Η πρώτη πρωινή συνάντηση | της Ιφιγένειας Μανουρά
Κάθε πρωί το πρώτο μου ραντεβού είναι στη θάλασσα της Αμμουδάρας ─ εκτός και αν δεν φυσά πράμα σπάνιο ─ με τις Γλωσσούδες. Τώρα πια λέμε μια καλημέρα και απομακρύνομαι και τις παρακολουθώ από κάποια απόσταση, γιατί βαριέμαι τις εξομολογήσεις που είναι προθυμότατες να αρχίσουν. Οι Γλωσσούδες λοιπόν είναι μια παρέα από τέσσερις, ενίοτε και πέντε μεσόκοπες κυρίες γύρω στα 65-70. Ίδιες μεταξύ τους λες και αντιγράφει η μια την άλλη. Μεσαίου μεγέθους, ούτε χοντρές, ούτε αδύνατες, στρουμπουλούλες, εκτός από μια που μοιάζει με την Χοντρή του Θησαυρού. Ηλιοκαμένες σαν φρατζολίτσες που έχουν αρπάξει στο ψήσιμο, κοντούλες πάλι όχι, προς το μεσαίο ύψος, ξανθούλες με κοντά μαλλιά όλες, πανομοιότυπες λες και βγήκαν από κολέγιο. Ακόμα και τα μαγιό τους έχουν ίδιο στιλ. Με καπέλα όλες εκτός μιας που φοράει μόνιμα σκουφάκι. Και είναι και εκείνη η αστεία με το σωσίβιο στη μέση της. Αν δεν έχεις δει γεματούλα με σωσίβιο στη μέση δεν έχεις δει τίποτα στη ζωή σου. Αλλά ας μην το αναλύσω γιατί κάποια, όνομα και μη χωρίο, θα πληγωθεί.
Οι γλωσσούδες όση ώρα είναι μέσα στη θάλασσα δεν βάζουν γλώσσα μέσα, εξ ου και το όνομα που τους έδωσα. Φωνασκούν, γελούν με γέλιο κακαριστό ─ ιδίως μια λες και είναι τσιρίδα ─ σαν να είναι μοναχές τους στη θάλασσα. Δεν τις νοιάζει αν τις ακούνε και λένε όλα τα προσωπικά τους από το τι θα μαγειρέψουν μέχρι και όλα τα κουτσομπολιά της γειτονιάς.
-Οψές ήτανε ωραία η θάλασσα γιάιντα δε νήρθες;
-Επήγαμε με το Γίαννη και εκόψαμε δεκαεπτά κλούβες κρασοστάφυλα για το κρασί και να βγάλομε και τη ρακή μας.
-Ντα δε νείναι αργά έπρεπε να τα ΄χετε κομμένα.
-Όι αυτά ήτονε πολλά και όψιμα και εκαμωθήκανε αργά.
-Ε και του χρόνου να είστε καλά.
Φχαριστώ εσείς ίντα κάνετε.
-Ίντα να κάνομενε!! Έφυγενε ο γιος μου με τη νύφη μου και το κοπέλι να πάνε να βρούνε σπίτι στη Πάτρα που επέρασενε το κοπέλι μα είναι λέει πανάκριβα.
-Ντα που επέρασε ο Χρήστος; Ρωτά μια άλλη.
-Αυτός έγραψενε σε όλα 18 και 19 και έβγαλε πολλούς βαθμούς και του λεγε ο πατέρας του να γενεί μηχανικός μα αυτός θέλει να γενεί από κιονά που βγάνουνε το πετρέλαιο.
-Γεωλόγος καλό είναι, ένας ανηψός μου είναι και παίρνει πολλά λεφτά. Να αφήσουνε το κοπέλι ορνικό ντου να κάμει ό,τι θέλει αυτός, να μη το ζορίζουνε. Εμένα ο έγγονάς μου δε νέπερνε τα γράμματα και τούλεγα γω και τούλεγα και μούπιασε λόγο και επήγε και μαθαίνει δα να σάζει αμάξα. Μια χρονιά θέλει ακόμη.
-Καλή δουλειά και με πολλά λεφτά πετάγεται αυτή με το σωσίβιο.
Τώρα πιάσανε τα μαγειρέματα.
-‘Ιντα θα ψήσετε σήμερο;
-Εγώ έχω φακή απ΄ οψές δεν νεκαλοφάγανε αυτοί μα δε μαγερεύγω σήμερο πάλι. Να τονε κάμω θέλει δυο αυγά ή κιαμιά πατάτα να φάνε και τη φακή.
-Να μη τον εκάμεις πράμα γιατί δε θα φάνε τη φακή και θα τηνε πετάξεις.
-Εγώ επήρα ψάρια από την λαϊκή δεν ήτανε αυτά και πολύ καλά μα ίντα να κάμω δα, πέντε ευρώ τα δυο κιλά και θα πα να τα τηγανίσω και θα τον εκάμω και κιαμιά σαλάτα να φάνε.
-Ψάρια; Nτα δε νέκουσες ότι δε κάνει γιατί εγίνηκενε το ναυάγιο και έπεσε το πετρέλαιο στη θάλασσα;
-Ε δε νέφταξε αυτό μέχρι παέ.
-Μα ίντα λες δα κια αφού έφταξε σου λένε μέχρι τη Πατραϊκή και έπαε δε θελά φτάξει;
-Aλλά πάλι αφού τα πήρες ξα σου.
-Εγώ εμάζοξα από το περβόλι μερικές ντομάτες και μελιτζάνες και θα πα τον εκάμω γεμιστά.
-Καλά είναι και γω τάχα οπροθές.
-Εγώ θα κάμω σήμερο μιαουλιά κοκκινιστό με ρύζι.
-Ντα τρώτε λεριά τη Παρασκή.
-Ε τρώμε, τρώνε και τα κοπέλια και δε κάνω γω το ξεχωριστό.
-Οψάργας ήτανε καλή η τυρόπιτά σου, ίντα τση βαλες μέσα.
-Τυριά , αυγά……….
-Δε βάνεις μέσα αβάρσαμο;
-Όι δε τονεθένε τα κοπέλια. Αρχίσανε τώρα την κοινωνική κριτική.
-Η Με… εραβόνιασενε τη κόρη τζη με ένα από τσι Μ…. καλό λέει κοπέλι μα είναι ο μαύρος αγρότης.
-Ε κίντα πως είναι αγρότης αν είναι καλό κοπέλι και περάσει καλά στα χέρια ντου, οχιάλος. -Ε μαυτή ναι δα σπουδαγμένη μη θαρρείς, γατέχει να σάζει ανύχια και θα πάει να κάτσει στσι Μ…. από τη χώρα; Παράξενο μου φαίνεται.
-Ε ξάτονε.
Ιφιγένεια Μανουρά
