Δασικές πυρκαγιές στον Έβρο: μήπως μια βολική αποψίλωση για εξορύξεις σπάνιων γαιών; | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Πέρσι άφησαν να καεί ανενόχλητα για 12 ήμερες το βόρειο τμήμα του δάσους της Δαδιάς στον Έβρο. Φέτος σειρά είχε το νότιο και δυτικό, αποψιλώνοντας συνολικά μία έκταση μεγαλύτερή των 1.000.000 στρεμμάτων υπό το δόγμα της «μη κατάσβεσης/εκκένωσης» των αστυνομικών επιχειρήσεων, που πλέον υποκαθιστούν τις πυροσβεστικές.
Επειδή πράγματι οι φωτιές δεν μπαίνουν τυχαία (και ούτε τυχαία αφήνονται να αλωνίζουν μετά), τα πραγματικά αίτια τους θα πρέπει να αναζητηθούν στο τι σχεδιάζεται να γίνει στις περιοχές που αποψιλώθηκαν:
■ Φαραωνικές εγκαταστήσεις ΑΠΕ, κυρίως ανεμογεννήτριες, όπως αποκαλύπτονται στον χάρτη χωροθέτησης τους από την ΡΑΕ (δες στην εικόνα). Η προφανής, αλλά πολύ «επιφανειακή», πρώτη εξήγηση.
■ Η αναζήτηση και εκμετάλλευση κοιτασμάτων, κρίσιμων στρατηγικών κοιτασμάτων, μετάλλων για τις ΑΠΕ. Όπως πχ οι σπάνιες γαίες, η ομάδα μετάλλων που υπάρχει σχεδόν σε κάθε νέα τεχνολογία (μπαταρίες, κινητά, υπολογιστές, κλπ) και που σήμερα εξάγονται κατά 98% από την Κίνα.
Όπως δείχνουν οι ειδήσεις που συνήθως περνούν στα ψιλά (δες στο https://news.b2green.gr/ ) με τι ασχολήθηκαν τον Ιούνιο η Φον ντερ Λάινεν, ο Σκυλακάκης, οι Μυτιληναίοι κλπ), τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μακεδονίας και όλης της Θράκης, χερσαία και δευτερευόντως στα υποθαλάσσια ιζήματα τρία μίλια από τις ακτές, μπαίνουν σε πρώτο πλάνο. Το κύριο ενδιαφέρον φαίνεται ότι εντοπίζεται στον Έβρο, στην περιοχή της Δαδιάς και περί το Παγγαίο, όπου και οι σοβαρότερες ενδείξεις. Αυτά μαζί με τα αντίστοιχο της Σκανδιναβίας και της Γροιλανδίας (που όμως βρίσκονται κάτω από πάγους), στηρίξουν όλη την «στρατηγική» της ΕΕ.
Για κάτι αντίστοιχο μεταφέρεται τώρα το κέντρο της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης Ανατολής – Δύσης στις χώρες της ζώνης του Σαχέλ. Ένας διαρκής νέου τύπου πόλεμος, που απλώς μεταφέρει τις εντάσεις από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρας σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Πόσο μάλλον όταν και αυτά τα μεταλλεύματα θα συμμετέχουν σε «καλάθια» διαμόρφωσης της τιμής των νέου τύπου νομισμάτων, όπως αυτό που δρομολογήθηκε στην σύνοδο των (διευρυμένων με έξι νέες χώρες) BRICS που αποφασίστηκε.
Εδώ έχουμε σε εξέλιξη έναν πόλεμο με την φύση. Αυτό είναι το τίμημα της δήθεν οικολογικής άποψης «όλα από ΑΠΕ» μιας «Πράσινης» μετάβασης κενής περιεχομένου για να εξυπηρετηθούν, με πολύ άγριο τρόπο, τα business plans «10 οικογενειών και 4 Τραπεζών».
Τί δεν καταλαβαίνεις ακριβώς;
Γιάννης Χατζηχρήστος
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
