Μια μαύρη γάτα που την λένε Ζίνα | της Ανθής Παρασκευοπούλου
Σε κοιτώ, και θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση, κάπως άβολα. Βιαστική όπως πάντα, για την δουλειά, πέρασα από μία μικρή πλατεία, πριν βγω στον δρόμο, για τον σταθμό του τραίνου. Δεν υπήρχε ψυχή στην πλατεία. Πρωί πρωί μες το κρύο, ίσως να επέλεγαν άλλο δρόμο για να βγουν στην κεντρική οδό, ποιος ξέρει.
Κάποια στιγμή δυνάμωσα τον βηματισμό μου, αλλά κάτι μου τράβηξε την προσοχή από μακριά. Ίσως είναι σκιά από τους θάμνους σκέφτηκα. Αλλά μετά πλησίασα κοντά, ήρθα δίπλα. Ήταν δύο γάτες αγκαλιασμένες σφικτά, σε μια γωνιά της πλατείας. Σκέφτηκα κρυώνουν, τί ποιο ιδανικό από να σφικταγκαλιαστούν. Όσο πλησίαζα πιο κοντά τους, παρατήρησα ότι η μία γάτα με τα υπέροχα χρώματα ήταν σαν τίγρη, είχε ρίγη. Η άλλη γάτα μια ολόμαυρη την είχε σφικταγκαλιάσει, την κρατούσε γερά πάνω της. Μου φάνηκε περίεργο και έριξα μια δεύτερη ματιά στις γάτες. Τότε παρατήρησα ότι το ένα πόδι της τιγρέ γάτας ήταν χτυπημένο, είχε ανοίξει στην κλείδωση, αλλά δεν έβλεπα αίμα.
Πανικοβλήθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω, για να τις βοηθήσω. Να τις χαϊδέψω, μήπως δεν θέλαν, να ειδοποιήσω κάποιον να τις βοηθήσουμε. Το μυαλό μου πήγε σε μια φίλη, την Ελένη που ασχολείται με τα ζωάκια, έχει γάτες. Θεώρησα ότι θα μου έδινε συμβουλές τι να κάνω. Βγάζω το κινητό από την τσάντα έναν αιώνα μου φάνηκε ότι έκανα. Τηλεφωνώ:
-Είμαι στην πλατεία, πριν τον κεντρικό δρόμο, βρήκα μία γάτα χτυπημένη, σφικταγκαλιασμένη με μια άλλη. Πώς να τις βοηθήσω;
-Ηρέμησε θα ειδοποιήσω τον κτηνίατρο, που πάω τις δικές μου. Είναι καλό παιδί θα βοηθήσει, αγαπά τα ζώα. Σε ποιό σημείο είδες τις γάτες; Είσαι εκεί ακόμη τις βλέπεις; Τί κάνουν; Πλησίασε να δεις, μην φοβάσαι!
-Θέλω να βρω κάτι να τις τυλίξω να μην κρυώνουν. Ανεβαίνω στον δρόμο να ζητήσω κάποιο πανί από το περίπτερο που είναι στην πάνω μεριά της πλατείας…
-Βρες κάτι και γύρνα πίσω. Σε παίρνω σε δυο λεπτά.
Βρήκα ένα μεγάλο πανί, δεν είχε κάτι άλλο να μου δώσει ο περιπτεράς. Έτρεχα πίσω στις γάτες αλλά από μακριά είδα την μαύρη γάτα να στέκεται μόνη της πιο πέρα, με κοιτούσε. Πάω στην τιγρέ την βλέπω ακίνητη. Είχε πεθάνει. Την σκέπασα με το πανί. Πόσο χαλιά ήμουν, δεν κατάφερα να βοηθήσω την γατούλα. Έβαλα τα κλάματα, για κάποιο λόγο αισθανόμουν πως έφταιγα. Χτυπά το τηλέφωνο, ήταν η Ελένη.
-Ερχόμαστε.
-Εξηγώ τι έγινε, δεν θέλω να την αφήσω εδώ μες στο κρύο.
-Δεν πρόλαβες, ερχόμαστε, θα την θάψουμε.
-Εντάξει, αλλά είχε χτυπημένο πόδι δεν είδα αίματα.
-Ίσως ήταν καιρό χτυπημένη να είχε πάθει σηψαιμία, τι να σου πω. Τα περισσότερα αδέσποτα, έχουν άσχημη τύχη.
-Θα σε περιμένω να έρθεις.
-Μην ανησυχείς, δεν θα αργήσω, φύγε για την δουλειά να προλάβεις.
-Έλα και θα φύγω.
-Σε ένα τέταρτο είμαστε εκεί.
Καθόμουν απέναντι από την τιγρέ γάτα, δεν μπορούσα να το χωνέψω, πως έγινε αυτό. Τι άθλιοι που είμαστε με τα ζώα. Ποιος ασυνείδητος χτύπησε την γατούλα και την παράτησε, μόνη και αβοήθητη μες στον δρόμο, μες στο κρύο. Κανείς δεν το είδε, κανείς δεν ήρθε να την βοηθήσει. Αισθάνθηκα κάτι στο πόδι μου, τινάχτηκα, ήταν η μαύρη γάτα. Στεναχωρήθηκα έσκυψα και την χάιδεψα. Καθόταν, να την χαϊδεύω. Έτσι μας βρήκαν, όταν ήρθαν, για να βοηθήσουν.
-Λυπάται για την φίλη της.
-Είναι δυνατόν, πόση «ανθρωπιά» έχει αυτή η γάτα. Πιστεύω ότι κατάλαβε ότι θα πεθάνει η φίλη της και έμεινε μαζί της, για να την βοηθήσει.
-Έχεις δίκιο το κατάλαβε και της συμπαραστάθηκε.
-Ευχαριστώ που ήρθατε, παιδιά.
-Καλό θα ήταν, να είχα βοηθήσει την γατούλα, αλλά πρέπει να ήταν καιρό έτσι…
-Τι απονιά, κανείς δεν βρέθηκε να την βοηθήσει.
-Τι ψάχνεις, υπάρχουν άνθρωποι, μέχρι σήμερα που κακομεταχειρίζονται τα ζώα.
-Ναι, αλλά αυτό για να σταματήσει, -όλοι χρειάζεται να έχουμε αγάπη, συμπόνια για τα ζώα-, να μιλάμε στα παιδιά από μικρά, να έρχονται σε επαφή με ζωάκια.
-Εάν θες φύγε, ξέρω ότι ήδη έχεις καθυστερήσει.
-Σ’ ευχαριστώ, πρέπει να βιαστώ αν θέλω να προλάβω. Κάνω να φύγω αλλά το μαύρο γατί έχει μπερδευτεί στα πόδια μου.
-Σε συμπάθησε.
-Και γω.
-Καλό είναι να της βρούμε ένα σπίτι.
-Ναι.
-Αλλά, πότε θα το βρούμε, μέχρι τότε τι θα γίνει με την γατούλα;
-Θέλεις να την πάρεις στο σπίτι, θα σου φέρουμε τροφή και ένα όμορφο καλαθάκι να κοιμάται, θα την δει και ο Στέφανος, να της κάνει τα εμβόλια, απ’ ότι βλέπω είναι μικρή.
-Ε! Δεν ξέρω, είναι γλυκούλα, κοιτάχτε τι χαδιάρα που είναι…
-Είναι τέλεια παρέα θα δεις, δεν βρέθηκε τυχαία στον δρόμο σου.
-Ελένη, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι θα λείπω για την δουλειά, γενικά όταν θα είμαι εκτός σπιτιού, τι θα κάνει η γάτα;
-Ότι κάνουν όλες οι γάτες θα κουρνιάζει, θα τρώει, θα λιάζεται. Έλα τώρα σε βλέπω, θέλεις!
-Εντάξει, αλλά πως θα γίνει; Πως θα την πάρω σπίτι;
-Θα την πάμε στο ιατρείο, να την δει ο Στέφανος, θα την στειρώσει, θα κάνει τα εμβόλια και μετά από μια εβδομάδα θα στην φέρουμε σπίτι, μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσουμε σε ότι χρειαστεί!
-Ωραία! Απόκτησα γατούλα, φεύγω. Σε μία ώρα θα τηλεφωνήσω, να μου πεις πως είναι θα έρθω να την δω, σήμερα το απόγευμα, στο ιατρείο.
Κάπως έτσι απόχτησα την Ζίνα. Ειλικρινά η σχέση μας με τα ζώα πρέπει να είναι σχέση στοργής, σχέση αγάπης, και σεβασμού. Πολλοί λένε ότι τα ζώα είναι ότι έχουμε από τον παράδεισο, και γι αυτό είναι τόσο σημαντικά για εμάς. Η αγάπη μας για αυτά είναι η καλοσύνη μας, η προστασία μας και η βοήθειά μας, για όλες αυτές τις αθώες υπάρξεις του πλανήτη μας. Μας βοηθούν να ξεχνάμε την σκληρή καθημερινότητά μας και μας διδάσκουν τρυφερότητα, και αγάπη.
Παρασκευοπούλου Ανθή
