Το ρολόι | της Άννας Τακάκη
Είναι καιρός τώρα, που μπήγω μέσα στα απύθμενα σώψυχά μου, βαθιά, το υνί του νου κι αναμοχλεύω και σκαλίζω, να δω πού είναι οι χαρές και πού οι λύπες, πού κατοικοεδρεύουν οι στοχασμοί και πού τα αισθήματα λύνουν και δένουν κάβους, πού σταματά το ταξίδι μου και πού ξαναρχίζει, και ποιος είναι ο άνεμος που κατευθύνει την πορεία μου!… Αν τον λένε Λεβάντε ή Σορόκο, Βοριά ή Ντραμουντάνα, Γαρμπή ή Μαϊστράλι…
Ένας καιρός, πάντα, κατευθύνει την πορεία μας! Ένας καιρός κι ένα ρολόι του χρόνου ξεχασμένο! Θυμάμαι ένα παλιό ρολόι του τοίχου στο πατρικό μου, περικαλλές, σκαλιστό εκκρεμές, που κάθε μια ώρα άνοιγε το πορτάκι και πετιόταν ένας κούκος. Έλεγε «κου…κου» και ξανάμπαινε μέσα στο σπιτάκι, τη φωλιά του. Λάτρευα τον κούκο του ρολογιού, λάτρευα και το τι θα σημάνει την κάθε ώρα της μέρας και της νύχτας. Μικρό παιδί εγώ, κι ο κούκος μου μικρός κι η προσμονή μου μεγάλη!… Κάτι περίμενα την κάθε ώρα, πάντα κάτι… Να, θα έρθει ο πατέρας και θα σου φέρει σοκολάτα, έλεγε η μάνα μου. Έλα, Αννάκι, να σου πω ένα μύθι παραμύθι, με καλούσε η γιαγιά. Η θεία σού αγόρασε μια ροζ κορδέλα από την πόλη!… Όλο και κάτι είχε να μου φέρει η κάθε ώρα της μέρας κι η νύχτα μια τρυφερή μητρική αγκαλιά και μια προσευχή. Πάντα, μα πάντα είχα κάτι να προσμένω.
Κι ύστερα από πολλά χρόνια ο κούκος σταμάτησε ξαφνικά να μπαινοβγαίνει στο σπιτάκι του, σταμάτησαν πάραυτα και οι δείχτες του ! Μα ο χρόνος δε σταμάτησε να τρέχει. Και το ρολόι έμεινε εκεί κρεμασμένο, στην ίδια πάντα μεριά του τοίχου. Εκεί ίδιο και απαράλλακτο που στέκονταν, βουβό κι ακίνητο. Κάθε που πήγαινα στο πατρικό μου άνοιγα το πορτάκι να δω τον κούκο, που πάντα στην ίδια θέση ήταν χωρίς το «κου κου» του, χωρίς το προμηνυτικό του κελάηδισμα. Ώσπου μια μέρα… λες και γύρισε ο χρόνος πίσω. Έτσι ξαφνικά ξανάρχισαν οι δείχτες να κινούνται, κι ο κούκος μου άνοιξε το πορτάκι του, βγήκε έξω, και μου κελάηδησε ξανά! Το προμήνυμα ήρθε! Κάποτε όλα αλλάζουν… Κάποτε για όλα έρχεται η ώρα. Και ποτέ δεν είναι αργά!…
Άννα Τακάκη
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική», 2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
