Οι δήμοι στην εποχή του WEB 3.0 | του Γιάννη Χατζηχρήστου
(Ανταπόκριση από τα μέτωπα του άλλου πολέμου)
Φαίνεται ότι πριν από την Ρωσία που πήγε προς την ψηφιακή Κίνα, κάνοντας ανίσχυρες τις οικονομικές κυρώσεις μετά την μερική αποβολή των τραπεζών της από το SWIFT, είχαν προηγηθεί δήμοι στις ίδιες τις ΗΠΑ κάνοντας πειράματα για κάτι ανάλογο!
► Ήδη μια πολιτεία στις ΗΠΑ, το Γουισκόνσιν (και ακολουθεί κατά πόδας η Χαβάη με έμφαση στα αγροτικά της προϊόντα) υιοθέτησαν νέες αρχιτεκτονικές αποκεντρωμένης διοίκησης εισάγοντας και … τοπικά κρυπτονομίσματα ως παράλληλο νόμισμα με το δολάριο για να επιβραβεύουν τους πολίτες ή για να χρηματοδοτούν έργα τους, χωρίς να γίνεται χρήση του Τραπεζικού συστήματος.
► Στην ίδια κατεύθυνση και ο δήμος του Ώστιν στο Τεξας με 20 υπηρεσίες επί του blockchain και με τοπικό ψηφιακό «νόμισμα» (ανταλλάξιμο ψηφιακό πάγιο) για να διευκολύνονται οι πολίτες στην χρήση τους με σχεδόν μηδενικό κόστος, παρακάμπτοντας και εκεί τις Τράπεζες. Το διάσημο ροκ στέκι της πόλης της 6th Avenue, που είναι η «βαριά της βιομηχανία» ήδη χρηματοδοτεί μουσικές παραγωγές νεοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών με κάτι περίεργα ψηφιακά ανάλογα με τα ψηφιακά νομίσματα του Δήμου που τα λένε NFT, και που εκδίδονται με την βοήθεια και του Δήμου. (Ουπς)
► Η Φλώριδα στο Μαϊάμι έχει άλλη στρατηγική. Έχει ήδη εισάγει τοπικό νόμισμα συναλλαγών των πολιτών με τον δήμο και στα τοπικά μαγαζιά παράλληλα με τα γνωστά κρυπτονομίσματα τύπου Bitcoin ή Ethereum, που γίνονται δεκτά και για συναλλαγές ή καταθέσεις σε τοπικές Τράπεζες.
► Στα ΗΑΕ έχουν προχωρήσει πιο πολύ με το ψηφιακό amber. Το εκδίδει μη τραπεζικός κρατικός φορέας σε σχέση με το πόσες kWh εξάγει το Εμιράτο από υδρογονάνθρακες. Με αυτό χρηματοδοτούν δημόσια έργα, βάζοντας το έτσι σε χρήση παράλληλου νομίσματος στην εσωτερική τους αγορά. Ήδη οι συναλλαγές στα τοπικά μαγαζιά με αυτό απειλεί τον όγκο συναλλαγών μέσω πιστωτικών καρτών τραπεζών, ενώ άρχισε πέρσι και το διασυνοριακό εμπόριο με αυτό με την Σαουδική Αραβία εκτός του SWIFT και χωρίς τα πετροδολάρια. Ουπς again!
► To Λουγκάνο στην Ελβετία κάνει περίπου ότι και το Ώστιν για να χρηματοδοτεί κυρίως τις εταιρίες της πόλης που αναπτύσσουν εφαρμογές blockchain για την ανάπτυξη εφαρμογών συμμετοχικού προϋπολογισμού και προγραμματισμού.
Τι είναι αυτό;
Για την ιστορία ο θεσμός των «συμμετοχικών προϋπολογισμών» ξεκίνησε από την Βραζιλία και την Νέα Ζηλανδία στις αρχές της δεκαετίας του 1980, και εφαρμόστηκε με αρκετή επιτυχία, αν και όχι πάντα με συνέχεια, στις διάφορες εκδοχές του και στην Ευρώπη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αποτολμήθηκε και το κοινωνικό πείραμα του «συμμετοχικού σχεδιασμού» σε θέματα που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση. Από τον πολεοδομικό σχεδιασμό μέχρι και της κοινοτικές υπηρεσίες.
Χαρακτηριστικό τους, η ενθάρρυνση των πολιτών να συμμετέχουν στα κοινά.
Ελλείψει πραγματικού σχεδιασμού βάθους γι αυτά τα θέματα από την εδώ Αριστερά, που πρωτοστάτησε ένα φεγγάρι για την εισαγωγή αυτών των θεσμών. Καλό παράδειγμα ο Δήμος Πετρούπολης για τα λίγα χρόνια που λειτούργησε ο θεσμός του συμμετοχικού προϋπολογισμού, γρήγορα εκφυλίστηκε σε μια διαδικασία απλής διαβούλευσης επί προειλημμένων αποφάσεων. Για να εκφυλιστεί στο τέλος σε ένα τελετουργικό ανακοίνωσης αποφάσεων (άντε μαζί και με λίγα κιλά απολογισμού του δημοτικού άρχοντα για λόγους επικοινωνίας) σε κάποια ανοιχτή εκδήλωση με πολλά χασμουρητό.
Τα υπόλοιπα τα ρυθμίζει (φανερά η συγκαλυμμένα) το αόρατο χέρι της αγοράς. Ξέρετε ποιο δουλεύει στα δημοτικά.
Οι τελευταίες όμως ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία μαζί με την κατάρρευση και του νεοφιλελέ τρόπου σκέψης και πράξης, επανέφεραν πάλι στο προσκήνιο τους δύο αυτούς αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς με μεγάλη ένταση!
Οι τεχνολογίες αυτές, που είναι και οι κυρίαρχες στην επόμενη γενιά του internet, το web3.0, είναι οι blockchain και, βοηθητικά, το metaverse.
Tι άλλο όμως γίνεται τώρα με αυτές εκεί έξω σχετικά, εκτός από τις αμερικανικές, ελβετικές ή αραβικές πρωτοβουλίες Δήμων ή πολιτειών που εστιάζουν κυρίως στο παράλληλο τοπικό νόμισμα και δευτερευόντως στις εφαρμογές τους σε υπηρεσίες:
● Η ΕΕ επιδοτεί προγράμματα Digital TWINS για την ψηφιακή διαβούλευση επεμβάσεων στις πόλεις, με αιχμή την κλιματική αλλαγή. Χαρακτηριστικό καλό παράδειγμα το Ελσίνκι εισάγοντας στοιχεία συμμετοχικού προγραμματισμού (έστω με αρχαίες τεχνολογίες της περασμένης δεκαετίας)
● Στην Σανγκάη προχώρησαν ένα βήμα περισσότερο. Επιτρέπουν στους πολίτες να συμμετέχουν στον σχεδιασμό πολεοδομικής ανάπτυξης της πόλης, «βλέποντας» επί του metaverse και «ζώντας» το αποτέλεσμα των επιλογών τους στο metaverse (που διασφαλίζονται επί των τεχνολογιών blockchain και ως προς την ψήφιση εισηγήσεων/προτάσεων οποιουδήποτε) τόσο ως το τελικό αποτέλεσμα όσο και στο πορτοφόλι τους για κάθε πρόταση που γίνεται.
Ήδη με αυτόν τον τρόπο έχει σχεδιαστεί και συμφωνηθεί ο διπλασιασμός της πόλης μέχρι το 2050, προσδιορίζοντας πολύ καλά και τις απαιτούμενες επενδύσεις στις υποδομές και την δημιουργία νέων επιχειρήσεων.
Αυτός ο σχεδιασμός και οι αντίστοιχοι προϋπολογισμοί υλοποιούνται μετά σχεδόν δεσμευτικά από τις Τοπικές Αρχές.
● Το ίδιο έχει γίνει και με την Σεούλ στην Νότιο Κορέα, που φιλοδοξεί να γίνει η πρωτεύουσα των τεχνολογιών blockchain συμμετοχικού προγραμματισμού και εφαρμογών συμμετοχής των δημοτών στα κοινά με την χρηματοδότηση/επιδότηση εταιριών όπως περίπου στο Λουγκάνο έχοντας ήδη δημιουργήσει δημοτικό παράλληλο ψηφιακό (πες το όπως θες, νομικά πάγιο είναι και δεν φουσκώνει τα χρέη αφού δεν δημιουργείται από κάποιο δάνειο).
● Οι ίδιες τεχνολογίες, κυρίως οι blockchain, ήδη χρησιμοποιούνται πετυχημένα και για την διαφανή και ασφαλή τήρηση των αρχείων ή την έκδοση των σχετικών βεβαιώσεων. Πέραν των άλλων, εκτελούνται επί των smart contracts του blockchain η σύναψη ηλεκτρονικών συμβάσεων αγοραπωλησιών ακινήτων χωρίς τις γνωστές εμπλοκές της γραφειοκρατίας και των τραπεζικών λοιπών εμπλοκών.
● Εδώ κάποια βήματα έχει κάνει ο Δήμος Άργους (!) προς αυτή την κατεύθυνση εκδίδοντας καταρχάς τα πιστοποιητικά γέννησης, γάμου, υγειονομικού ενδιαφέροντος κ.λ.π. με blockchain πιστοποίηση.
Αδύνατη η μαϊμουδιά, αυτόματος ο έλεγχος γνησιότητας κάθε πιστοποιητικού, αφού το κάθε ένα ελέγχει την γνησιότητα όλων των άλλων που έχουν εκδοθεί αυτόματα.
● Στα Τρίκαλα προχώρησαν στην έκδοση μορφής ψηφιακού παγίου (το Trikcoin) που επιβραβεύει την ανακύκλωση και χρησιμοποιείται ως κουπόνι πληρωμής δημοτικών φόρων ή στα δημοτικά πάρκινγκ. Δειλό βήμα, αλλά ξανά ουπς!
Γιατί όλα αυτά έχουν πολύ μεγάλη σημασία, νομίζω είναι προφανές ή μπορείτε να το πείτε εσείς στα σχόλια.
Σε κάθε περίπτωση όλα τα πιο πάνω στοχεύουν στην τόνωση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά με επιβράβευση τους με τοπικά παράλληλα μέσα συναλλαγών, που δεν περνούν από κανένα SWIFT, Visa ή ΔΙΑΣ. Δεν χρειάζονται για να μετατραπεί η δύναμη της τοπικής συμμετοχής στα κοινά σε δημιουργική «Αγορά», που ουδεμία σχέση θα έχει με τις δογματικές ουτοπίες των νεοφιλελέ που νομίζουν ότι αυτή μπορεί να αναπτυχθεί από τις ανισότητες και στην έκφραση της βούλησης.
■ Πόσα προβλέπονται να διατεθούν από το πρόγραμμα «Ψηφιακή Σύγκλιση» του Πιερικακιστάν για συστήματα τόνωσης της συμμετοχής των δημοτών στα κοινά ή για εφαρμογές μετάβασης στην επόμενη γενιά του internet, το web3.0;
ΜΗΔΕΝ!
Τις ανάγκες τους θα τις βρει ίσως ο Ζούκης, που βγάζει το ψωμάκι του στο σημερινό web2.0 κάνοντας ότι και εκείνο το predator.
■ Το πως θα οργανωθεί και θα αποκτήσει την κατάλληλη συμμετοχική κουλτούρα, εκπαιδεύοντας και τα μέλη της, και η Αριστερά (παρασύροντας ίσως έτσι και το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα αντίστοιχα) είναι ένα ακόμα ζητούμενο. Αν δεν το κάνουν τα κόμματα, αργά η γρήγορα θα αποκοπούν και άλλο απ’ ότι γίνεται ή δεν γίνεται τώρα στην τοπική αυτοδιοίκηση για να κυριαρχούν οι τοπικές μαφίες. Και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν στο ίδιο και συνεταιρισμοί κάθε είδους και ίσως και τα συνδικάτα.
(Κάτι πήγε να πει σχετικά εκείνος ο Τεμπονέρας στο Lifo, αλλά ποιός τον ακούει; Στερείται μηχανισμού ο άνθρωπος…)
Ουφ, το έβγαλα και αυτό από μέσα μου!
Συνεχίστε τώρα με ότι κάνετε αναζητώντας πρόσωπα κενά περιεχομένου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ή σχολιάζοντας τα καταστροφικά αποτελέσματα από την μη συμμετοχή σας στα κοινά. Με την καλημέρα μου.
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Γιάννης Χατζηχρήστος
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
