Ποδαρικό στα μεζεδάκια του 2023 | του Νίκου Σαραντάκου
Θα μου πείτε, κομμάτι αργά είναι για ποδαρικό, ο μήνας έχει ήδη φτάσει 7. Πράγματι, αλλά σήμερα είναι το πρώτο Σάββατο του χρόνου -εξάλλου, άλλοι κόβουν πίτες μέχρι και τα μέσα του Φλεβάρη. Τέλος πάντων, το σημερινό είναι το πρώτο άρθρο της χρονιάς με μεζεδάκια -τα πρώτα μεζεδάκια του 2023, αν και κάποια ίσως υπήρχαν στο συρτάρι από πέρυσι.
Περυσινό είναι, για παράδειγμα, το μαργαριτάρι της ΕΡΤ, έστω και από την τελευταία μέρα του χρόνου.
Tόσο στο σουπεράκι της εκπομπής, όσο και στον ιστότοπο της ΕΡΤ, γράφτηκε ότι drug queen διάβασε παραμύθια σε μικρά παιδιά.
Προσοχή όμως, άλλο drug, τα φάρμακα και τα ναρκωτικά, και άλλο drag. Ο όρος drag, που έχει σκοτεινή ετυμολογία (δεν ταυτίζεται με το ρήμα drag = σέρνω) σημαίνει περίπου τις παραστάσεις από παρενδυτικούς.
Οπότε, drag queen είναι το πρόσωπο, συνήθως άντρας, που ντυνεται επιδεικτικά γυναικεία και δίνει σχετική παράσταση.
Έχει χρησιμοποιηθεί και εσκεμμένα ο όρος drug queen, τουλάχιστον μια φορά, για μια Μεξικάνα βαρώνη των καρτέλ των ναρκωτικών.
* Ο κινητήρας του αεροπλάνου παρουσίασε πρόβλημα και ο πιλότος αναγκάστηκε να το προσγειώσει σε ένα μικρό νησί του Ειρηνικού.
Διαβάζουμε τον τίτλο στο σχετικό άρθρο:
Περιπέτεια στον αέρα για 787 επιβάτες
και στο άρθρο:
Παρά την ατυχία τους οι 787 επιβάτες είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στο νησί από τους ντόποιους [σικ, ρε] οι οποίοι τους σέρβιραν και μπύρες σε μια ερημική παραλία.
Δεν ξέρω αν υπάρχει εμπορικό αεροσκάφος που να παίρνει τόσους επιβάτες, πάντως οι συγκεκριμένοι ήταν περίπου 300. Το 787 ήταν απλώς ο τύπος του αεροσκάφους (Μπόινγκ)! Η αρχική είδηση δημοσιεύτηκε στην real.gr, αλλά οι συντάκτες της στη συνέχεια το αντιλήφθηκαν και το διόρθωσαν, έτσι έμεινε μόνο στις αναδημοσιεύσεις.
Είχα όμως κρατήσει οθονιά, που την παρουσιάζω εδώ για του λόγου το αληθές και διότι έχει κι άλλο ένα ενδιαφέρον:
Πώς γίνεται να έχασαν την αλλαγή του χρόνου; θα ρωτήσετε. Το νησί Πόγκο Πόγκο βρίσκεται κοντά στη γραμμή αλλαγής ημερομηνίας. Οπότε, οι επιβάτες του 787 απογειώθηκαν από το νησί στις 31 Δεκεμβρίου το απόγευμα και λίγο αργότερα είδαν ότι ήταν απόγευμα της 1ης Ιανουαρίου 2023.
* Σχολιάστηκε στα σόσιαλ το λάθος πληκτρολόγησης του Άδωνη Γεωργιάδη σε πρόσφατο τουίτ, στο οποίο καμάρωνε για την απήχηση που είχε το καινούργιο του βιβλίο, που το «αγόρασε μαζικά» ο κόσμος.
Ο τίτλος της σχολής είναι σε πολυτονικό, αλλά το Α’ έχει σε λάθος θέση τον τόνο, ενώ το «τόμως» είναι περίεργη παραδρομή. Κομμένο «συντόμως»; αναρωτήθηκε κάποιος.
Εγώ έδωσα μιαν άλλη ερμηνεία, σε ανάρτηση στο Φέισμπουκ: Το «τόμως» είναι πανάρχαιο (προκατακλυσμιαίο) επίρρημα που σημαίνει «θησαυριζοντας από τα κορόιδα που έρχονται στο τσαρλατανείο μου». Η προκατακλυσμιαία ελληνική ήταν γλώσσα πολύ περιεκτική, όλα τα σκυλάκια το ξέρουν.
Βέβαια, όσο εμείς επισημαίνουμε τα πληκτρολισθήματα, ο Άδωνης πουλάει «απλά μαθήματα ιστορίας», κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Έχω περιέργεια να δω το σύγγραμμα.
* Φίλος μου στέλνει είδηση της Καθημερινής.
Ο τίτλος είναι: ΗΠΑ: Εκτελέστηκε το πρώτο διεμφυλικό άτομο στην ιστορία της χώρας.
Διαβάζουμε λοιπόν ότι:
Αμερικανίδα καταδικασμένη σε θάνατο για τον φόνο της πρώην συντρόφου της έγινε χθες Τρίτη η πρώτη διεμφυλική που εκτελέστηκε στην ιστορία των ΗΠΑ.
Ο φίλος θεωρεί ότι ο τίτλος είναι παραπλανητικός, διότι εκείνος διαβάζοντάς τον καταλαβαίνει ότι εκτελέστηκε «το πρώτο άτομο στην ιστορία της χώρας που έγινε/δήλωσε διεμφυλικό».
Έχει δίκιο; Εγώ από τον τίτλο κατάλαβα αυτό που λέει το άρθρο.
* Μου στέλνει φίλος αυτή την οθονιά και με ρωτάει αν η «Εφοριά» είναι πιο επίφοβη από την Εφορία. Φοβάμαι πως ναι, εσείς τι λέτε;
* Μου γράφει φίλος πανεπιστημιακός και εγώ μεταφέρω κόπι-πάστε:
Ένα θέμα (από τα πολλά) που έχει έρθει πρόσφατα στην πανεπιστημιακή επικαιρότητα είναι και η δημιουργία των λεγόμενων μονάδων εσωτερικού ελέγχου. Διαβάζουμε στο άρθρο 213 παρ. 2, εδάφιο ιβ του πρόσφατου νόμου 4957 (ΦΕΚ Α 141/21-07-2022, ο λεγόμενος και «νόμος Κεραμέως»):
ιβ) η παροχή συμβουλευτικών έργων επί του συνόλου των υπηρεσιών, δομών και μονάδων του Α.Ε.Ι. με στόχο τη βελτίωση της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητάς τους, της διαχείρισης κινδύνων (risk assessment) που απειλούν την επίτευξη των στόχων των επιμέρους υπηρεσιών του Α.Ε.Ι. και των διαδικασιών ενδογενούς ελέγχου (internal control),
Απορία 1: Γιατί δύο (και μόνο) όροι σε ολόκληρο τον νόμο (το τσεκάρισα) κρίνεται απαραίτητο να αποδοθούν και στα αγγλικά (risk assessment και internal control);
Απορία 2 (την εξέφρασε συνάδελφός μου): Είναι σωστό το internal control; Μήπως θα έπρεπε να είναι internal audit;
Και δική μου απορία: τι διαφέρει ο «ενδογενής έλεγχος» από τον «εσωτερικό έλεγχο»;
* Διαβάζω τον εξής τίτλο για το πρόσφατο τραγικό συμβάν:
Το 11 μηνών μωρό, ομολόγησε ότι το πέταξε η 29χρονη μητέρα του στο φράγμα του Αλιάκμονα, με αποτέλεσμα να πνιγεί
Ποιος ομολόγησε; Το μωρό; Ποιος πνίγηκε; Η 29χρονη μητέρα, στην προσπάθειά της να πετάξει το μωρό;
Ή, πώς η μόδα να αναστρέφουμε στους τίτλους τη συνήθη σειρά των όρων της πρότασης για περισσότερο εφέ παράγει όχι μόνο μωρά που δαγκώνουν σκυλιά, αλλά και 11μηνα μωρά που ομολογούν!
* Φίλη καλή μου έστειλε την παρακάτω υποψηφιότητα για τη Στρατιά των Ανύπαρκτων της Νομανσλάνδης, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι θα εγκριθεί η πολιτογράφηση. Σε ρεπορτάζ για τον στρατιώτη που σκότωσε τον Μπιν Λάντεν, διαβάζουμε:
Ο Navy Seal που σκότωσε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν αποκαλύπτει ότι ένιωσε τεράστιες ενοχές αφού το έκανε μπροστά στον γιο του
Η φίλη που το έστειλε θεωρεί ότι ο συντάκτης του άρθρου νόμισε πως Navy Seal ήταν το όνομα του στρατιωτικού, ενώ βέβαια Navy Seals είναι ειδικό σώμα του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, είδος κομάντα. Αλλά αφού δεν έχει ελληνική απόδοση ο όρος, μπορεί ο συντάκτης απλώς να μετέφερε τον αμερικανικό όρο, οπότε δεν είμαι σίγουρος ότι θα πολιτογραφηθεί νομανσλανσδιανός ο Navy Seal.
* Κι ένα φρέσκο, χτεσινό. Κάποιοι ειρωνεύτηκαν τον Άδωνη, ότι έκανε λάθος στο τροπάριο που παρέθεσε, διότι, λέει, το σωστό δεν είναι «ο επιφανείς» αλλά «ο επιφανής».
Αλλά δεν είχαν δίκιο. Επιφανείς είναι το σωστό. Όμως, ούτε ο Άδωνης έχει δίκιο. Το σωστό δεν είναι επιφανείς με περισπωμένη, είναι με οξεία! Μετοχή είναι.
* Μου γράφει φίλος:
Στον λογαριασμό (μου) σταθερής του ΟΤΕ προστέθηκε αιφνιδίως από το τελευταίο 4μηνο του 2022 ένα «γ» στον (σωστό) όρο «βρόχου» που …αναβαθμίστηκε σε «βρόγχου» (βλ. αντίστοιχες εγγραφές παρακάτω και οι αντίστοιχοι λογαριασμοί διαθέσιμοι, αλλά δεν ξέρω πως να αφαιρέσω τα προσωπικά μου στοιχεία…) – μήπως κάποιος/α πρέπει να τους (ξανα)πει ότι δεν πάσχουμε από …βρογχίτιδα;
[210721xxxx (Τηλεφωνική Γραμμή – Αριθμός βρόχου:A00020xxxxx) ΗΡΙΔΑΝΟΥ xx 11528 – από 1/22 έως κ 8/22
210721xxxx (Τηλεφωνική Γραμμή – Αριθμός βρόγχου:A00020xxxxx) ΗΡΙΔΑΝΟΥ xx 11528 – από 9/22 κ.ε.]
Πράγματι, άλλο βρόχος και άλλο βρόγχος. Άμα τα μπερδεύει και ο ΟΤΕ…
* Τα πρώτα μουστάκια του 2023 σε άρθρο για ορειβατικό ατύχημα στον Όλυμπο: Γυναίκα ορειβάτης έπεσε σε «τρύπα» στα 2700 μέτρα, ήταν ο αρχικός τίτλος. Στον τίτλο το διόρθωσαν, και μπράβο τους, σε «Ορειβάτισσα έπεσε….», αλλά στο κείμενο παραμένει: Σοβαρό τραυματισμό είχε μία γυναίκα ορειβάτης από τη Σερβία, την ώρα που έκανε ορειβασία στον Όλυμπο και H άτυχη ορειβάτης τραυματίστηκε στον αστράγαλο…
Θα πούμε και «γυναίκα πελάτης»; αναρωτιέται η φίλη που το στέλνει.
Ορειβάτισσα, παιδιά.
* Και θα κλείσω με το πρώτο μεγαμαργαριτάρι του 2023, το πρώτο διαμάντι αν θέλετε. Σε άρθρο για τα ψηφοδέλτια των κομμάτων στις προσεχείς εκλογές, το οποίο δημοσιεύτηκε στους ιστότοπους του ΔΟΜ, διαβάζουμε ότι «δυνατή υποψηφιότητα» στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή του Ζαν Μονέ, ο οποίος, μας εξηγούν, είναι καθηγητής της Ευρωπαϊκής Έδρας, ενώ δεδομένη θεωρείται και η υποψηφιότητα του Νικ. Φαραντούρη στην Κεφαλονιά.
Υπάρχει ένα μικρό εμπόδιο σε αυτό το σενάριο βέβαια. Ο κ. Ζαν Μονέ, πέρα από το ότι δεν είναι και δεν ήταν καθηγητής πανεπιστημίου, όχι μόνο δεν έχει ελληνική ιθαγένεια, αλλά, το κυριότερο, έχει αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο από το 1979! Είναι βέβαια σατανικοί αυτοί οι συριζαίοι, αλλά τόσο πολύ πια; Εξάλλου, άλλες παρατάξεις ήταν εκείνες που έφερναν νεκρούς να ψηφίσουν.
Στην πραγματικότητα, ο Νικ. Φαραντούρης, εκτός από διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος κτλ. είναι και καθηγητής της Ευρωπαϊκής Έδρας Ζαν Μονέ. Ο συντάκτης θεώρησε ότι πέφτουν πολλές όλες αυτές οι ιδιότητες για το ίδιο πρόσωπο, οπότε αυτονόμησε την Ευρωπαϊκή Έδρα, αναγόρευσε καθηγητή της τον Ζαν Μονέ κι έπειτα έκρινε ισχυρή την υποψηφιότητά του!
07/01/2023
Νίκος Σαραντάκος
https://sarantakos.wordpress.com/
Ο Νίκος Σαραντάκος γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο το 1959. Σπούδασε χημικός μηχανικός και αγγλική φιλολογία. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων και άλλα βιβλία. Δουλεύει μεταφραστής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε Λουξεμβούργο και Ελλάδα. Ενδιαφέρεται για τη φρασεολογία, την ετυμολογία και τη λεξικογραφία καθώς και για την ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσιεύει τα κείμενά του, γλωσσικά και άλλα, στο ιστολόγιό του sarantakos.wordpress.com/ και στο sarantakos.com. Σε μια άλλη ενσάρκωση, γράφει στα αγγλικά και στα γαλλικά για το μπριτζ (το παιχνίδι).
Τα βιβλία του:
«Για μια πορεία», διηγήματα (1984, β’ έκδ. 1988) εκδ. Σύγχρονη Εποχή
«Μετά την αποψίλωση», διηγήματα (1987, β’ έκδ. 1989) εκδ. Σύγχρονη Εποχή
«Μότσαρτ-Αλληλογραφία» (1991, β’ έκδ. 2001) εκδ. Ερατώ
«Το αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων» (1997) εκδ. Δίαυλος
«Γλώσσα μετ’ εμποδίων» (2007) εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» (2009) εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Λέξεις που χάνονται» (2011) εκδ. Το Βήμα
«Λόγια του αέρα» (2013) εκδ. εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Οπωροφόρες λέξεις» (2013) εκδ. Κλειδάριθμος
«Η γλώσσα έχει κέφια» (2018) εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Μύθοι και πλάνες για την ελληνική γλώσσα» (2019) εκδ. ΕΑΠ
«Το ζορμπαλίκι των ραγιάδων» (2020) εκδ. Του Εικοστού Πρώτου
Έχει κάνει την επιμέλεια στην έκδοση των βιβλίων:
«Συμποσιακά», του Κώστα Βάρναλη,
«Αττικά: 400 χρονογραφήματα (1939-1958) για την Αθήνα και την Αττική», του Κώστα Βάρναλη,
«Τα δεκατρία ντόμινα και άλλες ιστορίες», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ», του Κώστα Βάρναλη,
«Ο μυστηριώδης φίλος και άλλες ιστορίες», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Γράμματα από το Παρίσι», του Κώστα Βάρναλη,
«Τα μαραμένα μάτια και άλλες ιστορίες», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Κάπου περνούσε μια φωνή», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Η νοσταλγία του Γιάννη», του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,
«Famous Bridge Records», του David Bird,
«Bridge Hands to Make You Laugh…and Cry», του David Bird.
