Ακριβοχαιρετίσματα κι ακριβοχαιρετώ σας! | του Αντώνη Κουκλινού
Πόσες ακόμη Πασχαλιές, Θέ μου θα μας αφήσεις,
ο γης τον άλλο μας να ζει, μόνο με τσ’ αναμνήσεις;
Να μη μπορούμε σ’ εκκλησά, ελεύθερα να μπούμε,
Χριστός Ανέστη αγκαλιά, ο γης τ’ αλλού να πούμε.
Δίχως τσ’ αγάπης το φιλί, στα χείλη να στεγνώσει,
με το κερί τσ’ Ανάστασης, πόρτα πχιος θα σταυρώσει.
Δε μας αφήνουν ορνικούς, να βρούμε την υγειά μας,
μόνο μα σε ζυγώνουνε, μη πάμε στα χωργιά μας.
Μη κάμετε μη δείξετε κι αλλού ποθές μη πάτε,
κάτσετε στη βεράντα σας, γλεντήσετε και φάτε.
Ετσά λογιώς ‘πομείναμε, οι μερακλήδες πάλι,
και δε γατέχω που θα βγει, ετουτονά το χάλι.
Διπλοχρονιάζει το κακό, και διαφορά δεν έχει,
ο κόσμος σα ντο κουζουλό απάνω κάτω τρέχει.
Αναποδογυρίσανε, ούλα τα δεδομένα,
κι όσα και να κατέχαμε, δε θα ’πομείνει ένα!
Αντώνης Κουκλινός
