By:
On:
In: Η κουζίνα της Αναστασίας

Τα Αλεξανδρινά – κουραμπιέδες ινδοκάρυδου | η κουζίνα της Αναστασίας Ένα ακόμη ─ όχι πολύ γνωστό ─ κέρασμα των γιορτών των Χριστουγέννων, που μοσχοβολά υπέροχα κι ευωδιάζει εξ’ αιτίας του βουτύρου και της ινδικής καρύδας. Τα Αλεξανδρινά είναι υπέροχοι, τραγανοί και μυρωδάτοι κουραμπιέδες, στων οποίων τη ζύμη έχουμε αντικαταστήσει ένα μέρος του αλευριού με τρίμα ινδικής καρύδας (ινδοκάρυδο), που αποτελείΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Δεκέμβρης και η μελαγχολία | της Ζωής Δικταίου   Με το παλιό σου το φιλί Σε μια καινούργια ανατολή Εκεί που πέφτουν οι βροχές Εκεί που γέρνουν οι ψυχές Μια στον καθρέφτη, μια στο φως Η μνήμη δεν ρωτάει το πως. Δεκέμβρης και η μελαγχολία Στα πρωινά λεωφορεία Γράφεται στο θολό το τζάμι Η αγάπη τρέχει να προκάμει Στιγμές πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ευτυχώς, που άστραψε! (Χρονογράφημα) | της Άννας Τακάκη Μόνο ένα φως ήφεγγε μέχρι αργά τα μεσάνυχτα στο χωριό. Ήτανε το φως του λουξ στο ραφτάδικο του μπάρμπα –Λευτέρη. Ο ηλεκτρισμός άργειε πολύ να ρθει ακόμη στην περιοχή. Και όποιος είχε λουξ, είχε πολυτέλεια στο φως. Τα σπίτια τότε φωτίζονταν με λυχνάρια και οι πιο ευκατάστατοι, ας πούμε, είχαν λάμπες πετρελαίου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας

Ο Άη Αντρέας ο τρυποτιγανάς και οι λουκουμάδες | της Ιφιγένειας Μανουρά Δεν μπορούσε να σκεφτεί νοικοκυρά τα χρόνια εκείνα, ότι τη μέρα του Άη-Αντρέα δεν θα έκανε κουβαρωτούς τηγανίτους – λουκουμάδες όπως τους λέμε σήμερα, γιατί θεωρούσαν ότι ο Αη- Αντρέας ήτανε λέει μάγειρας. Επικρατούσε το έθιμο ότι, εάν στη γιορτή του δεν τηγανίζανε θα τρυπούσαν τα τηγάνια. ΣτουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Απόψεις

Πως η κυριαρχία του ανθρώπου οδηγεί στον αφανισμό τον πλανήτη μας | του Δημήτρη Σκαλτσά Αργυρού Πριν 2 χρόνια ένας ιός έφερε τα πάνω- κάτω στο πλανήτη μας. Ένας ιός που ζούσε ήρεμα μες στο δάσος και στα ζώα και η άναρχη βιομηχανική -οικιστική ανάπτυξη τον οδήγησε στις πόλεις και στον άνθρωπο, προκαλώντας αυτό που ζήσαμε. Την ίδια στιγμή ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Στσι πρώτες του Νοέμβρη… | του Αντώνη Κουκλινού Ήβρεξε και εμαλάκωσενε η Γης. Εδά δεν έχει ξάργητες. Λαδοχρονιά θα ξετελέψει και γλακούνε ούλοι στα λιόφυτα, να μαζώξουνε το καρπό. Αξημέρωτα εσηκώθηκενε η Ψεβία, να ετοιμάσει τα δυο μεγάλα να πάνε στο σκολειό και να βράσει γάλα να πχει το στεροβύζι. Ανημένει τη μάνα τζη, να ποσαστεί με το γέρο καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Αριελικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Θα καταλάβατε πως τα λέω έτσι από το όνομα της καταιγίδας που βέβαια, τουλάχιστον στην Αττική, περισσότερο τη συζητήσαμε για το όνομά της παρά για τη σφοδρότητά της. Ξέρουμε πια πως τα ονόματα των καταιγίδων της χρονιάς τα προτείνουν, εκ περιτροπής, οι μετεωρολογικές υπηρεσίες της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, και αυτή ήτανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αναδρομές, Αφιερώματα

Εννιά χρόνια χωρίς τον Παναγιώτη Βήχο | του Διογένη Σινωπέα Γνωστός ευρύτατα για την πολιτική και συνδικαλιστική του δράση, συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήταν Τρίτη 3 Δεκέμβρη του 2013, σαν σήμερα, που χάθηκε ένας καλός φίλος, ένα λαμπρός μουσικός, ο οποίος συμμετείχε σε κοινωνικούς, πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες σε όλη του τη ζωή, απόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Λογοτεχνία

Στου νου μου τον χερόμυλο φέρνω τα περασμένα | της Ζωής Δικταίου Το μεγαλείο του γενέθλιου τόπου είναι χωρίς αμφιβολία αυτό που μεγεθύνει το χατίρι. Η ποίηση και η ομορφιά στο Λασίθι θαρρείς φυτρώνει παντού, στο χώμα, στις κορφές, στα χιόνια, στις εικόνες, στους ανεμόμυλους, στα ηλιοκαμένα πρόσωπα, όλα τα αφήνει να θρέψουν τη νοσταλγία σου. Το Οροπέδιο για εσέναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…