Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης για το Πολυτεχνείο Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Γιώργο, έναν καλοκάγαθο αστυφύλακα μιας κάποιας ηλικίας που έπαιρνε σύνταξη σε λίγο. Απʼ αυτόν μαθαίναμε στο κρατητήριο, όπου οι εφημερίδες απαγορεύονταν αυστηρά, τα σημαντικά διεθνή γεγονότα. Αυτός ήταν που μας πληροφόρησε για το θάνατο του Γκεβάρα, για τον οποίο, άλλωστε, με δυσκολία έκρυβε το θαυμασμό του. Φυσικά, όλα αυτάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Λαχανοντολμάδες (ή Λαχανοσαρμάδες) με αυγολέμονο | η κουζίνα της Αναστασίας Η λέξη «ντολμάς» ή «σαρμάς» (κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα) αναφέρεται σε φαγητά που είναι λαχανικά γεμιστά με κρέας (κιμά), ρύζι και μυρωδικά ή και μόνο με ρύζι και μυρωδικά (τα λεγόμενα γιαλαντζί). Οι ντολμάδες με κιμά σερβίρονται ζεστοί με αυγολέμονο, σε αντίθεση με τους ντολμάδες γιαλαντζί, που είναι προτιμότεροι κρύοι.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τέχνη και πολιτισμός στην εποχή της θλίψης | του Δανιήλ Τσιορμπατζή Ποιός ασχολείται σήμερα με την τέχνη και τον πολιτισμό θα μου πείτε! Κι όμως, μέσα στο γενικό κατήφορο της πολιτισμικότητας του τόπου μας, που ακολουθεί τη γενικότερη κατάρρευση αξιών στον μικρό γαλάζιο πλανήτη μας υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται. Είτε γιατί είναι παθιασμένοι με τη δημιουργία, είτε γιατί αποτελεί γιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον ιστό του έρωτα | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Το κεφάλι σου στέκεται αγέρωχο και κρύβει τον καυτό ήλιο. Τα γένια σου μακραίνουν, σημάδι ωριμότητας στο αγνό και τρυφερό πρόσωπό σου. Τα μάτια σου πλανώνται αφηρημένα στον ορίζοντα σαν να ξεπροβοδίζουνε το θέρος. Πέλαγος η αγκαλιά σου ταξιδεύει τη σχεδία μου σε τόπους αταξίδευτους, μοναδικούς. Το θαλασσινό αλάτι δίνει μια παράξενηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αύριο, η μέγιστη δύναμη για τη ζωή, η Αγάπη | της Ζωής Δικταίου Είχες φύγει ίσως από αδυναμία να συναντήσεις το πεπρωμένο. Απροετοίμαστοι στη ματαιότητα της επιθυμίας και οι δυο, με την επίγνωση ενός μέλλοντος άλλου, Αύριο, εκεί στη στροφή του δρόμου ευωδιάζει η θύμηση τριαντάφυλλα. Μ’ επισημότητα μυσταγωγική σήκωσες το βλέμμα απ’ το χώμα αργά – αργά, χωρίς εκείνηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πού να βρω τόπο να σταθώ… | της Άννας Τακάκη Γιάδες καιρούς τσι βρήκαμε, γιάδες καινούριους τρόπους, να γράφομε τα θέλω μας σε γυάλινο τεφτέρι, να λέμε το χαιρετισμό σε γυαλικά που σπούνε, βουβοί δίχως τα χείλη μας πλατειά ν’ ανοιγοκλειούνε. Γυάλινος είναι κι ήσπασε, μπόχικος, και φτηνιάρης, χωρίς ψυχή, χωρίς πνοή… Κόσμε, κάνε στην μπάντα! Να ποσταθώ σε μιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θύμισες λόγω της κακοκαιρίας | της Ιφιγένειας Μανουρά Αφού πλέον η ζωή μου είναι πολύ ακριβή και τα αντανακλαστικά μου εις την κατιούσα και παρακολουθώντας τις προβλέψεις για την επερχόμενη κακοκαιρία του Σαββατοκύριακου, προετοιμάστηκα. Ανέβηκα στην ταράτσα μάζεψα καρέκλες, τραπέζια, ψησταριές, προτζέκτορες, αποσύνδεσα το Wi-Fi ευχόμενη και του χρόνου, έκλεισα πόρτες και παράθυρα, καθάρισα τις υδρορροές, ψώνισα από την ΠέμπτηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον φίλο που πάει για δάσκαλος | του Ντίνου Χριστιανόπουλου Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος, δίχως μάνα να σου καρικώνει τις κάλτσες, δίχως φίλους για βόλτα, τότε θα νιώσεις πως ό,τι πήρες, πήρες· τώρα πρέπει να δώσεις· κι αν έχεις πολλά, πολλά θα δώσεις· αν λίγα, σκέψου τις ώρες που σπατάλησες εδώ κι εκεί. Παρ’ όλες τις τυχόνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια παλιά παλιά, πολύ παλιά ραπτομηχανή | της Μαρούσκας Χατζηγιάννη Σούρουπο σκοτεινό, μπλε σούρουπο και σύννεφα βιολετιά, μακριά πολύ μακριά στον ουρανό! Σιωπηλό το δωμάτιο και κάθε απειροελάχιστη κίνηση δημιουργεί άπειρους κύκλους μέσα στο πέλαγος της μοναξιάς και της θλίψης που πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα! Στο κρεβάτι ακίνητη σκέφτεται κι αναθυμάται και είναι όλα εξαιρετικά τακτοποιημένα στη μνήμη της χωρίς ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
