Περί παιδείας | του Νίκου Λουκαδάκη
Με ματιά σατιρική
Περί παιδείας (άρθρο 16)
Ήμουν άφρων νεανίας
και το θέμα της παιδείας
λίγο μ’ ένοιαζε θαρρώ,
μα θυμάμαι κάθε χρόνο
απ’ του υπουργού τον θρόνο
νομοσχέδια σωρό,
για να σώσουν τη γενιά μας,
να φωτίσουν τα μυαλά μας
με της γνώσεως το φως,
μα οι τόσοι οι σωτήρες
δεν διέθεταν λαμπτήρες
κι έτσι έμεινα τυφλός.
Πέρασαν πενήντα έτη,
της παιδείας ευεργέτη
δεν γνωρίσαμε ποτέ,
μα δεν φταίνε, λέει, εκείνοι
για το χάλι που έχει γίνει
παρά μόνο οι μαθηταί,
που στην τάξη δεν προσέχουν
μόνο στο μυαλό τους έχουν
να ισιώσουν τα στραβά,
καταλήψεις, απεργίες,
κάθε λίγο σε πορείες
και της νιότης το χαβά.
Κι αφού φίλες μου και φίλοι
της παιδείας το καντήλι
είναι πια για μας σβηστό,
τώρα μόνο απομένει
να ‘ρθουνε δασκάλοι ξένοι
να μας δείξουν το σωστό,
να μας κάνουνε ανθρώπους,
να μας μάθουνε και τρόπους,
τι θα πει πολιτισμός,
τα παιδιά μας να μορφώσουν
-μάλλον να τα συμμορφώσουν-
να ‘ρθει ο εκσυγχρονισμός.
Στα δικά τους τα σχολεία
-πάει η δωρεάν παιδεία-
είν’ το επίπεδο υψηλό,
μα για να φοιτήσει ο νέος
πρέπει να κρατά βεβαίως
πορτοφόλι παχυλό.
Γι’ αυτό Έλληνα γονέα
περιορίσου στ’ αναγκαία,
μόνο όσπρια να τρως,
πούλα και το πατρικό σου
άμα θέλεις ο βλαστός σου
να σπουδάσει επιτυχώς.
Λουκαδάκης Νίκος
«Ο Δαφνιανός»
Νίκος Λουκαδάκης
Ο Νίκος Λουκαδάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1973. Μεγάλωσε σε μια εποχή και σε ένα περιβάλλον που του επέτρεψε να αγαπήσει τα βιβλία, τη γνώση και το απαύγασμα της ανθρώπινης τέχνης, την ποίηση. Εργάζεται σε μεγάλη βιομηχανία της Κρήτης και είναι παντρεμένος με δύο παιδιά. Αρθρογραφεί σε εβδομαδιαία βάση στην τοπική εφημερίδα της Κρήτης «Αντίλαλος», για την λαογραφία, τη γλώσσα και την ιστορία μας.
