Από το χτες, στο αύριο με όχημα την τέχνη | της Ζωής Δικταίου
Αφιερώνεται στον Γιώργο Παναγιωτάκη
Με μια αίσθηση αθωότητας, με ποιητική αρετή, και ανοιχτά τα τερτίπια του λογισμού, το Λασίθι από φυσικό θέαμα γίνεται τέχνη με τον χρωστήρα του Γιώργου Παναγιωτάκη σε μια προσπάθεια διηγηματικής απόδοσης του γενέθλιου τόπου. Τα έργα του, με έντονα ονειρικό χαρακτήρα, όχι μόνο έχουν μια οικειότητα συγγενική της ψυχής, αλλά και αποτελούν, ειλικρινή χειραψία νοσταλγίας με τη φύση και την καρδιά του τόπου. Ζωγραφικές πράξεις ελεύθερες, απαλλαγμένες από τους κανόνες της έντεχνης σκέψης γεμάτες συναίσθημα. Ο ίδιος ο ζωγράφος κρατά μέσα του το κάλεσμα της Δίκτης, το παράπονο του κάμπου, το αχ μιας άλλης εποχής, το ξάφνιασμα της βροχής, τη μυρωδιά της βρεγμένης γης. Ανάμεσα στα χρώματα, κρυμμένα δάκρυα, τραγούδια, βλέμματα, όνειρα και οι μηλιές του κάμπου ανθισμένες. Ένας κόσμος ολόκληρος ζωντανεύει, το παρελθόν βρίσκει τρόπο να μιλήσει στο παρόν, το χτες του Λασιθιού βιωμένο σε όλους τους τόνους του πράσινου. Η έκφραση της συλλογικής ζωής αποτελεί ένα πολύχρωμο τεκμήριο μνήμης, πολύτιμη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές αποτυπώνεται με ευγένεια. Εκδηλώσεις του κοινοτικού βίου, άνθρωποι, αυλές, σπίτια, λουλούδια, δέντρα, ανεμόμυλοι, στάχυα, δρόμοι, χωράφια, ζώα, το χιόνι, το φως, ένα διαφορετικό ξέσπασμα ζωής, χαράς, ομορφιάς, αληθινό, με τη γνησιότητα της ανάμνησης που δεν ξεθωριάζει, με την ευαισθησία που τα αποδίδει όπως τα αισθάνεται ένας αγνός άνθρωπος. Σε κάθε καμβά, αναγνωρίζεται η αισιόδοξη ματιά του απλού, του σεμνού, του καταδεχτικού Λασιθιώτη. Ο Γιώργος Παναγιωτάκης συνδέεται στενά με τον πολιτισμό και τα στοιχεία του κλειστού τόπου. Μέσα από μια σχέση αμφίδρομη, αντλεί το περιεχόμενο και εκφράζεται. Συντηρώντας με το έργο του και τη δική μας νοσταλγία τείνει να γίνει ο θεματοφύλακας της μακράς παράδοσης του Οροπεδίου Λασιθίου. Προσωπικά δεν νοσταλγώ μόνο κάτι που ανήκει στο παρελθόν, όχι, έχω δικαίωμα να νοσταλγώ και κάτι από το μέλλον, του τόπου, του ονείρου, των δικών μου ανθρώπων… Ένας πίνακας, πολύτιμο δώρο, προσδίδει έντονη συγκινησιακή απόχρωση, θαρρείς στοχεύει στην ευαισθητοποίηση του δέκτη, ώστε αφού αντιληφθεί την αξία μιας τέτοιας εμπειρίας, ψιθυρίζοντας «Λασίθι, τόπος Μέγας», καθώς προβάλλεται το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, να εκφράσει από καρδιάς ένα ευχαριστώ.
Κέρκυρα 14 Μάη 2023
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ο Γιώργος Παναγιωτάκης γεννήθηκε στο χωριό Λαγού του Οροπεδίου Λασιθίου. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Οικονομικές Επιστήμες στο ΚΕΠΕ. Διετέλεσε σύμβουλος του Υπουργείου Εργασίας, Διευθυντής της Επιθεώρησης Εργασίας Ελευσίνας, Δ/ντης της Δ/νσης Εργασίας Πειραιά κ.α.
Μετά τη συνταξιοδότηση του αφιέρωσε την ακατάπαυστη ενέργεια του σε πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες στον τόπο του. Η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική έγινε από χόμπι όπως συνηθίζει συχνά να αναφέρει. Ζωγραφίζει αυτό που του αρέσει: το Λασίθι που υπεραγαπά, τοπιογραφίες από την Κρήτη και από άλλες περιοχές, κάποιες προσωπογραφίες και κάποια έργα πιο μοντέρνας τεχνοτροπίας. Πίνακες του κ. Παναγιωτάκη βρίσκονται είτε σε συλλογές ιδιωτών είτε σε δημόσιους χώρους των φορέων του Δήμου Οροπεδίου Λασιθίου. Για την προσφορά του έχει τιμηθεί ως επίτιμος πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου « Ο ΝΟΣΤΟΣ» των χωριών Λαγού- Πινακιανού.
Εντυπωσιάζει η ρεαλιστικότατα της ζωγραφικής του. Διαβάζει, μελετά και εμβαθύνει τόσο στις τεχνοτροπίες της ζωγραφικής όσο και στην ιστορία της τέχνης και αυτό φαίνεται στην εναλλαγή των χρωμάτων και των σχημάτων και στην έμφαση στη λεπτομέρεια που αποτελεί την καλλιτεχνική του υπογραφή.
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
