Φθινόπωρο | του Γιώργου Ηρακλέους
Έζησα μέσα κι έξω απ’ τη ζωή,
με βλέμμα μετανάστη σταματούσα
σε κάθε λέξη να καταλάβω
τι σημαίνει!
Προχωρούσα μες στη βροχή
πάνω στα κίτρινα φύλλα,
με κούραζαν οι συναντήσεις,
μου άρεσε να βλέπω το φθινόπωρο
να στέκει στα δέντρα
και στα παράθυρα τις γριές μάνες
με τα γυαλιά τους
να κοιτάζουν λυπημένες στους δρόμους…
Έζησα μέσα κι έξω απ’ τη ζωή,
γύρω από μια γλάστρα με δικά μου λουλούδια,
τη λέγανε Φιλιώ ή Αντιγόνη,
η ψυχή μου αυλάκι ρυθμικό
τραγούδαγε ρεμπέτικα,
τώρα λυπάμαι γιατί έμεινα εκεί
και δεν ακολούθησα τη θάλασσα!
Το καλοκαίρι γυρίζει πάντα στο φθινόπωρο
σαν τετράδιο γεμάτο μουντζούρες
και σκισμένα φύλλα.
Αυτό το μέσα κι έξω μ’ έμαθε
να βρίσκω το θαύμα να κυλάει στις φλέβες μου
και μου ’φερε όλους τους ανέμους
να με ταξιδεύουνε κι απ’ τις οκτώ γωνιές τους!
1/9/2023
[Από τη συλλογή «Το σχήμα του κενού»]
Γιώργος Ηρακλέους
[Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι η ελαιογραφία «Ήρθε το φθινώπορο» του Σοβιετικού ζωγράφου Сергей Павлович Курицын, 1962, από το Архангельск.]
Γιώργος Ηρακλέους
Ο Γιώργος Ηρακλέους είναι φιλόλογος, DEA Κοινωνιολογίας. Γεννήθηκε το 1952. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών από την οποία απέκτησε δύο πτυχία με άριστα φιλολογικού και βυζαντινού & νεοελληνικού τμήματος. Είναι κάτοχος Master της Λογοτεχνίας και διδάκτορας της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Πανεπιστημίου της Λιέγης. Δημοσίευσε πάνω από 200 μελέτες εκπαιδευτικού και λογοτεχνικού και άρθρα εκπαιδευτικού προβληματισμού και λογοτεχνικής ερμηνείας. Πήρε μέρος σε πανελλαδικά εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά συνέδρια. Κυκλοφορούν βιβλία με μελέτες του.
