Το τραγούδι της κουτσουνάρας | της Άννας Τακάκη
Πρώτη βροχή του φθινοπώρου. Στην αρχή οι ψιχάλες αραιές να σχηματίζουν το μωσαϊκό στην ταράτσα της αυλής μας. Ύστερα οι χοντρές ψιχάλες που πλήθαιναν κι έφερναν την πρώτη βροχή, δώρο ακριβό τ’ ουρανού προς στη γη, το πρώτο τους φίλημα. Καθώς το πάθος ετούτο τ’ ουρανού αγρίευε, μόνιαζε κι άλλα σύννεφα, σκούρα σταχτιά σύννεφα, κι έπεφτε, έπεφτε η βροχή!
-Βρέξε Θεέ μου για τα σπαρτά! Βρέξε ν’ανεπάρει η γης να βγούνε τα ραδίκια, οι τσόχοι, οι αγαλατσίδες! Βρέξε Θεέ μου, να καθαρίσουν οι δρόμοι, να ξεπλυθούν οι ταράτσες, να γεμίσουν τα σαρνίτσια, να γεμίσουν πάλι τα πηγάδια.
Κι άκουγε ο Θεός κι έβρεχε ο ουρανός. Κι έτρεχαν οι κουτσουνάρες των σπιτιών κι έβγαζαν τ’ αποθημένα όλου του καλοκαιριού, κι έτρεχαν οι δρόμοι, οι σκάλες, οι στέγες. Μύριζε η γης πρωτοβρόχια. Μύριζε κι η αυλή μας! Κι όσο η βροχή δυνάμωνε τόσο οι κουτσουνάρες ζωντάνευαν τη ροή τους και το τραγούδι τους γινόταν πιο μελωδικό και πιο βαθύ, θαρρείς κι έβγαινε από τα λαρύγγια τ’ ουρανού για να ποτίσει τα σπλάχνα της γης. Για να γεμίσει κι η ψυχή του ανθρώπου. Να ευχαριστηθούν κι οι μανάδες μας που θα’χαν ν’ αποθηκεύσουν νερό του Θεού στα σαρνίτσια τους, να κάνουν τις μπουγάδες τους, να λούσουν τα παιδιά τους, να μαγειρέψουν τα όσπρια τους. Αμάλαγο νερό, καθαρό νερό του Θεού, χωρίς άλατα, χωρίς χώμα, χωρίς πρόσθετα, κατευθείαν από την πηγή τ’ ουρανού.
Κάθε που μαύριζε ο ουρανός κι έπεφτε η ευλογημένη βροχή, οι μανάδες μας κάνανε το σταυρό τους. Έμπαζαν την κουτσουνάρα στο σαρνίτσι, που γέμιζε όλο το χειμώνα με τη βροχή και με το χιόνι που σιγόλιωνε και τότε το τραγούδι της ήταν πιο αργό, η μελωδία πιο απαλή. Αυτή η μελωδία ηχεί ακόμη στ’ αυτιά μου, τέτοιες μέρες, τέτοιον καιρό, αυτή η μελωδία πολύ μου ’χει λείψει.
Λεξιλόγιο:
Κουτσουνάρα: υδρορροή
σαρνίτσι: υπόγεια δεξαμενή νερού
Άννα Τακάκη
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική», 2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
