Δίστιχα και… δύστυχα του 2001 | του Τάσου Αυγερινού
Αισίως πλέον
μπήκαμε
στο Δυο χιλιάδες
ένα
κι αντί
για να χαιρόμαστε
τα έχουμε
χαμένα,
έτσι που ο κόσμος
άλλαξε,
που τούμπα
έχει πάρει
και γίνανε
αφέντες του
κάποιοι τρανοί
γαϊδάροι.
Αισίως πάλι
φτάσαμε
ο χρόνος
να αλλάξει,
μα δυστυχώς
επικρατεί
παντού
η «νέα τάξη»
κι έτσι αντί
να στήσουμε
βεγγέρα
και φιέστα
κουνάμε
το κεφάλι μας
και λέμε
«άστα, χ…στα»!
Καινούριος
χρόνος έφτασε,
ποιος ξέρει
τι θα φέρει,
μα, να,
ο «Καζαμίας» μας
ανοίγει
το τεφτέρι
και μέσα
στις σελίδες του
βλέπει δεινά,
και λύπες
αν συνεχίσουνε
τη Γη
να κυβερνούν
οι «γύπες».
Μα μην απελπιζόσαστε
υπάρχει κι όψη
άλλη,
υπάρχει φως
στην καταχνιά
αν μπούμε όλοι
στην πάλη,
έχει ο λαός
τη δύναμη
θρόνους να ρίχνει,
τείχη
και να ορίζει μόνος του
τη μοίρα του,
την τύχη.
Αλλά ας ξεφυλλίσουμε
τον «Καζαμία» τώρα
κι ας δούμε
τι θε να συμβεί
στον κόσμο
και στη χώρα.
Μπορεί βεβαίως
όλ’ αυτά
και να μη βγουν
αλήθεια,
μα εσείς που
«μπλε» και «πράσινα»
χάβετε παραμύθια,
πιστέψτε
δίχως τίμημα
και δυο αθώους μύθους,
εδώ δε θα πληρώσετε
την πίστη σας
με ψήφους!
* * *
Γενάρης
Αρχιμηνιά
κι αρχιχρονιά
όλος ο κόσμος
ψάλλει
κι αντί για τρίγωνα
χτυπά το… άδειο του
κεφάλι
και μπαταξήδες
ψήφισε
πριν ένα χρόνο πάλι!
* * *
Η χώρα μπαίνει
στην «Ευρωζώνη»
και ο κοσμάκης
διπλά μουντζώνει
που… κερατιάτικα
πάλι πληρώνει.
Μπαίνει η Ελλάδα
«με το σπαθί»
και δέστε πίσω
τι ακολουθεί,
τάγμα τρισάθλιο
με δίχως βράκες,
οι ρημαγμένοι
από τις τράκες…
Σιωπή, ο Γιάννος
τώρα μιλά,
τα καταφέραμε
– λέει – αλλά
για να σταθούμε
στην «Ευρωζώνη»
θα πάει η αφαίμαξη
σκοινί κορδόνι!
* * *
Το χαρτοπαίγνιο
παντού παίρνει,
που λεν,
και δίνει.
Παίζει «ξερή»
με το λαό
ο Κώστας
και το γδύνει
και παρακεί
η διαπλοκή
το ‘ριξε στην κοντσίνα
και κέρδη βγάζει
δισ. και τρισ.
με χίλια κόλπα
φίνα.
Να, παραπέρα
κι η ΓΣΕΕ
στο «πράσινο»
τραπέζι
… «πλακάκια»
με τον υπουργό
της Εργασίας παίζει,
σημαδεμένα
τα χαρτιά
της τράπουλας
τα φύλλα
και το παιχνίδι τους
«σικέ», απάτη
και ξεφτίλα!
* * *
Φλεβάρης
Χειμώνας άγριος
βαρύς
τη χώρα όλη
πλήττει,
ενώ χαλάζι
πέφτουνε τα «μέτρα»
του Σημίτη
και οι φτωχοί
αναφωνούν «φτου,
τον παλιοκοπρίτη»!
Κι άντε να ξέρω
να σας πω
αν βρίζουν
το χειμώνα
ή όποιον όλο
τους φορά
«καπέλα»
ως το γόνα!
* * *
Και, να, στο τέλος
του μηνός,
να,
και το καρναβάλι
και ο λαός
ο άμοιρος
τούτον τον ύμνο
ψάλλει:
«Χαίρε Ελλάδα
πράσινη,
μασκαρεμένη
χώρα,
που γίνεσαι
ρεντίκολο
κάθε στιγμή
και ώρα.
Εσύ δεν έχεις
αποκριά
μονάχα
μια βδομάδα,
εσύ είσαι
καρνάβαλος
συνέχεια
Ελλάδα»!
* * *
Μάρτης
Ο,τι κι αν έχει
η Ελλάς
το βγάζει
στο παζάρι
χτυπάν
αράδα το «σφυρί»
του τόπου
οι γαϊδάροι
και προσκαλούν
για «σούφρωμα»
τον κάθε
κατεργάρη.
Μέγα τρανό
ξεπούλημα,
μεγάλες ευκαιρίες,
χάρισμα ΔΕΚΟ,
τράπεζες
σε σας
κυρ «καρχαρίες».
Τ’ αφεντικά
ξεσάλωσαν
κι όλα τα δίνουν
χύμα,
πουλάνε ό,τι
έστησε χρόνια
ο λαός το θύμα…
Ο,τι κι αν έχει
η Ελλάς
το δίνει,
το σκοτώνει
τρέξτε
κι αρπάξτε
καθετί,
αφεντικά, βαρόνοι,
πουλιέται ακόμη
κι η γιορτή
της 25 Μάρτη
κι αν θέλεις
ιδιώτη μας
έλα κι αυτή
και πάρτη.
Με άλλα λόγια,
δηλαδή,
πάρε σε ένα πάκο
το… Μακρυγιάννη
και μαζί
το Φλέσσα
και το Διάκο!
* * *
Απρίλης
Πάσχα τερπνό
και ιερό
Πάσχα Κυρίου
Πάσχα,
μα έτσι που ‘ναι
η αγορά
«ελεύθερη»
και λάσκα
οι φουκαράδες
στέκονται
μπροστά στους πάγκους
… χάσκα,
κοιτάν οι δόλιοι
τα αρνιά
επάνω στα τσιγκέλια
και «ψάλλουν»
στους αντίχριστους
τα… δώδεκα
ευαγγέλια!
Στα τέσσερα
χιλιάρικα,
τ’ αρνάκι
το βιτούλι
και ο λαός
με το λειψό,
κλεμμένο
μεροδούλι
θα «αναστήσει»
δυστυχώς
σουβλίζοντας
… μαρούλι.
Κι όπως θα το ‘χει
στην πυρά
στα κάρβουνα
επάνω,
«να ‘χα στη σούβλα
τον Κωστή – θα λέει –
και το Γιάννο
να το χαρώ
κι αληθινό,
Πάσχα, μωρέ,
να κάνω»!
* * *
Μάης
Χείρα φιλίας
η Ελλάς
στην Αγκυρα
απλώνει
κι ο Ισμαήλ
αβρότατα
δυο δάχτυλα
… δαγκώνει
κι έπειτα, νάτος,
κάθεται
με το Γιωργάκη
κάτω
και παζαρεύει
καθετί
γι’ αυτόν
και για το ΝΑΤΟ.
«Δώσε – του λέει –
Γιωργάκη μου
τη Λήμνο
και τη Ρόδο
και μη θαρρείς,
αγαπητέ,
πως θα πιαστείς
κορόιδο,
γιατί μ’ αυτό
και κόβοντας
την Κύπρο
μες στη μέση,
η ποθητή
προσέγγιση
θα έρθει
και θα “δέσει”
και ως αντάλλαγμα
από μας
θα πάρεις
ένα… “φέσι”»!
– Α, πονηρό
μου φαίνεται
αυτό τ’ αλισβερίσι…
– Μη διαφωνείς,
γιατί τ’ αυτί
θα σου τραβήξει
η Δύση.
Και ξέρεις
πως δικαίωμα
ν’ αρνείται,
να θυμώνει
δεν έχει, Γιώργο,
ο τζουτζές
και το καθένα
πιόνι!
* * *
Ιούνης
Το ΕΣΥ
αναμορφώνεται,
γίνεται
όπως πρέπει
ο κάθε πλέον
ασθενής
μόλις γιατρός
τον βλέπει
ευθέως εξετάζεται
με προσοχή
στην… τσέπη.
Κι αν έχει χρήμα
μέσα εκεί
μέριμνας φουλ
τυγχάνει,
αλλιώς
του ρίχνουνε
κλοτσιά
στο δρόμο
να πεθάνει!
Το ΕΣΥ
αναμορφώνεται
στα φάρμακα
επίσης
και, να, οι νέες
συνταγές
για όλες
τις παθήσεις:
Αν σπάσει κάποιος
τον καρπό
ή αν του βγει
ο ώμος,
αρκεί ένα
… κατάπλασμα
κι ένα ποτήρι
φλόμος.
Κι αν κάποιος
άλλος ασθενής
έλκος έχει
ή κήλη
της εκλογής
το φάρμακο
είναι το… χαμομήλι.
Και μόνον
αν ο ασθενής
τελειώνει
και τα φτύνει
μπορεί να δώσει
ο γιατρός
«ντεπόν»
ή ασπιρίνη!
* * *
Ιούλης
Ηλιος καυτός
στον ουρανό
με καίει
και με λιώνει
ενώ ο «ήλιος»
του ΠΑΣΟΚ
στη γη
μ’ αποτελειώνει!
Αμάν, φριχτό
τσουρούφλισμα
απ’ το διπλό
λιοπύρι
κι αντέ
ο ήλιος
τ’ ουρανού
κάποια στιγμή
θα γείρει,
ενώ ο άλλος,
δυστυχώς,
άντε να βασιλέψει
έτσι που ψήφο
ο λαός
ρίχνει
με δίχως σκέψη!
* * *
Ιούλης
και ξεχύθηκε
ο κόσμος
στ’ ακρογιάλια
μα κάποιοι
που ‘ναι μόνιμα
μες
στην «ευρω-τανάλια»
«διακοπές»
θα κάνουνε
από μακριά
με κιάλια!
Θα ξεγελιούνται
οι άμοιροι
βουτώντας
στην μπανιέρα
και τη βεντάλια
θα κουνούν
για μια σταλιά
αέρα
και θα περνάνε
μια… χαρά
σα να ‘ναι
στη Ριβιέρα!
* * *
Αύγουστος
Γιορτές παντού
πολιτισμού,
θεάματα
ποικίλα
με πρώτο
και καλύτερο
το θέατρο
ξεφτίλα.
Το θέατρο
που βλέπουμε
μπροστά μας
κάθε μέρα
υπό τα «γιούχα»
του λαού
που σκίζουν
τον αέρα.
Να, κατ’ αρχήν
επί σκηνής
πληθώρα
μαριονέτες,
που παριστάνουν
του λαού,
του πλήθους,
τους ηγέτες.
Μιλούν, κινούνται
εκφράζονται,
οργίζονται
γελάνε
μα ό,τι
και να κάνουνε
οι «πίσω»
τους κουνάνε.
Αυτοί εκεί
στο παραβάν
τραβούν
το κάθε
νήμα,
οι μαριονέτες
μόνες τους
δεν κάνουν
ούτε βήμα
κι όμως αυτούς
για ηγέτες του
βγάζει ο λαός
το θύμα!
Να παραπέρα
στις γιορτές
κι άλλες
καρικατούρες
πολιτικάντηδες
σωρός,
φαύλοι,
ανεμοδούρες,
βγαίνουν
κι αυτοί
επί σκηνής
με τέμπο
και με χάρη,
θυμίζοντας
σε όλους μας
φιγούρες
του Σπαθάρη!
* * *
Σεπτέμβρης
Ιδού
και τ’ «ασφαλιστικό»
ο μήνας
σαν τελειώνει,
με γκιλοτίνα
όμοιο,
κρεμάλα
και αγχόνη.
Ιδού
και τ’ «ασφαλιστικό»
με της ΕΟΚ
τη βούλα,
35 εργάσιμα
είχα
και δες
η νούλα
μου τα αρπάζει
ξαφνικά
και μου τα κάνει
ζούλα!
– Και πώς
θα παίρνω
σύνταξη,
ρωτώ,
μ’ αυτό
το μέτρο;
– Συντάξεις πια
θα δίνονται
από
τον… άγιο Πέτρο!
– Τι εννοείτε
δηλαδή
απαίσιοι,
κουρσάροι;
– Να, θα δουλεύεις
συνεχώς
σαν σκλάβος
σα γομάρι
κι εκεί
στα εβδομήντα σου
που θα ‘σαι πια
κουβάρι,
έτοιμος πια
για σύνταξη
θα είσαι,
φιλαράκο,
και άντε
… καλοφάγωτη,
λίγο πριν μπεις
στο λάκκο!
– Και πόσα
θα μου δίνετε
στην τελευτή
του βίου;
– Τόσα όσα
χρειάζονται
για μια ζωή
πληβείου
κι αν ίσως
θέλεις πιότερα,
σαν άνθρωπος
να ζήσεις,
ιδού
και ο… Κοντομηνάς
κι άντε
να τ’ ακουμπήσεις!
* * *
Οκτώβρης
Με εντολή
των «προστατών»
κι υπόδειξη
της ΣΙΑ
αλλάζουν
τα τσιράκια μας
και τη νομοθεσία.
Κι όποιος
στο μέλλον
θ’ απαιτεί δουλιά
ή άλλο κάτι
θα τον αρπάζουν
στη στιγμή
ως μέγα «τρομοκράτη»
και θα του ρίχνουνε
ποινή
μέχρι και την εσχάτη!
Στόχος του νόμου,
φυσικά,
να κάμψουνε
την πάλη,
που ο λαός, πια
μόνιμα,
θ’ αρχίσει
να προβάλλει,
ξέρουν, θα δυναμώνουνε
οι αγώνες,
χρόνο, χρόνο,
γι’ αυτό
και εξισώνουνε
την πάλη
με το φόνο!
Με άλλα λόγια
δηλαδή
αυτοί ‘ναι
οι τρομοκράτες
κι όχι όσοι
παλεύουνε
στους δρόμους
και τις στράτες,
γι’ αυτό
μια μέρα ο λαός
– θα ‘ρθει η στιγμή,
θα φτάσει –
τους τρομοκράτες
τους τρανούς
συλλήβδην
θα τους «πιάσει»
και με την ψήφο
«εις θάνατον»
όλους
θα τους «δικάσει»!
***
Νοέμβρης
Η υποταγή
στο φόρτε της
από
τους Χατζηαβάτες,
σκύβουν μπροστά
στους ισχυρούς
«εταίρους»
και «προστάτες»
και «γην και ύδωρ»
δίνουνε
στις ΗΠΑ
και το ΝΑΤΟ
κι η χώρα
μετατρέπεται
σ’ ένα προτεκτοράτο.
Δόγμα των νάνων μας
ταγών
το «ανήκομεν
στη Δύση»,
δόγμα που αργά
ή γρήγορα
θα μας εξαφανίσει,
διότι
όσο προσκυνάς
και σκύβεις
το κεφάλι,
τόσο σου αρπάζουν
πιο πολλά
οι γκάνγκστερς
οι «μεγάλοι».
Πολλά
τα παραδείγματα,
πολλά
τα γεγονότα,
αλλά οι δούλοι
άρχοντες
τραβούν στην ίδια
ρότα
κι αν ο λαός
δε σηκωθεί
τη ρότα αυτή
ν’ αλλάξει
θα μας συνθλίψει,
εντελώς,
κι εμάς η «νέα τάξη».
Εμπρός, λοιπόν,
για «Μέτωπο»
παλλαϊκό,
πολίτες,
έξω το ΝΑΤΟ
και τα τραστ
κι όλοι
οι λωποδύτες!
***
Δεκέμβρης
Κουτσά, στραβά
περάσαμε
μία χρονιά
ακόμα,
αντέξαμε
στα «μέτρα» τους
και σ’ όλη τους
τη βρώμα,
αλλά ως πότε
θα ‘μαστε
τα θύματα,
οι χαμένοι;
νομίζω ότι
έφτασε
ο κόμπος πια
στο χτένι.
Γι’ αυτό
απ’ τη νέα
τη χρονιά
ας ενταθεί
η πάλη,
κάτι στο μαύρο
ορίζοντα
ν’ αρχίσει
να προβάλλει,
αφού, όπως
θα ξέρετε,
αιώνες
και αιώνες,
οι αλλαγές
δεν έρχονται
έτσι τους
από μόνες.
Η ελπίδα
της κυοφορεί,
τ’ όνειρο
της γεννάει
και με την πάλη,
τελικά,
του ήλιου ο τροχός
γυρνάει!
Τάσος Αυγερινός
Ο Τάσος Αυγερινός γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Όταν αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο της πόλης, έφυγε από τη γενέτειρά του και ήρθε στην Αθήνα όπου σπούδασε στην «Πάντειο». Παράλληλα, όμως, με τις σπουδές του άρχισε να ασχολείται και με τη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία το 1965 εργαζόμενος στον «Νέο Ανένδοτο». Στη συνέχεια εργάστηκε στον «Εθνικό Κήρυκα», στα «Σημερινά», στην «Ακρόπολη» έως το κλείσιμο της εφημερίδας και από το 1974 έως και τη συνταξιοδότησή του στον «Ριζοσπάστη», απασχολούμενος στο ελεύθερο και το δικαστικό ρεπορτάζ. Στον «Ριζοσπάστη» διατηρούσε για πολλά χρόνια και στήλη χρονογραφήματος.
Έργα του που έχουν εκδοθεί: «Η Μεγάλη Νύχτα», «Η Δεύτερη Άνοιξη», «Το Καραβάνι των Γυμνών», «Πικρό Αντίδωρο», «Δυτική Λεωφόρος», καθώς και την αφηγηματική μελέτη «Με τα πανιά και τα κουπιά».
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών το 2010.
