Ακροβασία και αστάθεια | της Άννας Τακάκη
Θα το έχεις διαπιστώσει, άνθρωπε. Ώρα την ώρα ακροβατείς σε απότομες διαβάσεις, νομίζοντας πως περπατάς ίσια και πατάς σταθερά. Όμως ταλαντεύεσαι να περάσεις ένα πέρασμα και μπορεί να μην πιστεύεις πως είναι το σώμα σου αυτό που παραπατεί. Ίσως γιατί μέχρι πρότινος είχες μεγάλη ευελιξία και δύναμη και γιατί ώρες ώρες από το πολύ τρέξιμο και την επιθυμία σου να φτάσεις κάπου δεν το καταλαβαίνεις. Πολλές φορές περπατάς πάνω σε τεντωμένο σκοινί, χωρίς να το ξέρεις. Από θαύμα δεν πέφτεις, γιατί και συν της άλλης έμαθες να είσαι και ακροβάτης. Και τι άλλο θα μάθεις να είσαι άνθρωπε; Το χειρότερο είναι να σου πουν να χορέψεις στο τεντωμένο σκοινί, γιατί ως τώρα ήταν το πιο εύκολο να σε χορεύουν στο ταψί. Άλλοτε πάλι, όσο καλά κι αν είσαι εκπαιδευμένος θα το έχεις καταλάβει πως από θαύμα ζεις. Και ευδαιμονείς την τύχη σου που είσαι ζωντανός, καθώς βλέπεις άλλους να πεθαίνουν, που δεν τα κατάφεραν ή που δεν είχαν η τύχη με το μέρος τους.
Είσαι ον με νόηση, με κρίση, με δύναμη, είσαι το μόνο νοήμον ον, μα πολλές φορές παρανοείς και παρεκτρέπεσαι. Άλλοτε πάλι δεν λειτουργείς με το νου, παρά με την καρδιά. Δεν είναι κακό αυτό, τούτο διακρίνει την ανθρωπιά σου, δίνοντάς σου παράλληλα πολλές ευαισθησίες και συναισθήματα, να συναισθάνεσαι τον δίπλα σου, να συμπονάς τον μικρό και τον αδύναμο και πολλές φορές να συναισθάνεσαι και τον κίνδυνο που ελλοχεύει, δίπλα σου. Μα όταν δεν συνεργάζεται το συναίσθημα με το νου, παρασέρνεσαι από μια άλλη αλαζονική δύναμη, που σε τραβά και σε πάει, ούτε ξέρω κι εγώ πού σε πάει, άνθρωπε.
Άνθρωπε του μόχθου, της επιβίωσης, της σύγχρονης καθημερινότητας, το έχεις νιώσει αρκετές φορές, πως δεν πατάς καλά στα πόδια σου, καθώς νιώθεις μια αστάθεια και σωριάζεσαι κάτω. Λες ότι η πίεση σου θα είναι υψηλή, ή έπαθες υπογλυκαιμία. Ας όψεται το τρέξιμο, η αγωνία σου για οτιδήποτε ή η βουλιμία σου να ξεφεύγεις του κανονικού. Μαζεύεις όλες τις δυνάμεις σου και σηκώνεσαι πάνω, μα δεν βάζεις μυαλό. Κάνεις τα ίδια λάθη, ξαναπέφτεις στα ίδια λάθη και στις ίδιες κακές συνήθειες, κι όταν είναι αργά λες μα γιατί; τι έφταιξα; Πολλές φορές δεν φταις εσύ, άνθρωπε. Φταίνε αυτοί που σου δίδουν το τεντωμένο σχοινί και σου λένε, περπάτα τώρα, γιατί δεν έχει άλλο δρόμο για να φτάσεις στον προορισμό σου. Μάθε να περπατάς και σ’αυτό, γιατί από δω και πέρα έτσι θα είναι οι δρόμοι σου. Μια στραβή και βρέθηκες στον γκρεμό. Και τότε θα φταίει ο γκρεμός και τότε θα φταίει η κακιά η ώρα και κανείς δεν θα αναλαμβάνει την ευθύνη. Κανείς δεν σου διαθέτει χρήμα να φτιάξει γέφυρες, να φτιάξει δρόμους ίσιους και φαρδύς, που να έχουν ένα σίγουρο προορισμό, μια ασφάλεια, κανείς δεν επενδύει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κι όλα αυτά που βλέπουμε για δήθεν ανάπτυξη είναι επί του θεάστε. Ο φόβος και η ανασφάλεια καραδοκεί σε κάθε σου πέρασμα. Η πολιτισμένη κοινωνία μας, άνθρωπε, δεν έχει τα μέσα να σε βγάλει από τα αδιέξοδα, έχει όμως σε κάθε σταυροδρόμι τροχονόμους να σου λένε με νοήματα «βρες μόνος σου μια δίοδο και πέρασε». Η κοινωνία νοσεί, η κοινωνία σαπίζει από άναρχες ιδέες, από κάτι σκουριασμένα μυαλά, κι από λόγια υποσχέσεις που γίνονται πουλιά και φεύγουν, αν και το έχεις διαπιστώσει -χωρίς να θες να το παραδεχτείς- πως έχεις γίνει εσύ, άνθρωπε, ένα φτηνό πτηνό να του πετούν κάτι ψίχουλα για την επιβίωσή του.
7 Μάρτη 2023
Άννα Τακάκη
[Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι το έργο «The Worship of Bacchus», 1860-62, του άγγλου ζωγράφου, γελοιογράφου και εικονογράφου βιβλίων George Cruikshank (1792–1878), λάδι σε καμβά]
Άννα Τακάκη
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη. Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα. Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
