Η γαλάζια κορδέλα | της Άννας Τακάκη
Ο λόγος σήμερο για μια κορδέλα, μια γαλάζια κορδέλα, εκείνη που ονειρεύτηκα πολύ πριν μπω στο Γυμνάσιο. Έτσι κι αλλιώς η κορδέλα μαζί με την μπλε ποδιά ήταν υποχρεωτική σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου. Στο Δημοτικό, τουλάχιστο στα δικά μου χρόνια, δεν ήταν απ’ό,τι θυμάμαι υποχρεωτικό. Τη φορούσαν όμως τα κορίτσια που είχαν τη δυνατότητα να την αγοράσουν οι γονείς τους. Ήμουν τρίτη ή τετάρτη τάξη Δημοτικού. Τα μακριά μαλλάκια μου που η μάνα μου τα έπιανε σε κοτσίδες, ή τα έπλεκε πλεξούδες, θα ήθελα να τα στολίζει μια γαλάζια κορδέλα. Όχι άσπρη, αλλά γαλάζια. Να ’χει το χρώμα της θάλασσας και τ’ ουρανού. Δεν ξέρω γιατί την πεθυμούσα τόσο πολύ. Ίσως είχα δει άλλα κορίτσια να τη φορούν και ζήλεψα; Μπορεί. Όμως ποτέ δεν ζητούσα κάτι από τους γονείς μου κι ας το ήθελα πολύ. Εξάλλου στο χωριό δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια να βρεις κάτι. Κι όμως ονειρευόμουν μια γαλάζια κορδέλα! Πού να ’ξερα πως αυτή θα την είχα στην κεφαλή μου για έξι ολόκληρα χρόνια στο Γυμνάσιο.
Ένα βράδυ που κοιμήθηκα, το σκολιαρούδι, είδα στον ύπνο μου πως η θεία Ροδάνθη, αδελφή της μάνας μου, είχε πάει στην πόλη με το λεωφορείο κι όταν γύρισε μου κρατούσε δώρο μια γαλάζια κορδέλα μέσα σε μια ζελατίνη. Χαρά εγώ απερίγραπτη. Ξύπνησα όμως το πρωί και είδα πως ήταν μονάχα ένα όνειρο. Τι κρίμα! Κι άρχισα να ετοιμάζομαι όπως πάντα για το σχολείο. Ήπια το γαλατάκι μου, φρεσκοαρμεγμένο από την κατσίκα μας, την κανελιά, βούτηξα μέσα και ένα δυο γλυκά παξιμαδάκια, αρτοποιήματα της μάνας μου που έκανε για το πρωινό μας. Ύστερα η μάνα μού χτένισε τα μαλλιά, έπλεξε τα δυο πλεξουδάκια μου, και πήρα την ντάσκα μου και κατηφόρισα. Η καμπάνα μόλις είχε παίξει. Έτσι μας καλούσαν τότε στο σχολείο. Ρολόγια; Ποιός τα κοίταζε τότε τα ρολόγια; Οι άνθρωποι κάνανε τη μέτρηση της ώρας με τον ήλιο…
Αφού έπαιξε και το τελευταίο κουδούνι για το σχόλασμα, πήρα πάλι την ντάσκα μου και ανηφόριζα με άλλα γειτονόπουλα για το σπίτι μας. Η μάνα μας έβαλε να φάμε με τον αδελφό μου, γιατί πάντα ο πατέρας αργούσε από το ραφείο του.
Μετά από λίγο κάθισα να γράψω στην μικρή μας κουζίνα. Το απογεματάκι έρχεται η θεία μου και μου κρατά μια γαλάζια κορδέλα μέσα σε μια ζελατίνη. Δεν είναι δυνατόν! Ήταν αυτή η ίδια που είχα δει στο όνειρό μου! Το ίδιο χρώμα, το ίδιο μέγεθος… και μάλιστα μέσα στη ζελατίνη.
Πραγματικά δεν το ήξερα ότι η θεία είχε πάει στο Λιμάνι (Σητεία) ούτε και της είχα πει ποτέ αυτή την επιθυμία μου. Από τότε φορούσα κάθε μέρα την γαλάζια κορδέλα μου και πήγαινα στο σχολείο.
Ήταν ένα όνειρο που βγήκε αληθινό. Κι ήταν το πρώτο μου τόσο πραγματικό όνειρο!
Από τότε πίστεψα στα όνειρά μου.
Άννα Τακάκη
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική», 2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
