Σεβαστέ μου παππού | του Μιχάλη Στρατάκη
Σεβαστέ μου παππού, ξανοίγω τον ουρανό και πέμπω του ένα φιλί, κατέχοντας πως στην άγια κι αγαπημένη χέρα σου θα καταλήξει.
Αιστάνομαι την ανάγκη να σου μιλήσω απόψε.
Μόνο σε σένα θέλω να μιλήσω, γιατί μόνο εσύ μπορείς να με καταλάβεις.
Όλοι οι ποδέλοιποι, σαν ακούσουνε αυτό που θέλω να σου μολοήσω, θεοκούζουλο και μεσκίνη θα με πούνε.
Γιατί, παππού μου, αυτοί δεν πρόκειται να ποθάνουνε γλυκοσφίγγοντας στην αγκαλιά τους το σκύλο τους, όπως επόθανες ετουλόγου σου.
Αυτό που θέλω να σου πω, είναι πως εσκέφτηκα ένα τρόπο να διαλέγομε αυτόν που θα μπει μπροστάρης και πολέμαρχος στο κόμμα μας, δίχως να ‘μαστε αναγκασμένοι να κάνομε κάθε τρεις και λίγο εσωκομματικές εκλογές και δίχως να ‘χωμε κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια μαϊμουδιλίκια.
Όχι, παππού, δεν πετώ στα σύννεφα και δεν ονειρεύομαι αρχηγό μου τον Χοσέ Μουχίκα, τον φτωχότερο πρόεδρο χώρας που πέρασε ποτέ από το ντουνιά.
Κατέχω το πώς δεν είμαστε Ουρουγουάη κι ούτε θα γενούμε ποτές μας, γιατί ‘ναι στο αίμα μας να θέμε ζάπλουτους εκείνους που μας βουλιάζουνε στη φτώχεια και στην κακομοιριά.
Γροίκα τον τρόπο, απού εσκέφτηκα:
Να μπαίνουνε, λέει, στη γραμμή ούλοι οι επίδοξοι αρχηγοί μας και εμείς ν’ αφήνομε μπροστά τους ένα κουλούκι κακοποδισμένο, βασανισμένο και κακορίζικο, απού να μην έχει στον ήλιο μοίρα.
Ε, αγαπημένε παππού και δάσκαλε μου, σε κείνονα απού θα γλακήσει το κουλούκι και θα τριφτεί στα πόδια του, να δίνομε το λεύτερο να μασε κουμαντάρει.
Γιατί, παππού μου, πλιότερο καλά από τον καθένα το κατέχεις, ο άθρωπος μπορεί να λαθεύει στην ψήφο του, ο σκύλος όμως δεν πρόκειται να λαθέψει στον αιώνα τον άπαντα.
Αυτή τη σκέψη μου αιστάνθηκα την ανάγκη να σου ξωμολοηθώ, μόνο παρακαλώ σε μη τηνε φανερώσεις σε κιανένα, γιατί δε θέλω να με πούνε θεοκούζουλο και μεσκίνη.
Και πάλι ξαναφιλώ τον ουρανό, για να φτάξει το προσκύνημα στη χέρα σου.
Κράθιε μου μια μπάντα δίπλα σου για να ξαποστάσω σαν έρθει εκείνη η ώρα.
Ο εγγονός σου.
Μιχάλης Στρατάκης
γραφιάς
[Στη φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο απεικονίζεται ο Χοσέ Μουχίκα (José Alberto Mujica Cordano, 20/5/1935 -, γνωστός και ως El Pepe). Ήταν πρόεδρος της Ουρουγουάης από το 2010 μέχρι και το 2015. Στη φωτογραφία με την αγαπημένη του σκυλίτσα Manuela. O Μουχίκα, πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος (MLN – Movimiento de Liberación Nacional) έμεινε γνωστός ως «ο πιο ταπεινός ηγέτης του κόσμου», λόγω του λιτού και οικολογικού τρόπου ζωής του και του ότι δώριζε το 90% του μηνιαίου του μισθού ως Πρόεδρος σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.]
Μιχάλης Στρατάκης
