By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Ποίηση

Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά   Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις τα μαύρα διαμάντια σου. Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου! Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ. Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα, για όσα απλόχερα, χρόνια μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Οι τρίλιες που σβήνουν | της Μαρίας Πολυδούρη [Αποσπάσματα από τη συλλογή της «Οι τρίλιες που σβήνουν», 1928] Μόνο γιατί μ’ ἀγάπησες Δέν τραγουδῶ, παρά γιατί μ’ ἀγάπησες στά περασμένα χρόνια. Καί σέ ἥλιο, σέ καλοκαιριοῦ προμάντεμα καί σέ βροχή, σέ χιόνια, δέν τραγουδῶ παρά γιατί μ’ ἀγάπησες. Μόνο γιατί μέ κράτησες στά χέρια σου μιά νύχτα καί μέ φίλησεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Παλιές καλές εποχές… | του Αντώνη Κουκλινού Ένα γόνατο χιόνι στο χωργιό… Ετσέ καιρό γυρεύγει όπχιος τ’ αρέσει η καλή παρέα, να πορίσει στο ντουκιάνι. Ούλα γύρου, γύρου, χασές… σα ντο γιαούρτι. Δε γροικάς πράμα… δροσά, ελέηση που λένε… Ούλοι εραφώξανε μέσα και χαρμπίζουνε ξύλα τσι σόμπες να ζεστάνουνε το κοκαλάκι ντος γέροι και κοπέλια. Έκλεισε και το σκολιό σήμερο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Αγαπάω… | του Γιάννη Στεφανίδη Μικρό οδοιπορικό του Δεκέμβρη. Στον Χαρίλαο Φλωράκη, που έζησε το περιστατικό. Δεκέμβρης 1944. Το καλλιτεχνικό συνεργείο της ΕΠΟΝ ξανάρχισε τη δουλιά του κάπου στα Σεπόλια. Κι ένα πρωινό, αρχές Γενάρη, ο Σταύρος, ο Βλάσης, ο Θεόφιλος, ο Σήφης, ο Αντρέας ο ηθοποιός κι εγώ, φορτωμένοι με τα σύνεργά μας και μια κουβέρτα ο καθένας, φεύγουμε.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Μαυροβδομαδιάτικα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που τα λέω έτσι επειδή δεν έχουμε πια Μαύρη Παρασκευή (Black Friday που θα έλεγε ο καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης) αλλά ολόκληρη Black Week, στην πραγματικότητα μάλιστα δυο βδομάδες «μαύρες», δηλαδή με υποτιθέμενες καταπληκτικές εκπτώσεις, λες και οι υπόλοιπες είναι άσπρες. Μου είπε κι ένας φίλος ότι το Πάμπλικ έχει λέει κάποιες ενδιαφέρουσες προσφορές σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Αγαλιανά οι αροδαμοί… (δεύτερο μέρος) | της Ζωής Δικταίου Εκείνες οι μέρες κυλούν σαν παραμύθι. Ανακαλώ το παρελθόν. Δεν βρίσκω τίποτα που θέλω ν’ αρνηθώ, τίποτα που δεν θέλω να θυμάμαι. Στυλώνω το βλέμμα πότε στο ένα και πότε στο άλλο πρόσωπο, όλα οικεία ανταποκρίνονται στην αναπόλησή μου και όλα μαζί τα ίδια λόγια μού θυμίζουν: «Η αγάπη είναι δρόμος,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Ένας κουραδόμπεης, ο Καποδίστριας, κάτι παπάρες βουτηχτές σε τέια με δυο πεπόνια αργίτικα επ’ ώμου | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Τι μπορεί να έγραφε ο Τσιφόρος αν ζούσε σήμερα) Ήταν που λες αδελφάκι μου κάτι Μπέηδες στην Μάνη πολύ μούτρα. Φορο-εισπράκτορες στο επάγγελμα με την βούλα. Και λαμόγια από κούνια. Τον κατακλέβανε τον τότε Σουλτάνο, με τον οποίο τα είχανε βρειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η κεντήστρα | της Άννας Τακάκη   Μάνα, τα όσα μου ’λεγες ονείρατα πομείνα, αέρας ήτανε, θαρρώ, αέρας στα μουντάνια κι εγώ σου γροίκου, μάνα μου, κι ήμνωγα στσι βουλές σου. -Κόρη μου, κέντα κι όπου γιας θα να ’ρθει ο καλός σου, άρχοντας θα ’ναι φουμιστός, σάξε χρυσό το ξόμπλι να του το στρώσεις να πατεί για να σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

Η σημασία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 και η ελληνική ποίηση | του Διογένη Σινωπέα Η Ιστορία και η Τέχνη αποτελούν κοινωνούς ιδεών και φορέα συλλογικής μνήμης. Η Ιστορία και η Τέχνη «εμπλουτίζονται» από το αποτύπωμα που αφήνουν οι μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις. Μια τέτοια εξέγερση αποτέλεσε και η εξέγερση των φοιτητών στο χώρο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κατά τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…