Προσωπικό και Εμπιστευτικό | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Και ξάφνου γέμισε το Αιγαίο με αστερόσκονη Κεμάλ. Από μια έκρηξη από εκείνο το ασημένιο φεγγάρι που είδα να ανατέλλει προχθές, ολόγιομο πάνω από τον Κιθαιρώνα.
Δεν ξέρω να γράφω ποιήματα, σαν εκείνα τα υπέροχα που γράφει η βιβλιοθηκονόμος της Αλεξάνδρειας, για να στην περιγράψω. Εκείνη έμαθε, βλέπεις, να διαβάζει τις ψυχές πίσω από τις γραμμές τακτοποιώντας τους παπύρους της. Εγώ πεζός.
Πεζός θα περάσω απέναντι πατώντας προσεκτικά πάνω στην φεγγαρόσκονη. Θα κάνω και εγώ, λέω, την αντίστροφη διαδρομή από εκείνη που κατέγραψαν στα γονίδιά οι πρόσφυγες παππούδες μου δυο γενιές πριν. Τον ξέρουν τον δρόμο….
…Ξύπνα, μου λέει ο παππούς, είναι κάτι φράχτες εκεί ψηλά, ίδιοι και απαράλλαχτοι με εκείνους που μας κρατούσαν απ έξω όταν μας έλεγαν τουρκόσπορους όταν φτάναμε εδώ πρόσφυγες μέσω Συρίας. Άντε, μπας και σώσουμε το επόμενο προσφυγάκι, τόσα γράμματα έμαθες, κάνε κάτι…
Και άρχισαν πάλι να γράφουν τα δάχτυλα πιο γρήγορα και από το φως της αστρόσκονης, μπας και προλάβω τίποτα αυτήν την φορά.
(Πριν κάποια λίγα χρόνια, 6.34 πμ, ίσως πάλι σαν σήμερα)
… … …
ΥΓ. Δύσκολη η γραφή ώρες ώρες. Και ακόμα πιο δύσκολη και η μετάδοση της μέσα στην τόση πολυπλοκότητα των καθημερινών και την τόση σκατοψυχιά, πάλι των καθημερινών. Ξέρεις ποιών, αυτών των γενικά πνευματικά ανήμπορων, από εκείνους τους 7 από τους 10 που δεν έχουν ούτε ένα χιλιάρικο στην Τράπεζα, αλλά τους φταίνε πάντα οι πιο ανήμποροι τους. Αυτοί που ξέρουν να τα βάζουν μόνο με όσους τους βγάζουν την γλώσσα για να χλευάσουν την στενόμυαλη σκατοψυχιά τους την βουτηγμένη μέσα στην μιζέρια τους, όσο οι ίδιοι καμώνονται τους μικρομεσαίους αστούς για να κοιμούνται ήσυχοι πάνω σε μια επίπλαστη σταθερότητα.
Ας κοιμηθούν και σήμερα ήσυχοι. Δεν θα ‘ρθει ούτε σήμερα κανένα προσφυγάκι για να τους μολύνει καμιά τους λιτανεία προσκυνημένων σε ζώνες και παντόφλες αγίων ή κανένα πανηγύρι τους για τα πανηγύρια, εκεί που κάνουν τις cost benefit αναλύσεις τους. Δεν κινδυνεύουν…
Ζητώ συγγνώμη παππού. Άργησα πάλι!
16/6/2023
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
