Δε μάθαμε να μιλάμε | της Μαρίας Σταυρίδου
Αφήνουμε απλώς
τις φοβισμένες λέξεις να κυριαρχήσουν,
να ντυθούν κραυγές και να γκρεμίσουν,
να πετάξουν ψηλά…
να ορίσουν σύνορα στενά,
να αιχμαλωτίσουν άδικα την καρδιά,
να καλουπώσουν κάθε ανοιχτό μυαλό,
να ορφανέψουν κάθε ζεστή αγκαλιά,
να μεταμορφώσουν τις ψυχές
άδειες Κούκλες παγωμένα χαμογελαστές.
Δε μάθαμε να μιλάμε.
Χορεύουμε στη σιωπή
γιατί δεν αντέχουμε την κριτική.
Βήματα δειλά στη λάσπη και στη ψευτιά
γιατί δεν είναι κόσμιο να πεις τι θέλεις και τι ποθείς
τι λαχταράς… γιατί διψάς…
Κανόνες δέσμιοι μιας λαμπερής φυλακής
και η ευτυχία μια ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία.
Χάρτινα γέλια που πονούν.
Αγκυλωτά φιλιά που προσπερνούν.
Γεμάτα καθίσματα βουβών ψυχών
σε μια αίθουσα νεκρών τελετών
και οι τελειόφοιτοι,
με δίπλωμα ανύπαρκτων ιδανικών.
Δε μάθαμε να μιλάμε
τρέχουμε σε μια ανηφόρα υποταγής,
για ένα βραβείο άθλιας ζωής
και οι κριτές πάντα τυφλοί…
Μια σφραγίδα και μια υπογραφή
που καταδικάζει τη ζωή… και ορφανεύει τη ψυχή
που σκοτώνει τον έρωτα και τη Θεία ευχή
Δε μάθαμε να μιλάμε…
Μαρία Σταυρίδου
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι ψηφιακό έργο που δημιούργησε για το ποίημα της Μαρίας Σταυρίδου ο εικονογράφος Αλκέτας Λεοννάτος, 2023]
Μαρία Σταυρίδου
Η Μαρία Σταυρίδου γεννήθηκε, σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ από πολύ μικρή ηλικία, ασχολήθηκε με την καταγραφή των σκέψεων της στο χαρτί. Εργάσθηκε με επιτυχία σαν στέλεχος επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων (μυθιστορήματα – ποιητικές συλλογές – παραμύθια για «μεγάλα» και μικρά παιδιά). Μάχιμη αρθρογράφος και μέλος σε δεκάδες Λογοτεχνικές Ομάδες στο διαδίκτυο. Άρθρα και ποιήματα της έχουν αναρτηθεί σε διαδικτυακά Περιοδικά, Λογοτεχνικά ανθολόγια ποίησης και Ημερολόγια. Ασχολείται ακόμη με τον σχεδιασμό κοσμημάτων.
To 2022 εκδίδει το πρώτο της μυθιστόρημα «Σάρκα και ψυχή» 668 σελ. (ISBN:978-618-00-3440-0) και συνεχίζει με τα:«Θολά είδωλα» και την πρώτη ποιητική της συλλογή «ΦΟΡΜΙΓΓΑ».
Η Μαρία γράφει με την οπτική και αθωότητα έφηβης, με την ικανότητα να πηγαινοέρχεται από την ουτοπία στον ρεαλισμό με μεγάλη ευκολία και δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να νιώσει συναισθήματα που τα έχει ξεχάσει.
