Περιήγηση στην Κρήτη | της Άννας Τακάκη
Σαν πεταλούδα που πετά κι απού στρουφογυρίζει
πάνω σε δέντρι καρπερό, σε δέντρι ανθισμένο
ετσά λοής γυροβολιά σε φέρνω. μάνα Κρήτη!
Απ’ άκρα σ’ άκρα σε περνώ κι από πελάγου στράτες
κι ακόμη μιαν απόφαση δεν πήρα πού να κάτσω.
Μα το Θεό, πού να σταθώ, να κάμω πού κονάκι;
Στη Σούγια σου γή στα Χανιά, στσι Σφακιανές Μαδάρες;
Να κάτσω μες στο Ρέθεμνος, στην Πρέβελη, στ’ Ανώγεια;
Στον Κούλε πάνω ν’ αραχτώ και στο Μεγάλο Κάστρο
γή στο Λασίθι ν’ ανεβώ, πα στο Ψυχρό να μείνω
κι από του Δία τη σπηλιά να σ’ αγναντεύγω, Κρήτη;
Θαρρώ στον Αϊ-Νικόλα σου θα ’ρθώ με τρεχαντήρι
και μες στσ’ Ελούντας τα νερά θα δώσω ν’ ανεπάρω
στση Σπιναλόγκας το νησί να βγω αφρολουσμένη
κι απά’ στσ’ αναστενάρηδες τσι βράχους να βιγλίζω…
Μα βοργιαδάκι με φυσά και νοτικά με πάει
στου Λιβυκού τσ’ακρογιαλιές και στση Χρυσής τσοι κέδρους
εκειά που λίβας καψερός πνέει και μ’ αντιντέρνει
σ’ εξωτικά περάσματα, σε μαγεμένους τόπους
σε Κουφονήσια πορφυρά, με τα χρυσά περγιάλια.
Μα ως να ρεμεντιαριστώ, ξεταλαγιάζ’ η σκέψη
κι ο λογισμός μου με τραβά στης Στείας το λιμάνι.
Στη Στεία θα αναπαώ, στη Στεία θα κονέψω
κι απά’ στσοι Διονυσάδες τση, πύργο ψηλό θα χτίσω
βαγιές στα χέρια να βαστώ, στο Βάι ν’ ανεδιάζω
να σ’ αγναντεύγω, Κρήτη μου, και να σε χαιρετίζω!
[Από την ποιητική συλλογή «Στσι γειτονιές του Ρώκριτου»]
Άννα Τακάκη
.
