Ηράκλειο | της Άννας Τακάκη
Αρχαία πόλη, φλέβα βαθύρροη!
Ο παλμός σου χτυπά δυνατά
μέσα από τα έγκατα
του Κρητικού πελάγου,
μέσα από της θεάς Γαίας τα σπλάχνα.
Τα κάστρινα τείχη σου
γηραιά και γενναία
μας τιθασεύουν τη λογική
πως οι «βάρβαροι» δεν θα περάσουν.
Ηράκλειο,
φλέγα και φλόγα!
Πυρωμένη εστία η καρδιά σου
πετά τ’ αγιοκέρια
ως τ’ ουρανού το άδυτο πέλαγο.
Εκατομμύρια έτη φωτός περάσανε
ώσπου η γήινη μήτρα σου
σμίξει με τ’ ουρανού το σπέρμα
να γεννήσει την Κρήτη.
Ηράκλειο, πέτρα άμμος και χώμα!
Πέτρα στην πέτρα
έχτιζες το σώμα σου.
Λιοπερίχυτο σώμα,
σώμα από ατσάλι του Τάλω
νοτισμένο με την αλισάχνη,
ντυμένο με μπλε ουρανί.
και βαθύ πράσινο της ελιάς.
Ψυχή σου και πνεύμα
τα φτερωτά παιδιά σου,
που αρπάζουν το βότσαλο
στοχεύοντας με πάθος
την καρδιά του αστεριού.
Μα αστόχησαν…
Αντί να το ρίξουν στα χέρια τους
τα σηκώνει και φεύγουν στα «ξάστερα»,
κουβαλώντας στα μπαγκάζια τους
μια Κνωσό, ένα Μαρτινέγκο,
έναν Κούλε.
Κι όσοι σε κατοικούμε
μέσα στην θορυβώδη μοναξιά σου
κι έξω στα συντροφικά χωριά σου
κι όσοι ακόμη μένουμε
μακριά από τα σύνορά σου,
όλους εδώ θα φέρει μια μέρα η μοίρα.
Εδώ θ’ ανταμώσουμε την «κρητική ματιά» μας,
το θώρι μας στο θώρι σου Κρητικομάνα.
Μια γέννα είμαστε, μια γενιά!
Ηράκλειο,
γη των Μινωιτών, γη των σοφιστών,
των μεγάλων στοχαστών πατρίδα.
Ανθούσα γη της αγροτιάς
κόκκινο στάχυ ηρωικό,
κίτρινο, ζουμερό σταφύλι.
Γη της μαντινάδας,
της λύρας γλυκό αντάμωμα
παίζε μας κοντυλιές, να χορταίνουν οι ψυχές!
Ω, εσύ της γιορτής πανωραία,
της χαράς και της λύπης ζευγάρωμα
του πλούτου και της φτώχιας περπάτημα.
Στα στενά σου σοκάκια
η σκέψη μας, λαβυρίνθια
οδηγιέται από έναν μίτο παλαιό
μιας σύγχρονης Αριάδνης.
Στις πολύβουες λεωφόρους σου
πατά γκάζι ο νους,
ώσπου η ψυχή να τον συνεφέρει
μέσα από μια αυτόχθονα μαγεία
που τη λέμε Κρητική Λεβεντιά!
Ηράκλειο!
Ο παλμός σου, και δικός μας παλμός.
Η φωνή σου, οι φωνές των πολλών.
Μην ακούς τις κραυγές
ούτε τους ψιθύρους!
Άκου μονάχα τους χτύπους της καρδιάς μας
που βγαίνουν
μαζί με την αιώνια μουσική της λύρας σου.
Άκου μονάχα τους χτύπους της καρδιάς μας
κι αγκάλιασέ μας
μ’ένα φιλί κι ένα κρητικό τραγούδι!
Άννα Τακάκη
«Φωνές του νότου» ανέκδοτο
Άννα Τακάκη
