By:
On:
In: Αναδρομές, Αφιερώματα, Ποίηση

Ποιήματα για την 4 Οκτώβρη 1957 | γράφει ο Ίππαρχος ο Νικαεύς Ήταν μικρός, αυτός ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος του παλιού μας πλανήτη, αλλά τα κουδουνίσματά του διαδόθηκαν σε όλες τις ηπείρους και σε όλους τους λαούς ως η ενσάρκωση του τολμηρού ονείρου της ανθρωπότητας. Σεργκέι Παβλόβιτς Κορολέφ (С.П.Королёв) 4 Οκτώβρη 2022. 65 χρόνια από την εκτόξευση του πρώτου τεχνητούΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Γαστρονομία, Η κουζίνα της Αναστασίας

Σπιτική χειροποίητη σφολιάτα | μαγειρεύει η Αναστασία Σήμερα θα φτιάξουμε σπιτική χειροποίητη σφολιάτα. Για ένα κανονικό ταψί φούρνου. Υλικά 1 κιλό αλεύρι (καλύτερα το κίτρινο «Μάννα») 500 ml νερό (περίπου) 1 κσ αλάτι 2 κσ λεμόνι 50 γρ βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου ½ κγ κουρκουμά (προαιρετικά) 350 γρ. βούτυρο από το ψυγείο Σημ.: Όταν γράφω βούτυρο, εννοώ φρέσκο βούτυρο αγελάδαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Γιατρός πατέρας | της Τούλας Μπούτου Ο γιατρός Δεναξάς κρατούσε το τηλέφωνο με το χέρι σφιγμένο σε ένα σπασμό, άκουγε μα δεν μπορούσε ν’ αρθρώσει λέξη… Οι λέξεις έρχονταν μέσα από το ακουστικό. Μια φωνή άγνωστη, κι απρόσωπη: «Είστε ο γιατρός κ. Δεναξάς»; «Ναι – είχε προφτάσει να πει- Ορίστε, τι θέλετε;» «Είμαι συνάδελφος, γιατρός Προκοπίου. Σας τηλεφωνώ από τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Παραμύθι | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας δράκος. Φουγάρο ήταν το στόμα του, που έβγαζε καπνό. Έβαζε ανθρώπους να δουλεύουν και αν δεν δούλευαν σκληρά τους έπινε το αίμα. Κάποτε οι εργάτες τόλμησαν, πήραν σπαθιά και σκότωσαν τον δράκο. Τώρα τα μεγάλα τους μυαλά συνεδριάζουν να βρουν καινούργιο δράκο να τρώει όποιον δεν κάθεται καλά.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ιστορίες με ουρά

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων | του Μιχάλη Στρατάκη . Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων και κοντοσιμώσετε να σας δηγηθώ μια θύμηση από μια τέτοια μέρα, σαν τη σημερνή. Στη Σαλονίκη εζούσα, στην Ιωάννη Κωλέττη, με μόνιμη θωριά μου τα παλιά, ξεντεριασμένα τραίνα που εσκουριάζανε στο απέραντο νεκροταφείο της ιστορίας του σιδηροδρόμου του ΟΣΕ. Απέναντι από το νέο σιδηροδρομικό σταθμό, στην αρχήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Παππού, εξεχείλισε η καρδιά με την αθιβολή σου | της Ζωής Δικταίου   Παππού, εξεχείλισε η καρδιά με την αθιβολή σου εθόλωσαν τα μάτια μου, μπροστά μου όλο σε βλέπω στο έμπασμα περήφανος, στο έβγα ευκή περίσσια «στην άσπρη πέτρα κρύο νερό, στη μαύρη γιασεμάκια και στην κορφή χρυσόμηλο με κοκαλένια πέννα». Όσο αλαργεύω απ’ τη ζωή κοντοζυγώνω εσένα, λύχνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

…σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος… Κατερίνα Γώγου Η ηθοποιός Κατερίνα Γώγου (1940-1993) αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της, αυτοκτόνησε σαν σήμερα στις 3 Οκτώβρη 1993. Τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου εξέπεμπαν τη διαμαρτυρία και την αγανάκτησή της για τις τερατώδεις δυνατότητες του κοινωνικού μηχανισμού να καταστρέφειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Αυτός που χάθηκε… | του Γιώργου Μπίμη Αυτός που χάθηκε μια νύχτα ξαφνικά, μια πόρτα άνοιξε στης γης την εξορία κι άφησε πίσω του μια άρτια ιστορία κι ένα απόθεμα με γνήσια ιδανικά… Αυτός που έφυγε στη μπόρα βιαστικά, είχε μια φλόγα κι ένα όραμα στα στήθια κι είπε με πάθος και με τόλμη την αλήθεια για τα παιδιά πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Η γιαγιά μου η Χρυσοδόντα | της Άννας Τακάκη Η γιαγιά Αννίκα, το γένος Χατζησταυράκη, γεννήθηκε κατά την τουρκική επανάσταση (1897), σε ένα μικρό οικισμό στο Αχλάδι, νοτιοανατολικά του χωριού Αγ. Τριάδα, Σητείας. Ήταν το δέκατο παιδί της οικογένειας. Δεν πήγε ποτέ σχολειό, δεν ήξερε να βάλει υπογραφή, αλλά ήξερε τι θα πει ζωή και πώς να την βαστάξει σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…