Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Yolande | της Ζωής Δικταίου
Στο κιόσκι, πολύ κοντά στην περίφημη κρήνη των Μεδίκων
κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές
μια ορχήστρα νέων έπαιζε ένα κοντσέρτο για βιολί και βιολοντσέλο.
Σταμάτησε, το πρόσωπό της πρόδιδε απερίγραπτο θαυμασμό,
έμεινε ακίνητη, προσηλώθηκε στη μουσική,
άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει αδιαφορώντας για την λεπτή της πούδρα,
μετά χειροκρότησε κυριαρχημένη από συγκίνηση.
Ο αέρας πλημμύρισε μυρωδιές, όλες γνώριμες,
βήματα ελαφρά, κάποιος την πλησίασε,
βλέμμα σκούρο κεχριμπάρι, παλιό ρολόι στο δεξί χέρι,
ψάθινο καπέλο, γυαλιά στρογγυλά με ασημί λεπτό σκελετό.
Άγγιξε τα βελούδινα κουμπιά στο μαύρο της φόρεμα,
ένα περίεργο κοκκίνισμα που δεν ήξερε αν ερχόταν από μέσα της,
ή από τα έγκατα της γης, έβαψε τα μάγουλα,
ανεπαίσθητα κάπως φάνηκε και στη άκρη της μύτης,
δάγκωσε απαλά τα χείλη, χαμογέλασε με αθωότητα
έτσι όπως συμβαίνει σε κάθε ελεύθερη ψυχή,
δεν ήταν στην πρώτη νιότη, δεν το έκρυβε.
Εκείνος, με το πινέλο βουτηγμένο στην ώχρα
σχεδίασε πολύ γρήγορα τη μορφή της,
την ελικοειδή κίνηση της φούστας, το σφιχτό μπούστο,
τα μακριά δάχτυλα, μια υγρή τούφα που έπεφτε στον κρόταφο,
το μαντίλι στο λαιμό, την τσάντα και το βιβλίο της.
Στα τρυφερά, σχεδόν ταραγμένα της μάτια,
φάνηκε η ένταση, η οδύνη της ανάμνησης που την εξαντλούσε.
Με τη φαντασία της, αναβίωνε μόνο στο μυαλό,
όλα όσα είχε κάνει και όλα όσα είχε δεχτεί κάποτε,
ακριβά δώρα του έρωτα.
Ο μόνος τρόπος για να διαπιστώσει την πραγματικότητα
ήταν να ρισκάρει να αφεθεί, να ριχτεί στην αγκαλιά του.
Ένα άγγιγμα στον ώμο την τάραξε σαν κλαδάκι στον άνεμο,
μια πεταλούδα φτερούγισε μπροστά της,
και η καρδιά της, το ίδιο πετάρισε,
φώναξε δυνατά η Yolande,
εκείνος την αγκάλιασε απελπισμένα,
κάθε αντίσταση είχε πάει περίπατο,
εκεί στους ανθισμένους κήπους του Λουξεμβούργου,
επιτέλους ζούσε
στο θέλω της αγάπης διεκδικώντας ειρήνη και λύτρωση,
Yolande, η δική μου δασκάλα.
Κήποι του Λουξεμβούργου, Ιούνιος 2022
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
