Οι θεματοφύλακες των κύκλων του μαύρου χρήματος και το σύστημα που τους (ανα)παράγει | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Μία σκέψη ξαναδιαβάζοντας το «αναμένοντας τους βαρβάρους» του Κ. Καβάφη
Σχεδόν κάθε μέρα, διαβάζω και ξαναδιαβάζω τι έγραψε εκείνος ο Καραϊβάζ λίγες μέρες πριν τον «φάνε». Δύο τα ερωτήματα που με τριβελίζουν:
♦ Από πούθε έρχεται αυτό το μαύρο χρήμα και πώς μπορεί και κυκλοφορεί αφού, όπως λένε, έχουν θωρακίσει το τραπεζικό σύστημα με αυστηρούς εποπτικούς κανόνες, οι δε επιτρεπτές πλέον συναλλαγές με μετρητά έχουν όριο μόνο τα 100ευρω;
♦ Ποιό είναι το κοινό κέντρο αυτών των ομόκεντρων ή αλληλο-καλυπομενων κύκλων;
Πολλές οι ενδείξεις για τις απαντήσεις, αυτές που σε κάνουν και εσένα να «πνίγεσαι» από την μπόχα όταν αρχίζουν να βγαίνουν σε δημόσια θέα κάποια λίγα, καλά κρυμμένα μυστικά.
Δεν θα παραξενευτώ πλέον καθόλου αν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα καταλήξουν να προσδιορίζουν και τις πηγές και τους κύκλους αυτής της διαπλοκής της σαπίλας, τα ίδια ακριβώς κέντρα που αντιμάχονται φανατικά κάθε σοβαρή και ουσιαστική μεταρρύθμιση, εμμένοντας στις ίδιες συνταγές με τις οποίες πορευόμαστε από το ’96, τουλάχιστον. Αυτούς που:
■ Παράγουν «μαύρο πολιτικό χρήμα» από κάθε δάνειο-ομόλογο που εκδίδεται από τον ΟΔΔΗΧ
■ Αναπαράγουν μαύρο χρήμα όπως πχ κατά το άλλοτε θαύμα της Ελληνικής Επιχειρηματικότητας, την Folie Folie, που φοροδιέφευγε πολύ επιστημονικά και με πολιτική κάλυψη, αυτή που συνθέτει (και ορίζει) το πλέγμα «10 φαμίλιες, 4 τράπεζες και οι σκιώδεις τους».
■ Αυγατίζουν το πιο πάνω μαύρο μέσα από ένα σύστημα εκβιασμών. Ή πληρώνεις σε κάποιον Τράγκα και γίνεσαι «άνθρωπος τους», και σε εμπιστεύονται (αφού σε κρατάνε αιώνια) ή σε τρώει η μαρμάγκα.
■ Κυκλοφορούν το μαύρο χρήμα μέσω δαιδαλωδών διεθνών διαδρομών. Από πολύ απλές, όπως εκείνες που είχαν στήσει με τα κουπόνια του «Πρώτου Θέματος» για να βγάλουν έτσι οι Μαρινόπουλοι στο εξωτερικό 2δισ πριν χρεοκοπήσουν.
■ Μέχρι πιο πολύπλοκες διαδρομές όπου εμπλέκονται διεθνή και εγχώρια funds, κοράκια κόκκινων δανείων, άνθρωποι της νύχτας, «επενδυτικά projects για Καζίνο» ή trafficking πολυτελείας via Dubai κλπ.
■ Αλλά και άλλες, ιδιαίτερα απεχθείς, όπως αυτές που φαίνεται να σχετίζονται με εμπόριο οργάνων ασυνόδευτων.
■ Ή και με την συγκαλυμμένη αρχαιοκαπηλία μέσω της νέας νομοθεσίας για τον «δανεισμό» ιδιωτικών ή δημοσίων συλλoγών…
Και η λίστα τελειωμό δεν έχει, αν δεν κοιτάς μόνο την Γιαδικιάρογλου που κοιτάζει αιωνίως κάποια Πετροβασίλη που αρκείται στο να κάνει μόνο διαπιστώσεις ή εκτονωτικά μνημόσυνα θυμικού με δυο τρία likes εκ των υστέρων. Ξέρεις ποια ερωτήματα, από αυτά που δεν περιλαμβάνουν ποτέ επικίνδυνες ερωτήσεις. Όπως το «γιατί» ή το «πώς».
Όλο αυτό το σύστημα «Κολομβία 2.0» που συντίθεται έτσι, χρειάζεται ανθρώπους κλειδιά ως «εκτελεστές» του. Κάποιους που να είναι και απόλυτα ελεγχόμενοι. Από ποινικούς και ανθρώπους της νύχτας μέχρι και κάποιους «υπεράνω» συμμετέχοντες σε οικονομικά σκάνδαλα ή σε ροζ λίστες. Πχ, γι αυτές που έκανε κάθε τρεις και λίγο τόσο θόρυβο ο κάθε Φουρθιώτης διεκδικώντας ρόλο στα κοινά. Όπως με κάποιες άλλες παλιότερες, επί των οποίων έκαναν πολιτική καριέρα κάτι τύποι σαν τον Καρατζαφέρη και τα μεταγραφέντα ακροδεξιά τσιράκια του, που έχουν τώρα «βαρύ πολιτικό λόγο» ως κυβερνητικοί «λίσταρχοι»…
Δεν αλλάζει όμως κάτι ριζικά αλλάζοντας απλώς τους gate keepers των συστημάτων ελέγχου με άλλους, αδιάφθορους. Αυτό θα ήταν μια ακόμα παιδική αφέλεια, πολύ όμως εγκληματική αν επαναληφθεί και δεύτερη φορά. Και γιατί και οι αδιάφθοροι κάποτε διαφθείρονται αλλά και γιατί το σύστημα Κολομβία 2.0 είναι πλέον υπερβολικά πολύπλοκο και πολυ-επίπεδο για να μπορεί να ελεγχθεί μόνο από μια-δυο χούφτες ανθρώπους.
●Χρειάζονται και πολύ πιο ριζικές μεταρρυθμίσεις!
► Όπως πχ αυτές που σχετίζονται με τον τρόπο που παράγεται και κυκλοφορεί το χρήμα και οι πληροφορίες. Το σύστημα ΔΗΜΗΤΡΑ του Γιάνη δεν είναι ένα από τα ζητούμενα, αφού αφήνει πολλά περιθώρια πλυντηρίου μεγάλης κλίμακας, ενώ τα συστήματα παρακολούθησης τύπου predator ή facebook, έχουν σχεδιαστεί για να στηρίζουν τέτοιους κύκλους, όχι να τους αποκαλύπτουν.
► Ή με τον τρόπο που οι δημοσιογράφοι μπορούν είναι πάλι δημοσιογράφοι λέγοντας τα σύκα – σύκα και την σκάφη – σκάφη. Ούτε με σκάφη ούτε κάνοντας και οι ίδιοι τα πλυντήρια αποφεύγοντας τα «πώς», τα «ποιος» και τα «γιατί».
► Από τον τρόπο που γίνεται και ο απαραίτητος έλεγχος μέσα από τους θεσμούς της δημοκρατίας, όταν αυτοί δεν είναι σκέτο ντεκόρ.
Δεν φτάνει να το αναθέσεις αυτό σε κάποιον πρόθυμο, ή απλώς διαθέσιμο, που θα γίνει επαγγελματίας πολιτικός. Ή σε κάποιο Μεσσία. Αν δεν συμμετέχεις και εσύ ενεργά στα κοινά, όχι ως οπαδός αλλά ως σκεπτόμενος και ενεργών, ξέχνα το. Ντεκόρ είσαι και εσύ τότε!
Βλέπεις, ποτέ δεν προέκυψε κάτι σωστό και χρήσιμο από το βλέμμα της Γιαδικιάρογλου, που όλα αυτά τα απωθεί ως δύσκολα, αναμένοντας τους βαρβάρους. Ποτέ αυτοί δεν ήταν μία κάποια λύση.
Για πες, τι δεν κατάλαβα;
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
