Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία; | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Όπως και όλοι οι προηγούμενοι, έτσι και αυτός γίνεται για να καταστραφεί περισσευούμενο ή τοξικό κεφάλαιο και σχετίζεται με την ισχύ κάποιων νομισμάτων. Όχι των όπλων, που είναι μόνο το αναλώσιμο εμπόρευμα κάθε πολέμου για να ετοιμαστεί, μετά την λήξη του, νέο χρήμα μέχρι τον επόμενο.
Οριοθέτηση γίνεται τώρα στην Ουκρανία των ζωνών επιρροής περισσότερων των δυο παγκόσμιων αποθετικών νομισμάτων.
Το ρούβλι δεν μπορεί να είναι ένα από αυτά, αλλά μόνο μέρος κάποιου συνθετικού αντιδολάριου που ψήνεται περί την Κίνα (που ήδη ετοίμασε και το αντίστοιχο ΔΝΤ του).
Και έτσι, μοιραία, προκύπτει και ο ανασχεδιασμός όλων των συστημάτων που αναπτύχθηκαν (παραγωγής, logistics, ενεργειακά και χρηματοπιστωτικά) στην προηγούμενη παγκοσμιοποίηση της μονοκρατορίας του δολαρίου, που μας τελείωσε με απόφαση των G7 πριν 24 μήνες. Αυτή που πυροδότησε και τον πόλεμο, την ενεργειακή κρίση και τον στασιμοπληθωρισμό μεγάλης διάρκειας που θα μας ταλαιπωρήσει για 2-3 χρόνια ακόμα.
Όπερ κανέναν δεν συμφέρει να το κάνει τώρα Κούγκι ή να κλείσει άρον άρον αυτόν τον πόλεμο. Άσε τον λοιπόν να σέρνεται μέχρι να τελειώσει κάθε ισχύς του χαζοευρώ των ευρωζαβών, του μόνου που θα μπορούσε να ισορροπήσει τον παλαβό κόσμο που προκύπτει έτσι, αλλά δυστυχώς σέρνεται στα χέρια ανίκανων νεοφιλελέ ηγετίσκων χωρίς όραμα. Η ροπή της Ευρώπης προς την ακροδεξιά επιταχύνει και αυτήν την εξέλιξη. Της διάλυσης της στα εξ ων συνετέθη. Και μετά επιστροφή στα χαρακώματα των ευρωζαβών για να βρουν ποιος θα πληρώσει το εξωτερικό χρέος της ευρωζώνης.
Απαιτεί βλέπεις χρόνο αυτή η διευθέτηση!
Και μερικές παραμέτρους ακόμα.
■ Πχ θα είναι και η Ινδία στην ζώνη του ψηφιακού αντιδολάριου ή θα κάνει με την Ρωσία μια ενδιάμεση;
■ Και πόσο αυτή θα συνεργαστεί ή θα συγκρουστεί τότε και με μια τέταρτη ζώνη, την Παναραβική και ίσως και με μια 5η, στην Λατινική Αμερική, που ψήνεται και που θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του ευρώ;
■ Θα καταλήξει τελικά η Τουρκία στην Ευρασία ή θα μείνει προσκολλημένη στο ΝΑΤΟ ως δούρειος ίππος της; Γι αυτό εξαρτάται πόσο, τελικά, θα στραβώσει το στόμα του Ερντογάν από ένα «εγκεφαλικό» και πόσα ακόμα εγκεφαλικά θα μπορέσουμε να αντέξουμε και εμείς από το ανεγκέφαλο γκουβέρνο μας, που θέλει να του τα δώσει όλα για κάτι ντιλς που έκλεισαν μαζί του πριν.
■ Θα έχουμε νέες «Αραβικές Ανοίξεις» λόγω της επισιτιστικής κρίσης μόνο στην Αφρική ή πρέπει να επεκταθούν αυτές και αλλού; Πόσες μπορεί να αντέξει το «παίγνιο» που είναι σε εξέλιξη;
■ Αλλά και πόσο θα μπορέσουν να αντέξουν όλες οι ζώνες μετά από την «ζώνη του ίντερνετ», που αυτό αναπτύσσεται χωρίς σύνορα και μεταλλάσσεται γρήγορα προς την 3η του version; Κάνοντας περιττά όλα τα αποθετικά η εθνικά νομίσματα της εποχής Νίξον και τις ζώνες επιρροής τους και τους 5-6 ψηφιακούς ολιγάρχες του προηγούμενου ίντερνετ, που έχουν στηθεί για να στήσουν μια ψηφιακή φεουδαρχία πάνω σε όλες τις οικονομικές ζώνες.
Μην βιάζεσαι λοιπόν! Οι εκλογή του Λούλα στην Βραζιλία και αργότερα οι εκλογές στο Πακιστάν, ίσως σταματήσουν αυτό το μέτωπο σύγκρουσης/οριοθέτησης στην Ουκρανία. Για να ανοίξει το επόμενο, κάπου πιο Ανατολικά, εκεί γύρω από το Κουρδιστάν και την Ινδία. Εδώ, στο ένδοξο Σημιτιστάν, συνεχίστε να ζείτε στην καρακοσμάρα μας.
O «Γιος του ανθρώπου» του Rene Magritte το ίδιο ανεγκέφαλος παραμένει, παρά την τεχνολογική εξέλιξη του μήλου.
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
