Ο αποχωρισμός | της Ζωής Συμεωνίδη
Σε μερικές μέρες ο Απόστολος θα έφευγε για τον Πόντο, αυτό είχε πονέσει πολύ των Δωροθέα, γιατί πάλι θα τον έχανε από κοντά της και δεν ήξερε αν θα τον ξανά έβλεπε και την είχε ρίξει λίγο ψυχολογικά, κοιτούσε την φωλιά του που σύντομα πάλι θα άδειαζε, ο Αντώνης την λυπόταν πολύ, είχε κάνει πόσο καιρό να τον δει και τώρα η ιστορία τους πάει πάλι από την αρχή, ήταν ένας φαύλος κύκλος, τουλάχιστον έτσι ένιωθε εκείνη, αλλά τι να έκανε, ήθελε παρόλο που την στεναχώρησε το γεγονός αυτό, να σεβαστεί την επιθυμία του, όμως την πονούσε το γεγονός αυτό, δεν ήθελε όμως να βλέπει ο Απόστολος την λύπη στο πρόσωπο της, εκείνος όμως δεν ήταν χαζός και το είχε καταλάβει πως η αποχώρηση της έκανε την καρδιά περιβόλι, τότε του ήρθε μια ιδέα, για αυτό ένα βράδυ την περίμενε να έρθει εκείνη στο δωμάτιο και της μιλήσει για την ιδέα που είδε εκείνος, ήλπιζε αυτή η ιδέα να την κάνει χαρεί, γνώριζε πως και ίδια την Πόντια και τις τελευταίες μέρες μάθαινε την διάλεκτο, πίστευε πως αυτή η απόφαση θα την έκανε ευτυχισμένη , για αυτό και όταν μπήκε μέσα και έβαλε το νυχτικό της ο Απόστολος της χαμογέλασε…
«Φεύγεις σύντομα ψυχή μου, να ξέρεις ότι οι μέρες που περάσαμε μαζί ήταν πολύ ευτυχισμένες, πέρασαν όμως γρήγορα, κρίμα. Ελπίζω σύντομα να σε ξαναδούμε, αν όμως δεν γυρίσεις ποτέ, να ξέρεις όλοι εμείς σε αγαπήσαμε, να το θυμάσαι αυτό αγόρι μου και να προσέχεις εκεί που θα πας…»
Η Δωροθέα κοίταξε ξανά τον Απόστολο, τα μάτια του έλαμπαν από ευτυχία, χαίρονταν που τον έβλεπε έτσι και ήθελε να κρατήσει αυτή την ψυχολογία, χαίρονταν που ο Απόστολος έκανε πράξη την επιθυμία μου παρόλο που άργησε να εκφράσει τις σκέψεις του νωρίτερα…
«Χαίρομαι που σε βλέπω έτσι Απόστολε, με αυτήν ψυχολογία σου την τόσο θετική, με γεμίζει και εμένα να το ξέρεις αυτό καμάρι μου, πήγε να στεναχωριθω, μα δεν υπήρχε λόγος για αυτό, αφού είσαι εσύ χαρούμενος είμαι και εγώ, θυμίσου τα λόγια μου εκεί που θα πας στον Πόντο αγοράκι μου, εντάξει; »
«Ναι μαμά, αλλά τόση ώρα μιλάς και δεν με αφήνεις να πω αυτό που θέλω, σε παρακαλώ ηρεμήσε και άκουσε με πολύ προσεκτικά, εντάξει; »
«Ναι αγόρι μου συγγνώμη τόση ώρα φλυαρώ και δεν σε άφησα να πεις κουβέντα, πες μου τι σκέπτεσαι;»
«Ξέρω ότι είσαι και εσύ Πόντια, γιατί μαζί μαθαίναμε την ποντιακή διάλεκτο, για εμένα βέβαια ήταν επανάληψη, οπότε να… Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι, θέλεις να έρθεις και εσύ να δεις τις ρίζες σου, είναι πιστεύω πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο να γνωρίζει από ποτ έχει έρθει και να γνωρίζει από πού ήταν οι πρόγονοι του, αλλιώς είναι χαμένος και δεν θα ξέρει τίποτα για το ποιός είναι, με καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; »
«Πόσο δίκιο έχεις Απόστολε, δυστυχώς κάποιοι επιλέγουν να απαρνηζονται τον τόπο της καταγωγής τους και θα εθίζονται στο ξένο, άλλο να το καμαρώνουν και άλλο να εθίζονται, τώρα που το σκέπτομαι, έχεις δίκιο θα μου έκανε καλό να δω τον Πόντο, οπότε λέω να έρθω, πως θα ταξιδέψουμε όμως; »
«Θα πάρουμε μια βάρκα και θα φύγουμε με άλλους άλλους Πόντιους, το έχουμε κανονίσει, είμαι τόσο ευτυχισμένος που θα γυρίσω πίσω στον τόπο μου, την μουσική μας, το χωριό μας, τους χορούς μας, θα κλάψω μαμά σου το λέω μέσα από την καρδιά μου…»
«Εγώ να δεις αποστολάκο, που θα πάω στην γη των προγόνων μου, και ας μην γεννήθηκα εκεί, μα το ένα δεν αναιρεί το άλλο..»
«Σωστά, τα επίθετα μας δηλώνουν από που προερχόμαστε, είμαστε απόγονοι Ποντίων…»
«Πάρα πολύ σωστά Αποστολέ, αγαπώ πολύ τα έθιμα μας, ότι έχει έχουν να κάνουν με αυτό, το αίμα βράζει μέσα μου οπότε σκέφτομαι όλα αυτά…»
Ο Αντώνης είχε στήσει το αυτί του στην πόρτα και άκουσε τα πάντα, μια θλίψη πέρασε από το σώμα του, ένας ένας έφευγε από κοντά τοτ αλλά ήξερε πως ήταν για το καλό τους, όμως είχε τρομάξει στην σκέψη ότι μπορεί να έφευγε από κοντά και η Δέσποινα και δεν ήξερε πώς να αντιδράσει.
Όταν η Δωροθέα πήγε να ανοίξει την πόρτα χτύπησε ελαφρώς τον Αντώνη στο κεφάλι και τον έριξε στο πάτωμα, η Δωροθέα τον έπιασε πρώτου χτύπησε το κεφάλι του στον τοίχο, εκείνος την κοίταξε με τα Μαρία βουρκωμένα…
«Βρε Αντώνη, για όνομα του θεού, τι κάνεις πίσω από την πόρτα, παραλίγο να σπάσεις το κεφάλι σου για δεύτερη φορά, μήπως κρυφά ακούς; Τι έπαθες και κλαις τώρα βρε Αντώνη, πες μου σε παρακαλώ…»
«Ναι έχεις δίκιο, είχα ανησυχεί που δεν έβγαινες από το δωμάτιο και ήθελα να δω τι συμβαίνει, όμως άκουσα μια συζήτηση που είχατε με τον Απόστολο και ανησύχησα, θα φύγεις και εσύ Δωροθέα; »
«Ναι Αντώνη θα φύγω, ξέρεις το έχω και εγώ ανάγκη να πάω εκεί, η καρδιά μου θέλει να δει τον τόπο των προγόνων μου, θέλω να με καταλάβεις, και ας σε πονάει λίγο, είχα πονέσει που θα έφευγε ο Απόστολος αλλά κατάλαβα ότι ήταν μια ανάγκη δικιά του, θέλω να με καταλάβεις, γιατί μοτ έγινε και εμένα επιθυμία μου τώρα πια…»
«Έχεις δίκιο, δεν θα πρέπει να είμαι κολλημένος στα δικά μου θέλω να προσπαθήσω να τα επιβάλλω στον άλλον γιατί δεν ξέρω πότε τι έχει περάσει και σκεφτεί κάποιος για να πάρει μια τέτοια απόφαση, λοιπόν θα έρθω και εγώ να σας αποχαιρετήσω…»
Μετά από μερικές μέρες ήρθε εκείνη η μέρα, η Πόντιοι πήραν μια βάρκα και μπήκαν μέσα, ανάμεσα τους και ο Απόστολος και η Δωροθέα, Αντώνης ήταν στην ακτή, με ένα μαντήλι στο λαιμό του, ήταν ολοφάνερο πως είχε συγκινημένος, στον ώμο του καθόταν και ο Σόναπ, ο φίλος του Απόστολου, το άλλο γεράκι…»
«Αντίο σας και να προσέχετε, και να μας στέλνετε κανένα γράμμα που και που έτσι; Καλό σας ταξίδι…» είπαν και οι δύο μαζί και η βάρκα είχε ήδη ξεκινήσει…
Μετά από ώρες ταξίδι βρέθηκαν στην Τραπεζούντα που φαινόταν από μακριά, όλοι οι Πόντιοι έκλαιγαν από συγκίνηση…
«Είμαστε στην πατρίδα μας!»
[Σκοτεινά Ενδύματα, νουβέλα, Κεφάλαιο 12]
Ζωή Συμεωνίδη
Ζωή Συμεωνίδη
Η Ζωή Συμεωνίδη (Zoe Szymon) γεννήθηκε το 2005 στο Βόλο. Είναι μία ταλαντούχα νεαρή κοπέλα, αγωνίστρια της ζωής και της τέχνης. Σκηνοθέτης ταινιών κινουμένων σχεδίων (animation artist), ποιήτρια και συγγραφέας. Η Ζωή ατσαλωμένη από τις προσωπικές της δυσκολίες και βιώματα, μαχήτρια της ζωής, βλέποντας την θετική πλευρά της ζωής, δημιουργεί σενάρια, ταινίες, μουσική, βιβλία, ασχολείται με την ηθοποιία, το τραγούδι, γενικότερα με την τέχνη. Αποσπάσματα από τα τέσσερα μυθιστορήματα της, όπως είναι «ο ΝΕΟΓΗΡΑΣ» ή «Το γεράκι της θάλασσας», έχουν αναρτηθεί κατά καιρούς σε διάφορες ιστοσελίδες, ενώ αντίστοιχα μαζί με της ταινίες της έχουν βραβευτεί σε δεκάδες διαγωνισμούς ανά τον κόσμο. Για τις διάφορες πτυχές της εμπνευσμένης τέχνης της έχει αποσπάσει εκατοντάδες σημαντικές διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο.
