Αθηνών, μια συγκινητική περιγραφή της φοβερής επιδημίας που εκδηλώθηκε στην Αθήνα και αφαίρεσε τη ζωή μεγάλου ποσοστού των κατοίκων της πόλης, μεταξύ των οποίων και του ΠερικλήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αλιεύσαμε στο διαδίκτυο μαντινάδες και σας τις παρουσιάζουμε. Άλλες μιλούν για το σεβντά και την αγάπη, άλλες είναι σκωπτικές, άλλες φιλοσοφικές, όλες όμως περιέχουν το χιόνι και τον χιονιά, μέρες που είναι. Ιδού λοιπόν η λαϊκή σοφία: Ω την παντέρμη τη ζωή είντα λογής γυρίζει, το βράδυ να ‘ν’ αστροφεγγιά τ’ αϋτέρου να χιονίζει. . Εγώ ‘μαι τσ` αστραπής παιδίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

ΠΛΗΞΗ II Ο ήλιος πεσμένος στο δεξί πλευρό, θαμπός κι αδύναμος, αχτινορραγεί. Τα δέντρα στενάζουν στο σύνορο του μύλου και του χώματος. Ξεχασμένα πουλιά κι άψυχες φλέβες χιονιού κεντρώνουν το τοπίο. Από κάπου ακούγεται μουσική Μπετόβεν, όχι, Pink Floyd, τι λέω, disco ενορχηστρωμένη με βιολιά και φλάουτα. Ένα σύννεφο κατεβαίνει γεμάτο αναμμένα κεριά. Θ’ αργήσει, ίσως και να διαλυθεί. ΤαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ένα μήνα τον βασάνιζαν τον Ζήση στην οδό Μέρλιν. Η μάνα του τριγυρνούσε ολομερίς εκεί γύρω μ’ ένα τενεκεδάκι φαγητό, μια κουβέρτα και μιαν αλλαξιά ρούχα. «Απαγορεύεται», της λέγαν, «Φερμπότεν»! Μα κείνη δεν το ’παιρνε απόφαση. Και ξαναγύριζε την άλλη μέρα, και σερνότανε στα σκαλοπάτια της Γκεστάπο βυθισμένη στις σκέψεις της: «Κάπου εδώ θα πάτησε και το παιδάκι μου. ΠίσωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Είχα βγει στο μπαλκόνι για να πάρω αέρα και να καπνίσω ένα τσιγάρο απόγευμα η ώρα 6 ακριβώς ο ήλιος σε λίγο θα αρχίσει να κρύβεται, κοιτάω κάτω στον δρόμο κάτι παιδιά που έχουν βγει και κάνουν ποδήλατο, ο απέναντι είναι στο μπαλκόνι κι αυτός και προσέχει τα παιδιά του από πάνω που τρέχουν λυσσασμένα στον δρόμο «τις μάσκες ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ο Κώστας Αργυράκης στο Χαλασμένο Μπούσουλα προσπαθεί, με βάση και τη δική του 40ετή πείρα ως εργάτης της θάλασσας, να αποδώσει το σύνολο της ζωής των ναυτεργατών όπως την έζησε ο ίδιος. Οι δύσκολες βάρδιες, οι άσχημοι καιροί, η αγωνία για όσους άφησαν στη στεριά, η μοναξιά του ταξιδιού και οι θυσίες στο βωμό του κέρδους των εφοπλιστών για τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τα «Σατιρικά» του Γιώργη Καράτζη κυκλοφορούν και μας καλούν να αναστοχαστούμε αλλά και να χαρούμε κοντά στους πρωταγωνιστές τους, υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις. Ο Γιώργης Καράτζης, έχει τυπώσει μέχρι σήμερα τέσσερις ποιητικές συλλογές, «Εμινέ» το 1988 και β’ έκδοση το 2000, «ΔιαΚρητικά» το 1998, «Διαδρομές» το 2006 και «Δίλογα» το 2015. Έχει γράψει εκατοντάδες μαντινάδες που τις τραγούδησαν και τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…