Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Zoe | της Ζωής Δικταίου
Σαράντα χρόνια, μια σχέση που πολλές φορές τη διέκοψαν διαφωνίες,
μπόρες άγριες, αμφιβολία, κι όμως,
συμβαίνει να είναι ακόμη μαζί, χωρίς ανάγκη απολογισμών, χωρίς τύψεις,
πότε μεγαλόψυχοι και πότε αστείοι, τώρα δεν τους έμενε καιρός
να δικαιολογηθούν, να αντιπαρατεθούν,
να χωρίσουν έστω προσωρινά,
τώρα συμμερίζονται τις ίδιες απολαύσεις, μια βόλτα στο πάρκο,
ένα καφέ, ένα βιβλίο, το πέταγμα των περιστεριών,
μια σοκολάτα, ένα ρεσιτάλ, ένα παγωτό χωνάκι,
το φευγιό μιας πεταλούδας,
για πρώτη φορά στη ζωή τους τόσο κοντά, τόσο μονιασμένοι,
αφημένοι να τους κυκλώνουν οι εφήμεροι ανθοί
της μανόλιας, του γιασεμιού, του νυχτολούλουδου,
ευχαριστημένοι, χωρίς παιχνίδια νοσταλγίας
λυπόταν μόνο που είχαν αρνηθεί κάποια από τα δώρα του έρωτα
στη νιότη τους,
τότε, που την εγκατέλειπε άπραγη από φιλιά στα ραντεβού
κάνοντάς την να μελαγχολεί,
τότε, που αγκιστρωμένος σε άλλες θύμησες,
– εμπειρία που της χάραξε νωρίς τις πρώτες ρυτίδες στο πρόσωπο
και που με αυτές τώρα περνούσε ελευθέρας τα διόδια του γάμου –
γέλασε, εκείνη περισσότερο βλέποντάς τον να την κορτάρει,
δίχως θύμησες πια,
όσο διαβάζοντας κάτι σκοροφαγωμένες γραμμές
στο κιτρινισμένο σημειωματάριο
άνοιγε μια χαραμάδα στις ραγισμένες στιγμές,
κι εκείνος σφύριζε τραγούδια μιας άλλης εποχής, όχι και τόσο μακρινής,
«έρημη πόλη, τι μου ζητάς, δεν ήταν όνειρο, μέρες που φύγαν,
κλείσε τις πόρτες… » , όλα τραγούδια του Γιώργου Σταυριανού,
πάντως ήξερε τι της άρεσε, κι αυτά που της άρεσαν
ένιωθε να παλιώνουν και να ξαναγεννιούνται μαζί
κάτω από τα βαριά της βλέφαρα
καθώς έσβηνε τις εικόνες της μέρας
ψιθυρίζοντας αύριο…, στη Μονμάρτη,
«Le mur des Je t’aime»,
«το πιο μεγάλο ψέμα», Zoe.
Μονμάρτη, Ιούνιος 2022
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
