Περί Wagner, Πριγκόζιν και άλλων ακροδεξιών πετεινών του ρωσικού δάσους το ανάγνωσμα… | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Πολλοί λίγοι στην Δύση είχαν ακούσει κάτι για τον επιχειρηματία ολιγάρχη Πριγκόζιν (Евгений Викторович Пригожин) και τον όμιλό του, Wagner, μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία, που είχε τεθεί υπό τις διαταγές του Πούτιν, πριν στραφεί χθες εναντίον του εργοδότη του.
Ανεξήγητοι οι λόγοι για το «πραξικόπημα» του, για όσους δεν παρακολουθούν συστηματικά τον σε εξέλιξη νομισματικό πόλεμο, που πυροδοτήθηκε στην Ουκρανία, αλλά και τις εσωτερικές αντιφάσεις εντός των ρωσικών ελίτ σε σχέση με το κυοφορούμενο αντιδολάριο που ετοιμάζεται να κάνει το ντεμπούτο του τον προσεχή Αύγουστο στην σύνοδο των BRICS.
Τί παίζει ακριβώς:
Ο Πριγκόζιν είναι μια γνώριμη φιγούρα, στους Αμερικανούς τουλάχιστον. Δύο μήνες πριν πεθάνουν οι μισθοφόροι του στη Συρία από αμερικανικά πυρά το 16, ο Ειδικός Εισαγγελέας Robert S. Mueller III τον κατηγόρησε για τη λειτουργία του Internet Research Agency, μιας φάρμας τρολ παραπληροφόρησης που παρενέβη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016 υπέρ του Τραμπ.
Ωστόσο, οι υπάλληλοι του Πριγκόζιν ωθούν τα συμφέροντα της Ρωσίας σε μια νέα εποχή υβριδικού πολέμου μέσω άμεσων μαχών επί πολλών πεδίων και διαδικτυακής χειραγώγησης. Επιδιώκοντας ρωσικούς στρατηγικούς στόχους κάτω από ένα ιδιωτικό λάβαρο, ο Βάγκνερ παρέχει στο Κρεμλίνο ένα πέπλο εύλογης άρνησης, ενισχύοντας τη ρωσική διπλωματική ευελιξία και ελαχιστοποιώντας τον επίσημο αριθμό θυμάτων που θα μπορούσαν να καταδικάσουν τη ρωσική εμπλοκή σε εγχώρια αντιδημοφιλείς συγκρούσεις όπως ο συριακός εμφύλιος πόλεμος ή ο πιο πρόσφατος στο Σουδάν.
■ Ποιός είναι επιτέλους αυτός ο Πριγκόζιν και τί είναι ο όμιλος Wagner;
Η ικανότητα του Πριγκόζιν για το κέρδος τον οδήγησε σε μια αντισυμβατική πορεία προς την εμπιστοσύνη του Πούτιν. Μετά από εννέα χρόνια φυλάκισης το 1990, άνοιξε αλυσίδα για χοτ ντογκ με τον πατριό του, κάτι σαν μικρογεύματα Γρηγόρης, αλά Ρωσικά. Καθώς η Σοβιετική Ένωση αναδιπλώθηκε και ο ιδιωτικός τομέας της Ρωσίας αναπτύχθηκε, ο Πριγκόζιν επένδυσε μετά στην πρώτη αλυσίδα παντοπωλείων της Αγίας Πετρούπολης και τελικά άνοιξε το πολυτελές εστιατόριο New Island, όπου υπηρέτησε αρχικά προσωπικά τον Πούτιν. Ο Πριγκόζιν έχει αξιοποιήσει τις υψηλές του διασυνδέσεις σε συμβάσεις τροφοδοσίας και κατασκευής στρατιωτικών και δημόσιων σχολείων δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, κερδίζοντας το παρατσούκλι του «σεφ του Πούτιν».
Οι βαθιές σχέσεις του Βάγκνερ με τους κορυφαίους πολιτικούς ηγέτες της Ρωσίας διακρίνουν την εταιρεία Wagner από όλους τούς συγχρόνους της. Η εμφάνιση των εργολάβων σε γεωπολιτικά hotspots φωτίζει τον στενό συντονισμό μεταξύ των εμπορικών φιλοδοξιών του Πριγκόζιν και της επιδίωξης του εθνικού συμφέροντος από το Κρεμλίνο. Ο Πριγκόζιν κερδίζει με την παροχή υπηρεσιών στις χώρες όπου η Ρωσία επεκτείνει τη επιρροή της, ενώ το κράτος διατηρεί μια εύλογη άρνηση, κάνοντας τον ανήξερο, χρησιμοποιώντας τις ιδιωτικές δομές του Πριγκόζιν για πολλές «βρώμικες δουλειές». Στην πορεία, ο Πριγκόζιν συσσωρεύει κύρος και πολιτικό κεφάλαιο, ανοίγοντας το δρόμο για μελλοντικά προσοδοφόρα συμβόλαια.
■ Ο Όμιλος Wagner σε όλο τον κόσμο
Η Βάγκνερ εμφανίστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της ρωσικής προσάρτησης της Κριμαίας το 2014, βοηθώντας μη αναγνωρίσιμες ρωσικές στρατιωτικές μονάδες, γνωστές ως «μικροί πράσινοι άντρες», στην αναίμακτα διασφάλιση εδάφους και αφοπλισμό ουκρανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Στη συνέχεια, οι εργολάβοι πολέμησαν στο πλευρό των φιλορώσων αυτονομιστών στην περιοχή Ντονμπάς της Ουκρανίας. Η Βάγκνερ παρέμεινε απασχολημένη στην αυτοαποκαλούμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ (DPR) και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ (LPR), καταρρίπτοντας σύμφωνα με πληροφορίες μια ουκρανική στρατιωτική αερομεταφορά Il-76, δολοφονώντας αδίστακτους αυτονομιστές ηγέτες και συμμετέχοντας στη Μάχη του Debaltsevo (Дебальцево, 2015).
Αμέσως μετά την αύξηση της ρωσικής υποστήριξης στον Άσαντ το 2015, τα στρατεύματα της Βάγκνερ έγιναν κρίσιμο πλεονέκτημα καθώς, όπως στην Ουκρανία, εκτελούσαν αμυντικούς και επιθετικούς ρόλους. Με τη φύλαξη των ενεργειακών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων, αυτοί οι εργολάβοι μείωσαν την έλλειψη προσωπικού που εμπόδιζε την ικανότητα του Άσαντ να προστατεύει ταυτόχρονα τις εγκαταστάσεις και να πραγματοποιεί επιθέσεις για την ανακατάληψη εδάφους. Η Βάγκνερ παρείχε επιθετικό ανθρώπινο δυναμικό σε μάχες όπως η Μάχη για την Παλμύρα (2016), στην οποία παρείχε την αρχική δύναμη για την ανάκτηση της πόλης από το Ισλαμικό Κράτος, δηλαδή των συμμάχων του Ερντογάν για τους οποίους δουλεύουν οι γαμπροί του και το λιμάνι του Τσεϊχάν, απέναντι από την Αμμόχωστο.
Ωστόσο, η περίπτωση της Συρίας διαφέρει από τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία λόγω του σαφούς πρόσθετου νομισματικού κινήτρου του Πριγκόζιν για αυξημένη ανάπτυξη Wagner. Η εταιρεία του στην Evro Polis υπέγραψε σύμβαση με τη συριακή κρατική General Petroleum Corporation γύρω στον Ιανουάριο του 2018, παραχωρώντας στην Evro Polis το 25% της παραγωγής από τυχόν εγκαταστάσεις πετρελαίου που ανακτήθηκαν για τον Άσαντ. Η επικίνδυνη επίθεση της Βάγκνερ στο φυλάκιο του Deir ez-Zor Conoco σημειώθηκε μόλις ένα μήνα μετά τη συμφωνία του Evro Polis, και οι τηλεφωνικές κλήσεις που υπόκλεψαν οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ αποκαλύπτουν ότι ο Πριγκόζιν συμμετείχε άμεσα στον σχεδιασμό της επίθεσης.
Ωστόσο, ο βαθμός διοίκησης που ασκεί το ρωσικό κράτος πάνω από την Βάγκνερ στη Συρία παραμένει ασαφής. Ενώ ορισμένες πηγές κοντά στο Υπουργείο Άμυνας ισχυρίζονται ότι η καταστροφική επίθεση του Βάγκνερ στο φυλάκιο του Conoco τύφλωσε τον στρατό, άλλες υποστηρίζουν ότι το Κρεμλίνο πιθανότατα ενέκρινε την επίθεση. Ωστόσο, άλλοι ισχυρίζονται ότι η Βάγκνερ συντονίζεται με το Υπουργείο Άμυνας, αλλά το κάνει χαλαρά, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει την αποτυχία εξασφάλισης έγκρισης για μια συγκεκριμένη επίθεση.
Ομοίως, καθώς η Ρωσία αυξάνει τη συμμετοχή της στην Αφρική, οι επιχειρήσεις της Wagner έχουν επεκταθεί σε ολόκληρη την ήπειρο, όπου προστατεύει τις επενδύσεις του Πριγκόζιν. Στα τέλη του 2017, βίντεο με Ρώσους εργολάβους που εκπαιδεύουν σουδανικά στρατεύματα κυκλοφόρησαν στο Twitter, ενώ περίπου 300 εργολάβοι φέρεται να βρίσκονταν στη χώρα. Την ίδια περίπου περίοδο, η εταιρεία M-Invest, της οποίας φημολογείται ότι κατέχει ο Πριγκόζιν, εξασφάλισε παραχωρήσεις εξόρυξης από τη σουδανική κυβέρνηση. Μαχητές της Βάγκνερ τώρα φρουρούν αυτά τα ορυχεία. Ενώ η M-Invest είναι εγγεγραμμένη ως εταιρεία εξόρυξης, παρείχε επίσης στον πρώην πρόεδρο του Σουδάν Omar al-Bashir, έναν φιλικό προς τη Ρωσία ηγέτη που προήδρευσε σε πολυάριθμες διμερείς εμπορικές συμφωνίες, ένα σχέδιο για την καταστολή των διαδηλώσεων στο Χαρτούμ στις αρχές του 2019. Η εταιρεία παρείχε εκστρατείες δυσφήμισης και οπλισμό, αλλά και υπηρεσίες μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από την Υπηρεσία Ερευνών Διαδικτύου του Πριγκόζιν.
Η ρωσική ανάμειξη στη γειτονική Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ) συνδέει επίσης την πολιτική υποστήριξη με το οικονομικό κέρδος. Η Ρωσία απώθησε τη Γαλλία για να επιτύχει εξαίρεση από το εμπάργκο όπλων CAR των Ηνωμένων Εθνών το 2018, και εργολάβοι της Wagner εισήλθαν στη χώρα περίπου την ίδια περίοδο, φέροντας ότι παρείχαν ασφάλεια για τον Πρόεδρο Faustin-Archange Touadera. Ενώ η Ρωσία ελπίζει να εμφανιστεί ως πηγή περιφερειακής σταθερότητας, αυτή η βοήθεια δεν παρέχεται δωρεάν. Η CAR έχει άφθονα αποθέματα διαμαντιών, πετρελαίου, χρυσού και ουρανίου, και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έχει συζητήσει παραχωρήσεις εξόρυξης με τον Touadera. Αν και η Ρωσία έχει ευνοήσει τον Touadera, έχει επίσης συναντηθεί με ομάδες ανταρτών της CAR, παίζοντας στο γήπεδο για να αποκτήσει πρόσβαση σε εδάφη πλούσια σε πόρους. Η Lobaye Invest, θυγατρική της M-Invest, έχει ήδη ξεκινήσει την εξόρυξη διαμαντιών και οι εργολάβοι της Wagner φαίνεται και πάλι να φρουρούν τα ορυχεία . Τα μερίσματα που είναι εγγενή στον ρόλο του Πριγκόζιν στη ρωσική γεωπολιτική αποδίδουν καρπούς και η Βάγκνερ παρέχει τη δύναμη για να τα υπερασπιστεί.
Συγκεκριμένα, τρεις Ρώσοι δημοσιογράφοι που ερευνούσαν την παρουσία της Βάγκνερ στο CAR δολοφονήθηκαν το καλοκαίρι του 2018. Οι δολοφονημένοι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν την Βάγκνερ, αλλά την ημερομηνία του θανάτου τους σκόπευαν να κινηματογραφήσουν τα χρυσωρυχεία Ndassima, τα οποία ο Πριγκόζιν σχεδίαζε να εκμεταλλευτεί. Τα αρχεία τηλεφώνου δείχνουν ότι ο οδηγός των δημοσιογράφων επικοινώνησε συχνά με έναν αστυνομικό του CAR με στενούς δεσμούς με την Βάγκνερ, συμπεριλαμβανομένων τηλεφωνημάτων την ημέρα της δολοφονίας.
Καθώς η Βάγκνερ προστατεύει με επιτυχία τα ρωσικά συμφέροντα και έχει γεμίσει τα ταμεία του Πριγκόζιν, το Κρεμλίνο στηρίζεται περισσότερο στους εργολάβους. Το 2018, η Μόσχα εργάστηκε σκληρά για να επηρεάσει τις εκλογές στη Μαδαγασκάρη — και ο Πριγκόζιν παρείχε και πάλι τα μέσα. Ο ολιγάρχης έστειλε πολιτικούς συμβούλους, οι οποίοι υποστήριξαν τον φιλικό προς τη Ρωσία Χέρι Ρατζαοναριαμπιανίνα και άλλους υποψηφίους, αλλά ανέπτυξε επίσης εργολάβους Βάγκνερ για να φυλάξουν τους συμβούλους που δρουν παρέα με Τούρκους μισθοφόρους στην περιοχή, με χρηματοδότηση και από τον σεΐχη του Κατάρ. Ο Πριγκόζιν προφανώς προσδιόρισε τους πόρους της Μαδαγασκάρης ως μια άλλη πηγή προσωπικού κέρδους. Υπό την προεδρία του Rajaonarimampianina, η κρατική εταιρεία εξόρυξης χρωμίτη της Μαδαγασκάρης, KRAOMA, μπήκε σε μια αμφιλεγόμενη κοινοπραξία με τη Ferrum Mining, μια ρωσική εταιρεία που συνδέεται με την εμπορική αυτοκρατορία του Πριγκόζιν. Με συμβόλαιο του 2018, η Ferrum Mining έλαβε κεφάλαια από την Broker Expert, μια εταιρεία που βρίσκεται σε ένα σύστημα εντόκων δανειακών συμβάσεων μεταξύ πολλών από τις εταιρείες του Πριγκόζιν, συμπεριλαμβανομένων των Concord Management and Consulting, M-Invest, M-Finance και Megaline. Η υπόθεση της Μαδαγασκάρης παρουσιάζει μια άλλη πεμπτουσία σύνδεση των ρωσικών φιλοδοξιών και της πολιτικής χειραγώγησης του Πριγκόζιν.
Τον Νοέμβριο του 2018, προέκυψαν στοιχεία για τη συνεργασία του Πριγκόζιν με το Κρεμλίνο σε μια άλλη στρατηγική τοποθεσία: τη Λιβύη. Αξιοσημείωτα πλάνα δείχνουν τον Πριγκόζιν να κάθεται ανάμεσα σε εξέχοντες Ρώσους αξιωματούχους άμυνας κατά τη διάρκεια συνάντησης με το προσωπικό του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA). Μήνες αργότερα, πραγματοποιήθηκαν αναφορές για μισθοφόρους της Βάγκνερ που υποστηρίζουν τον LNA, τον αρχηγό του οποίου, τον Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, το Κρεμλίνο υποστήριξε αθόρυβα αλλά σταθερά. Η Ρωσία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας για την απόσυρση πετρελαίου το 2017, και πιθανότατα θα επιδιώξει περαιτέρω επενδύσεις καθώς εμφανίζονται ευκαιρίες για επίλυση των συγκρούσεων στη Λιβύη.
Καθόλου τυχαία δεν ήταν η άμεση αντίδραση «αναλυτών» που ανησυχούν για τις τύχες τέτοιων ρωσικών επενδύσεων στην Αφρική, μετά την απόσυρση στρατευμάτων της Wagner από εκεί για να στηρίξουν το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Πούτιν.
Το Κρεμλίνο, ολοένα και περισσότερο θεωρώντας την Βάγκνερ ως διπλωματικό πλεονέκτημα, ανέπτυξε εργολάβους στη Βενεζουέλα στις αρχές του 2019. Καθώς ο πολιορκημένος ηγέτης Νικολάς Μαδούρο άρχισε να φοβάται τις αποστασίες από το προσωπικό ασφαλείας του, η Βάγκνερ του παρείχε φρουρούς. Αυτή η κίνηση αντανακλά τις επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων του ρωσικού κρατικού πετρελαϊκού γίγαντα Rosneft στο πετρέλαιο της Βενεζουέλας, καθώς και τις τεράστιες συμφωνίες εξαγωγής όπλων της Ρωσίας. Συναλλαγές που έγιναν με την διαμεσολάβηση και του Ερντογάν, σε … bitcoins.
■ Σχέσεις μεταξύ του Βάγκνερ και του ρωσικού κράτους
Η δομή διοίκησης της Ρωσίας για την Βάγκνερ παραμένει θολή, αλλά η υποστήριξή της υλοποιείται με τρεις μορφές: χρηματοδότηση, εξοπλισμός και εκπαίδευση.
Ο Πριγκόζιν και ο Όμιλος Βάγκνερ έχουν περίπλοκες σχέσεις με το ρωσικό κράτος, αλλά και άλλες κυβερνήσεις, της τουρκικής περιλαμβανομενης.
Η πηγή των κεφαλαίων της Wagner παραμένει ασαφής, με μόνο λίγα ανέκδοτα στοιχεία να προσφέρουν κάποια επαλήθευση. Ο Πριγκόζιν προφανώς χρησιμοποίησε σημαντικά έσοδα από τις συμβάσεις κατασκευής και τροφοδοσίας του για να ιδρύσει και γιγαντώσει την Βάγκνερ. Το ετήσιο κόστος της εταιρείας, που σύμφωνα με πληροφορίες ανέρχεται συνολικά σε 150 εκατομμύρια δολάρια περίπου το 2016 μόνο στη Συρία(!), απαιτεί χρηματοδότηση πέρα από την εύλογη ικανότητα των επιχειρήσεων logistics της Πριγκόζιν. Αλλά αυτές οι εταιρείες παρουσιάζουν ιδανικούς αγωγούς για τη διοχέτευση κεφαλαίων στη Wagner από το κράτος ή από ρωσικές ελίτ που έχουν κάποια πιο «ιδιαίτερα» σχέδια.
Ενώ οι συγκεκριμένες νομισματικές συνδέσεις παραμένουν ομιχλώδεις, η Μόσχα διαδραματίζει σαφώς καθοριστικό ρόλο στον οπλισμό της Βάγκνερ. Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) ισχυρίζεται ότι η Wagner λαμβάνει εξοπλισμό όπως τανκς, εκτοξευτές πυραύλων Grad και τεθωρακισμένα οχήματα χωρίς κόστος. Πλάνα από εργολάβους της Wagner αποκαλύπτουν ότι χειρίζονται οχήματα που προορίζονται συνήθως για τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως το όχημα παντός εδάφους Vystrel. Πολλοί εργολάβοι-μισθοφόροι, απόφοιτοι των ρωσικών φυλακών οι περισσότεροι, φαίνεται ότι πέταξαν στη Συρία με ρωσικά στρατιωτικά μεταφορικά αεροσκάφη. Αυτές οι ιστορίες ευθυγραμμίζονται με τους ισχυρισμούς της SBU ότι οι συμβάσεις μεταξύ της M-Invest και των πτήσεων του Υπουργείου Άμυνας δείχνουν ότι η Πριγκόζιν μισθώνει στρατιωτικά αεροσκάφη για τους εργολάβους του.
Το ρωσικό κράτος —ιδιαίτερα δε η Κεντρική Διεύθυνση του Γενικού Επιτελείου (GRU)— παίζει σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση της Βάγκνερ. Οι εργολάβοι εκπαιδεύονται σε ένα συγκρότημα GRU στο Molkino, ένα χωριό στη νοτιοδυτική Ρωσία, και έχουν εντοπιστεί πάνω από 25 Ρώσοι αξιωματικοί που δίνουν οδηγίες στους εργολάβους Wagner σε δεξιότητες που κυμαίνονται από το πυροβολικό έως το μηχανικό μάχης. Η GRU συχνά κατευθύνει και υποστηρίζει την κάθε ομάδα Wagner στη μάχη, ενώ τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν στενό συντονισμό τους στην Ουκρανία.
■ Συγχώνευση Γεωπολιτικών Επιδιώξεων και Ιδιωτικών Επιχειρήσεων
Μέσω της Wagner, η Ρωσία προσφέρει στρατιωτική υποστήριξη ή πολιτική σταθεροποίηση σε αντάλλαγμα για πολιτική επιρροή, ευκαιρίες για γεωστρατηγική επέκταση ή παραχωρήσεις πόρων σε πολύ συγκεκριμένους ολιγάρχες της. Η Wagner μπορεί να θεωρηθεί ως ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία-μονάδα μόνο στο βαθμό που τροφοδοτεί τον πλούτο ενός ιδιώτη. Αλλά η πραγματικότητα της ενσωμάτωσής της στις ρωσικές δομές διοίκησης την καθιστά ένα εντελώς διαφορετικό «εργαλείο». Παρά την φαινομενικά ιδιωτική φύση της Βάγκνερ, ο Πούτιν ευχαρίστησε τους εργολάβους της για τις υπηρεσίες τους, απονέμοντας σε κορυφαίους διοικητές της, όπως ο Ούτκιν κρατικές στρατιωτικές τιμές, κατασκευάζοντας αγάλματα εργολάβων Βάγκνερ στη Συρία και το Ντονμπάς και φωτογραφίζοντας την φάτσα του με διοικητές της.
Ο Πριγκόζιν δεν έχει λάβει λαμπερά στρατιωτικά βραβεία ή μνημεία, αλλά είναι αυτός που μετράει τα κέρδη από την ανάπτυξη του Wagner σε τρεις ηπείρους.
Όλα δείχνουν τώρα ότι η δύναμη που συγκέντρωσε ως τώρα, οικονομική και στρατιωτική, πως θα του επιτρέψουν να διεκδικήσει έναν μεγαλύτερο ρόλο επί του πραγματικού πολέμου που διεξάγεται από το 2021, του νομισματικού. Μια μερίδα των ρωσικών ελίτ έχει σοβαρούς λόγους να διασυνδέσει τον χρυσό ή τα διαμάντια ως κυρίαρχα στο καλάθι των commodities που θα διαμορφώνουν την ισοτιμία του κυοφορούμενου αντιδολάριου R5 των BRICS, σε αντίθεση με την κυρίαρχη άποψη άλλων ελίτ (και του ρωσικού ΥπΕξ και των οικονομολόγων υπό τον Sergei Glazyev), που θέλουν να δώσουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος στους υδρογονάνθρακες!
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να εξοικειωθεί με το όνομα του Πριγκόζιν, που είναι απλή συνωνυμία με τον Ίλια Πριγκοζίν, τον νομπελίστα χημικό της μαθηματικής θεωρίας του χάους. Το χάος που εισάγει τώρα ο πρώτος δεν είναι καθόλου δημιουργικό και τελείως προβλέψιμο.
Τί δεν καταλαβαίνεις;
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
