Χρόνος ανάγνωσης περίπου:2 λεπτά

Καταλάγιασαν όλα και η σιωπή μέσα μου | της Ζωής Δικταίου



 

Βάρυνε η ατμόσφαιρα απότομα,
μυριάδες αδέσποτες σκέψεις
αφουγκράζεσαι τρέμοντας την αιωνιότητα
τη στιγμή που ισορροπεί στα φτερά του ανέμου,
θυμάσαι γυμνά πόδια,
αδικαίωτα καρδιοχτύπια
και το τρίξιμο στο κερωμένο πάτωμα
το κλειδί και το τοπίο του Αχέροντα γνώριμα.

Τρέχει το νερό ανάμεσα σε ρίζες
και βαθιές σκιές
ομολογείς πως είναι να λαχταράς
με την αρμύρα στα μάτια όπως τότε
οι πρωινοί πόθοι σβήνουν πάντα
στο λιόγερμα.

Το σ’ αγαπώ στη σφεντόνα του καιρού,
μωβ σύννεφα ταξιδεύουν στον ορίζοντα
η αλήθεια υψώνεται ανίκανη
να λερωθεί απ’ το ψέμα
ήρθα με κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά
φορώντας το χαμόγελο της αθωότητας.

Μείναμε μόνοι,
είμαι πια μόνη, στις σκουριασμένες ράγες
ο ψίθυρος αντηχεί τραχιά, δυσάρεστα
μια παπαρούνα
προσανατολισμένη στο μαγεμένο ουρανό
σε βγάζει απ’ τη λήθη.

Καταλάγιασαν όλα και η σιωπή μέσα μου.
Εκτίθεμαι στις αφέγγαρες και απόκρυφες
διαδρομές της ψυχής σου.
Η ελπίδα άφησε τη στάχτη της
μέσα στα άδεια σώματα
αυτά που μας ανέχτηκαν χρόνια
ήταν η ώρα που στοιχημάτιζε μαζί μου
η Αγάπη.

Όταν αρχίσεις να αισθάνεσαι επαίτης
όταν νιώσεις σαν ακροβάτης στο τεντωμένο σκοινί
τότε που ξεχειλίζει λύπη το υγρό σκοτάδι
και τυλίγονται κουβάρια τα όνειρα,
ξέρεις γιατί οι συνειδήσεις φθείρονται και πεθαίνουν
γιατί τόσα κρυμμένα που έχεις θάψει στο βυθό
είναι κρυμμένα, μα όχι ξεχασμένα.

Απόψε δε θυμάμαι
τίποτε που να μ’ έχει πληγώσει
ο Έρωτας με συμφιλίωσε με το φόβο
αυτόν που καθρεφτίζεται στο βλέμμα σου
….στο βλέμμα σου χάνομαι.

Ξέρεις από ένστικτο ν’ αρπάζεσαι
κάθε φορά απ’ τη ζωή
φεύγεις, όταν αφήνω τα μάτια
μες τις φλόγες
όταν φτάνω ως το χείλος του γκρεμού,
κοιτάζουμε μαζί το χάος
χωρίς αισθήματα
μα το ρίσκο είναι μόνο δικό μου.

Ζωή Δικταίου

[Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις», 2020, ISBN: 978 618 5456-20-7]



[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι το ψηφιακό έργο με τίτλο «Riverland Cloud Gazing», 2022, του Ινδού δημιουργού Bis Biswas, από την Kolkata]


Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως, κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό. Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:

Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Ποιητική συλλογή
Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα
Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή
Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα
Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή
Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα
Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα
Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα
Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία

Συμμετέχει επίσης στα συλλογικά έργα:
«Γράμματα της ποίησης», «Μονόλογοι», και «Λογοτεχνικά Μονοπάτια».

 

 

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:81