Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Οι μέρες των λουλουδιών | της Άννας Τακάκη Θα ’ρθει μια μέρα που θα μοιάζομε με τα λουλούδια. Θα φαινόμαστε ωραίοι, μέσα στις φανταχτερές και πολύχρωμες φορεσιές μας. θα είμαστε νέοι και ανθηροί αλλά θα ’μαστε βουβοί. Θα ’ρθει μια μέρα που δεν θα μιλάμε. Θ’ ακούμε ήχους, θ’ ακούμε κραυγές Θ’ ακούμε σιωπές, μα δε θα μιλάμε. Θα είμαστεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αγνόπιτες με τυρεύτη ή ξινή μυζήθρα | της Ιφιγένειας Μανουρά Να εξηγήσω κατ΄ αρχάς τι είναι ο τυρεύτης. Είναι το τυρί που παίρνουμε από το πρωτόγαλα ή πυαρ που παράγουν τα θηλαστικά την πρώτη ημέρα μετά την γέννα και το οποίο είναι πολύ θρεπτικό. Επειδή τα αρνάκια και τα κατσικάκια δεν προλαβαίνουν να το πιούν όλο, οι βοσκοί μετά τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εγώ, χοχλιούς τους έμαθα… | του Μιχάλη Στρατάκη Εγώ, χοχλιούς τους έμαθα, χοχλιούς τους αγάπησα, χοχλιούς τση λέω, χοχλιοί μ’ αρέσουνε. Τελεία και παύλα. Άμα γροικώ να τους λένε «σαλιγκάρια», αηδιάζω. Και μανίζω κι όλας, γιατί θαρρώ πως μου βλαστημούνε το αγαπημένο φαγητό μου. Ακούς εκεί σαλιγκάρια… Από τα παιδικάτα μου τσ’ αγαπώ, γιατί εμπόρουνα να τσι μαζώνω αμοναχός μου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παλιά μαντέμνια | του Αντώνη Κουκλινού Το καφέ ντου πίνει όξω στη ν’ αυλή και ανημένει το φίλο ντου το Θοδωρή να πχιούνε μνιά ρακή… Το σάρακα έβαλε πάλι μπροστά η Αθηνιά και του φωνιάζει από το παρακούζινο. -Ακόμη δε ν’ είπχιες το καφέ; -Γιάντα ρωτάς; -Να σηκωθείς να πα ταΐσεις τσ’ όρθες. -Και γιάντα βγιάζεσαι…; να φύγουνε θέλει κοντώ…;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Λέξεις συναισθημάτων | του Isaak Öztürk Κάθε λεπτό κάποιος φεύγει από αυτόν τον κόσμο. Η ηλικία δεν έχει καμία σχέση με αυτό Είμαστε όλοι σε αυτή τη γραμμή χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Ποτέ δεν ξέρουμε πόσοι άνθρωποι είναι μπροστά μας. Δεν μπορούμε να πάμε πίσω Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα όρια Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη γραμμή. ΌσοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αρχαιολογία | του Μάνου Παπαδάκη Η Διεθνής Ημέρα Αρχαιολογίας γιορτάζεται κάθε χρόνο το τρίτο Σάββατο του Οκτώβρη, με στόχο να αναδειχθεί η αρχαιολογία και το έργο των αρχαιολόγων στο κοινωνικό σύνολο. Η αρχαιολογία είναι η «μελέτη των αρχαίων πραγμάτων». Ο ακριβής σύγχρονος ορισμός της είναι η «συστηματική μελέτη των υλικών καταλοίπων του απώτερου ή πιο πρόσφατου ανθρώπινου παρελθόντος μέσω τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μεσοκτωβριανά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Και πώς αλλιώς να τα πούμε, αφού δημοσιεύονται στις 15 του μηνός; (Βασικά, δεν έβρισκα καλύτερο τίτλο, και είδα ότι αυτόν δεν τον έχω χρησιμοποιήσει άλλη φορά, τουλάχιστον για Οκτώβρη μήνα). * Και ξεκινάω με μια οθονιά από την ΕΡΤ, όπου βέβαια το αξιοσημείωτο στο σουπεράκι δεν είναι η αβλεψία στο επώνυμο, ΣαπνουντζάκηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ελεγεία για τον Ζακ Κωστόπουλο | του Γιώργου Ηρακλέους Δεν κοίταξες ποτέ τον ήλιο κατάματα, χάθηκες με τα μαύρα καράβια, σε λιμάνια σκοτεινά… Ξένος παντού μέσα σε ξένους, μισός στο χώμα και μισός στο νερό. Αθυρόστομος, όμορφος, ανεμοδαρμένος, σε δολοφόνησαν όλοι μαζί μέρα-μεσημέρι στην Ομόνοια, την ψυχή σου την έφερε ως εδώ ο βοριάς, τότε καρπίσανε τα ξερά τα στάχυαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα | της Ζωής Δικταίου Μεγάλωσα, άλλαξα γειτονιές, άλλαξα τόπο, γνώρισα κι άλλους τόπους κι άλλους ανθρώπους, άλλαξαν πολλά στη ζωή μου, πολλά εκτός από τις θύμησες και κάποιες από αυτές ξεκλειδώνουν την πόρτα του παλιού καιρού μαγικά, μ’ ένα γαρύφαλλο. Ας άλλαξαν τόσα. Κοιτάζω μέσα μου, όλα είναι απείραχτα εκεί. Τελικά, από αυτά που αγάπησαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
