Το θυμητάρι μου | της Άννας Τακάκη
Σε μια κόλλα από χαρτί έγραφα από μικρή τις λέξεις που με συγκινούσαν: Ήλιος, φεγγάρι, ζωή, θάλασσα, γη, έρωτας…
Κι ύστερα οι λέξεις μου γινόταν σύνθετες καθώς μεγάλωνα. Ηλιοβασίλεμα, φεγγαροβραδιά, καλοζωισμένη, θαλασσοκυματούσα, επίγεια, ερωτοχτυπημένη. Δίπλα από τις λέξεις μου σχημάτιζα εικόνες με γράμματα. Γράμματα χρωματιστά, όπως χρωματιστή είναι και η ζωή.
Και παίρνανε οι εικόνες μου τα χρώματα των λουλουδιών, του βουνού και τ’ ουρανού, του κάμπου και του πελάγου, του ήλιου και του φεγγαριού, της νύχτας και της μέρας. Κάπως έτσι έφτιαξα τις πρώτες μου ζωγραφιές και τις άφησα καλά κλεισμένες στο θυμητάρι μου. Ύστερα το φύλαξα προσεκτικά κάτω από την αγριομηλιά μας δίπλα στην πόρτα του πατρικού μου σπιτιού. Εκείνη, καθώς θυμάμαι, ήταν πρώτα ένας σπόρος που πέταξε ένα κλαρί κι ύστερα το κλαρί μεγάλωνε, έκαμε κορμό, έβγανε κι άλλα βλαστάρια. Ψήλωσε, άπλωσε, υψώθηκε ως απάνω. Ήταν η σκιερή γωνιά μας στη ζέστη του καλοκαιριού κι ήταν της άνοιξης μας η άνοιξη, μέσα στο άνθος της ηλικίας μας.
Ώσπου έγινε κι εκείνη σαν κι εμάς…, μέρος της οικογένειάς μας.
Κάπου εκεί στη σκιά της, βαθιά μέσα στη γη, βόλεψα το θυμητάρι μου με τα χρωματιστά γράμματα. Κι εκεί τα ξέχασα.
Πέρασε ο μισός αιώνας, μπήκε ο άλλος αιώνας κι η αγριομηλιά μας ξεράθηκε. Πρώτα πέσανε τα φύλλα της κι ύστερα τα ξερά κλαριά στέκονταν σαν λυπημένα βλέμματα στον ήλιο. Σαν χέρια άδεια στο κενό. Ώσπου δεν άντεξε ο πατέρας αυτή τη θλίψη κι έκοψε τα κλαριά, έκοψε και τον ξερό κορμό, ξύλα για το τζάκι μας! Ένα μέρος της ζωής μας αποτεφρώθηκε..
Ώσπου ένα πρωί, ένα ολοφώτεινο ανοιξιάτικο πρωινό, άνοιξα την πόρτα και βρήκα ένα κήπο με λουλούδια εκεί που ήταν η αγριομηλιά. Άπλωσα τα χέρια και τα χάιδεψα… κι εκείνα μ’ ανιώσανε! Ήταν τα χρωματιστά γράμματα, που είχα κρύψει κάπου, κάποτε, εκεί με το θυμητάρι μου.
Τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο. Ό,τι πράξεις ό,τι σκεφτείς, ό,τι ονειρευτείς, ακόμη και να το έχεις ξεχάσει, έρχεται εκείνο και σε βρίσκει. Το τραβά η υπόγεια δύναμη σου, που πηγάζει από τη γη κι ανεβαίνει απάνω, όσο απάνω ανεβαίνουμε με τα χρόνια.
Η δύναμη μας δεν κρύβεται, όσο κι αν θέλουμε να την καταπιέσουμε, όσο κι αν λέμε πως είμαστε αδύναμοι, όσο κι αν το ξεχνούμε, πως είμαστε άνθρωποι, που τα πάντα μπορούμε, που τα πάντα υπομένουμε και τα πάντα αντέχουμε.
Δεκέμβρης 2019
«Μνήμες και θύμησες»
Άννα Τακάκη
Άννα Τακάκη
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική»,2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
