Εβδομάδα των άγιων παθών και ανάσταση ψυχών | της Άννας Τακάκη
Με ιερές ακολουθίες και τροπάρια, «ιδού ο Νυμφίος έρχεται…», «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» με τα μυστήρια ευχελαίων, τα Δώδεκα Ευαγγέλια και την Ιερά Αποκαθήλωση, το στόλισμα Επιταφίων και Εγκωμίων ύμνους, φθάσαμε στην εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, ώσπου να σημάνει το «Χριστός Ανέστη»!
Άλλος ένας Απρίλης ανέτειλε, μήνας λαμπρός της Άνοιξης και της Πασχαλιάς, των λουλουδιών και των τρυφερών φύλλων, της αναγέννησης της γης και των κελαηδισμάτων γλυκό ζωής προλάλημα. Άλλος ένας Απρίλης των χρωμάτων και των αρωμάτων, διάχυτος από τις μυρωδιές των ανθών.
Καθάρισε ο μουντός ουρανός κι ένας ήλιος λαμπροφόρος προβαίνει, ένας ήλιος ανοιξιάτικος ζωογονεί και τονώνει το θολωμένο μυαλό απ’ τη μούχρα του χειμώνα. Ένας Απρίλης, λες, θα ζεστάνει τις παγωμένες ψυχές. Είναι άνοιξη κι η Πασχαλιά χωρεί μόνο στην άνοιξη. Δειλά δειλά προβαίνει απ’ τον κάματο η ανάπαυση κι απ’ τον θάνατο η Ανάσταση!
Πριν την Ανάσταση τα πάθη. Τα άγια πάθη του Κυρίου είναι τα πάθη του καθενός, που λες κι εξαγνίζονται την Μεγάλη Εβδομάδα, την εβδομάδα των Παθών. Λες κι αφήνουν λίγο ελεύθερη την ψυχή του ανθρώπου, ώσπου να δει, να εννοήσει με νηφαλιότητα, με ηρεμία, μέσα από τους ύμνους και τα τροπάρια, και μέσα από την αναπαράσταση του Θεανθρώπου, πως όλα με καρτερία και αγάπη γιατρεύονται. Πολλά έρχονται και παρέρχονται, άλλα μαραίνονται και αναζωογονούνται, και ο θάνατος ακόμη γίνεται αιώνια ζωή κατά τις γραφές.
Άνοιξη και Πασχαλιά!
Και να που ήρθε το τέρμενο να μαζευτούνε πάλι δικοί και φίλοι, κι ευχές πολλές ν’ αντιλαλήσουν στην ύπαιθρο. Της ζωής και της χαράς ευχές. Του Κυρίου η Ανάσταση, δική μας ανάσταση. Οι προσευχές την εβδομάδα των Αγίων Παθών είθε ν’ ανοίξουν τις ψυχές ν’ απλώσουν ως απάνω, ν’ ανέβουν ως τον Ύψιστο. Τα εγκώμια της Παναγιάς, του καθενός είναι το μοιρολόι για ό,τι έχασε, για ό,τι δεν πίστεψε, για ό,τι μετάνιωσε. Κι ένας λόγος για αυτογνωσία, για στοχασμό κι αναθεώρηση είναι η Μεγάλη Εβδομάδα, σαν η πιο ξεχωριστή, η πιο ιερή εβδομάδα του χρόνου. Εβδομάδα πίστης και κατάνυξης, με νηστεία και προσευχή, με ευχέλαια και μυρώματα, όσων τουλάχιστον αυτό η συνείδηση το επιτρέπει. Κι ύστερα η μεγάλη γιορτή με το «Χριστός Ανέστη, χρόνια πολλά». Η αντάμωση, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, τα παραδοσιακά γλυκά και εδέσματα.
Τα περήφανα γηρατειά δίπλα με τα ανήσυχα νιάτα, γονείς πλάι στα παιδιά τους, παιδιά που γυρνούν στις φωλιές τους ωσάν τα ταξιδιάρικα πουλιά κι απού θα σμίξουν όλοι σε μια συνύπαρξη, έστω κι αν είναι λίγες οι μέρες κι οι στιγμές έρχονται και φεύγουν κι όλα βαίνουν στο χωροχρόνο με υπομονετική συνέχεια…
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτων θάνατον πατήσας»!… Το σκοτάδι διαδέχεται το φως, ο θάνατος τη ζωή! Η Χριστιανοσύνη γιορτάζει την Ανάσταση με τελετουργίες και εθιμοτυπίες, ευχές και αγάπη. «Δεύτε λάβετε φως» από τον Πανάγιο Τάφο, το φως το αληθινό, το φως το αμόλυντο, το φως που νικά το σκοτάδι, κι απλώνεται, και μοιράζεται και αναζωογονεί και χαροποιεί και ζεσταίνει σαν ένας ήλιος της ψυχής. Ανάσταση σημαίνει φως, σημαίνει αγάπη, σημαίνει ελπίδα, ζωή σημαίνει, και δύναμη, καθάριο πνεύμα κι αίσθημα βαθύ, μα και συμπόνια. Ανάσταση σημαίνει, λίγο χώρο αφήστε να ’χει ν’ απλώσει χέρι κι ο φτωχός, να βασταχτεί από τη δύναμή του, κι ο πονεμένος να βρει κάπου κει μια παρηγοριά, κι ο δυστυχής να βρει ένα αποκούμπι ν’ ακουμπήσει.
Νεκρές ψυχές σε σώματα ζωντανά, μια Ανάσταση καρτερούν ν’ αναστηθούν, και της ζωής οι αδύναμοι κι οι ασθενείς στο σώμα και στην ψυχή σε μια Θεία Δύναμη προσδοκούν να γίνουν καλά, να νιώσουν καλά, να μεγαλουργήσουν. Τη δύναμη που λέγεται Αγάπη!
Εβδομάδα των Παθών και το Άγιον Πάσχα! Η Εβδομάδα της περισυλλογής και της Ανάστασης. Ένα μύχιο κάλεσμα του εαυτού προς εαυτόν, του ενός προς τον άλλον. Ανάσταση, απλά, θα πει αγάπη!
Άννα Τακάκη
[Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι το έργο του Χατζημιχαήλ Θεόφιλου, «Η οικογένεια του κυρίου Πάτρισον από το Σικάγο», 1933]
Άννα Τακάκη
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
