Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Υπάρχουν και καλές ειδήσεις! Να φτιάξουμε περισσότερες! | του Γιάννη Λαθήρα . Μπορεί να υπάρξουν και καλές ειδήσεις στη ζοφερή εποχή που ζούμε; Ή τα καλά νέα υπάρχουν μόνο όταν δεν υπάρχουν νέα; «Νo news, good news». Οι φρικιαστικές εικόνες του πολέμου, ο ατέλειωτος κατάλογος των θυμάτων από την πανδημία, η αχαλίνωτη ακρίβεια που οδηγεί στην απόγνωση τους λαϊκούς ανθρώπους,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πορτοκαλί ανθοφορία | του Τάκη Βαρελά Ιδρώτας συμπυκνωμένος ο χυμός των ανθρώπων στις απόκρυφες φυλλωσιές, της πορτοκαλιάς. Φώλιασε εκεί που ωριμάζουν τα όνειρα, την ώρα που ερωτεύονται οι ανθοί με τα ροζιασμένα κορμιά και τα χέρια του κάματου. Η ανθοφορία! Η κόπωση! Ο κάματος! Το μεροκάματο! Η ζωή και ο θάνατος! Είναι όλοι εκεί! Σαν αναμμένα πορτοκαλί φωτάκια τρεμοπαίζουν οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο μετανάστης | της Πέπης Δαράκη Αγαπημένη μου πατρίδα, Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω δυο λόγια, από τα βάθη της καρδιάς μου: Μην τους πιστεύεις, πατρίδα, αυτούς που σου λένε πως εύκολα πλουταίνει ο φτωχός ο μετανάστης στις ξενιτιές του κόσμου. Ω! να ‘ξερες αθώα μου πατρίδα, πόσες κακοπάθειες πέρασα ώσπου να στρώσω τη ζωή μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας και το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κρήτης & awards από 6 έως 13 Αυγούστου 2022 Το «9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας & Awards» είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή και τον Ξεριζωμό 1.500.000 Ελλήνων της Ανατολής από τις πατρογονικές τους εστίες. Η τραγωδία στις «Χαμένες Πατρίδες» έβαλε τέλος σε μια εποχήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η νύχτα με τα αστροπελέκια | του Φίλιππου Μαυρογιώργη . Το να ξέρεις ή να μάθεις να περπατάς αθόρυβα τη νύχτα στην παράνομη ζωή ή στο Δημοκρατικό Στρατό είναι προϋπόθεση επιβίωσης. Πρέπει να μάθεις να περπατάς, να περπατάς σαν γάτα και να βλέπεις σαν κουκουβάγια. Πήρα μέρος σ’ όλες τις νυχτερινές μετακινήσεις και διαδρομές της ομάδας μου, αλλά και μόνοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χορός να μη σκολάσει | της Ζωής Δικταίου Ένα παλιό σημάδι στο λαθρακιασμένο ξύλο πάνω από το μπρούτζινο κερκέλι της πόρτας. Ένα ολόγιομο φεγγάρι απόψε στο φεγγίτη. Ένα ολόλευκο γιασεμί που φέγγει ακόμα το ίδιο όμορφα. Το λευκό μεσοφόρι απλωμένο στο δώμα. Οι Μοσκοκούζουλες χόρευαν κιόλας ξυπόλητες στους τσίγκους και στα κεραμίδια. Η Όστρια χτύπησε τα παραθυρόφυλλα. Όταν φυσάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η στεροθυγατέρα | της Άννας Τακάκη Μεγάλη αδυναμία είχε ο Κουφομανώλης στη στερνή του κόρη τη Λενιώ. Λες και δεν είχε άλλα κοπέλια ν’ αποκαμαρώνει και να μπεγεντίζει μόνο όπου καθότανε κι όπου στεκότανε ήθελε να λέει για τη Λενιώ του, για τα περίσσια κάλλη της, τα χαρίσματά της, τη σπιρτάδα και την προκοπή της. Σαν να’φεγγε μόνο από ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Δικός μου Κήπος | του Κοσμά Βασιλάκη Έχω έναν κήπο στο μυαλό μου. Αλλιώτικο. Απαράλλακτο. Δεν μοιάζει με κανέναν. Έχω δει πολλούς κήπους. Μεγάλους, μικρούς, με πολύ πράσινο. Άλλους με μια λίμνη και ζωάκια. Πολλά ζωάκια. Μα κανένας δεν είναι σαν τον δικό μου. Άλλοι έχουν πέτρινους μεγάλους τοίχους, κάποιοι σπάνια φυτά, μα κανείς τους δεν έχει τα δικάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το Πανόραμα μιας …αθωότητας | του Γιάννη Λαθήρα Το Πανόραμα εκείνη την εποχή, εκτός από γειτονιά των πλουσίων της πόλης, φημίζονταν και για κάτι άλλο. Τις περίφημες πίτσες, τις πίτες και τα πεϊνιρλί. Το τελευταίο φαίνεται πως το είχανε φέρει πρόσφυγες από την Τουρκία όπου ήταν γνωστό ως πιντέ. Πασίγνωστα στους καλοφαγάδες της πόλης ήταν τα 4-5 μαγαζιά που σερβίρανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
