Σπουργίτι | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή
Είμαι ένα μικρό τραγούδι, ταπεινό,
σαν σπουργίτι μες στο χιόνι σεργιανώ,
πόρτα δεν χτυπώ που τρίζει,
παραθύρι που σφαλίζει,
έχω σπίτι μου τον ουρανό…
Δεν διαλέγω δέντρο ή στέγη για φωλιά,
κόντρα στέκομαι στου χρόνου τη θηλιά,
τη βροχή, το χιόνι αντέχω,
τα μικρά φτερά που έχω,
φτερουγούν, σ’ αέρα κι αντηλιά…
Έχω μες στα στήθια μου, βαθιά ψυχή,
δεν μ’ ορίζει, ορίζω εγώ κάθε εποχή
και στο φως και στο σκοτάδι,
ίδιο τ’ ουρανού το χάδι,
ίδιο κάθε δείλι, κάθε αυγή…
Έχω σπίτι μου το χώμα, στέγη μου τον ουρανό,
τ’ αετού το πέταγμα δεν το φθονώ…
Έχω τα φτερά στο σώμα,
μένω, δεν αποδημώ,
για τη μάνα μου πατρίδα, πολεμώ…
Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023
Κώστας Μιχαήλ Μαρής
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι του Ινδού ζωγράφου Pintu Sarkar (2022)]
Κώστας Μιχαήλ Μαρής
Ο Κώστας Μιχαήλ Μαρής, δημιουργός (στιχουργός – σύνθετης, τραγουδοποιός – αυτοσχεδιαστής) γεννήθηκε στο Ρέθυμνο Κρήτης το 1980 και ζει στα Λιβάδια Μυλοποτάμου (ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του Ψηλορείτη). Είναι απόφοιτος Γενικού Λυκείου και από εννιά χρονών άρχισε να γράφει κρητικές μαντινάδες ακολουθώντας την παράδοση του τόπου του, για να περάσει αργότερα δώδεκα χρονών στην αντίπερα όχθη (το λαϊκό τραγούδι) εμπνευσμένος από τον Δημήτρη Μητροπάνο. Το Δημιουργικό κομμάτι είναι μέρος της ζωής του, αφού σ’ αυτό αφιερώνει τις ελεύθερες ώρες του, γράφοντας στίχους και μουσική.
