Τότε που δραπέτεψε η Ειρήνη | του Τάκη Βαρελά
Και εκεί που έλεγα, πως πολύ ψηλά πέταξε η ζωή, έψαχνα να βρώ σε πιο σύννεφο κρύβονται οι άνθρωποι.
Χάθηκαν είπα!
Μάλλον πετάνε, πιο ψηλά από τα σύννεφα!
Χαμήλωσα τα μάτια. Έσκυψα το κεφάλι μου στη γη και είδα σκιές να με κυκλώνουν, σχήματα και μορφές αλλόκοτες, σαν από άλλο κόσμο να έρχονται, χαμένες.
Έπεσα από τα σύννεφα, ή έπεσαν από τα σύννεφα;
Είχαν των ανθρώπων τη μορφή.
Στη σκιά τους, ξεχώριζες το χρώμα της φωτιάς.
Διάτρητες σκιές, με χάρτινα σώματα, σαν από εκείνα που στήνονται στα πεδία βολής ή στις κάνες των όπλων, που σημαδεύουν όσους την ελευθερία, την έκαναν συνώνυμο της ζωή τους.
Τι είναι και ετούτο το θανατικό σκηνικό απόψε;
Αγριεύτηκα!
Εγώ το άνθρωπο, τον έβαλα ψηλά.
Τον ελευθέρωσα, του έδωσα φτερά για να πετάει, να γελάει, να σκέπτεται να γεννάει και να δημιουργεί.
Πως μου έγινε σκιά και σκιάχτρο ο άνθρωπος;
Εγώ τον άνθρωπο, τον ύψωσα να ζει στα πεδία της δουλειάς, της ζωής και όχι να τον κάνουν σκιάχτρο και στόχο στα πεδία βολής!
Μετακινούμενος στόχος, διάτρητος σε κύκλους μετριέται ο θάνατος.
Ασκήσεις είπαν..
Αν τρέχει έτσι στις ασκήσεις, τότε αλίμονο στους ανθρώπους, στα πεδια των μαχών, είπα!
Μη νομίζεται πως φοβάμαι, τους βάρβαρους καιρούς, κατά βάθος χαίρομαι.
Χαίρομαι, μιας οι μεγάλες και οι ωραίες γέννες της ελευθερίας, έρχονται από τις ανάγκες της καυτής λάβας, που ψάχνει κάθε χαραμάδα στη γη, βγει στο ξέφωτο.
Εκεί σαν βγει στο ξέφωτο, λιώνει το παλιο, το σάπιο και έρχεται η νέα μορφή, το σχήμα και το νέο περιεχόμενο του ανθρώπου, με τους δικούς του νόμους και αξίες.
Μάχη για την νίκη και τις αξίες, των πολλών και ήττα για τα συμφέροντα των λίγων.
Κάπως έτσι θα ήθελα τον άνθρωπο, απόσταγμα της έκρηξης των αναγκών.
02. 07. 2022
Tου κάτω κόσμου οι ψυχές
12cm X 17cm Ακουαρελα
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
Το εικαστικό που συνοδεύει το άρθρο είναι έργο του Τάκη Βαρελά. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.
