Στης Πηνελόπης το κορμί | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή
Κόντρα στ’ αγέρι,
στης ομίχλης την αντάρα,
βαριά τα σύνεργα του νου,
τρυπάν τη γη,
σαλεύει η σκέψη με ψυχής,
βαθιά λαχτάρα,
σ’ όσα πελάγη,
μοιάζουν οι όρκοι ναυαγοί …
Μ’ έλιγα ναύλα,
δίχως σπίρτα και τσιγάρα,
στ’ άδειο κατάστρωμα του χρόνου,
στέκει η ευχή,
τρυγά το κύμα,
γρατζουνώντας μια κιθάρα
κι απ’ το τραγούδι του σιρόκου,
βάζει αρχή …
Μαύρα τα σύννεφα
στου νου τη μουγγαμάρα,
π’ αρμέγει φλόγα,
απ’ την ανάσα κι αντηχεί,
σαν κάποιο απόπαιδο,
απ’ των πλανητών τη φάρα,
το’ γέρο Πλούτωνα,
π’ αλάργεψε από ‘κει …
Σκίζει της μοίρας τα νερά,
με κατσιφάρα,
κάτω απ’ του φοίνικα τον ίσκιο,
δεν αργεί να ρίξει άγκυρα,
κρατώντας στην καρδάρα νερό δροσάτο,
να κεράσει και να πιει …
Ξέμπαρκους ναύτες,
απ’ της μοναξιάς τη φάρα,
π’ αντανακλούν του Ποσειδώνα την οργή,
αναζητώντας μες στου φόβου τη Σαχάρα,
την ηδονή,
μ’ αίμα απ’ την ίδια την πληγή …
Κάθε λιμάνι, π’ αντικρίζει,
με λαχτάρα
ο καπετάνιος, σαν λεχώνα,
μάνα γη γεννά, απ’ το χώμα,
π’ άρχει η Σάρα εκεί κι η Μάρα,
το φως, ανάμεσα στης νύχτας τη σιγή …
Φλέγει τη σάρκα μ’ άλλης σάρκας την αντάρα,
μ’ ανάσα ατόφια,
απ’ τ’ άγιο στόμα που ευλογεί
της αμαρτίας το ταξίδι κι η λαχτάρα
στης Πηνελόπης το κορμί, τον οδηγεί …
Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2023
Κώστας Μιχαήλ Μαρής
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι το έργο «Η Πηνελόπη και οι μνηστήρες», 1912, του Εγγλέζου ζωγράφου John William Waterhouse (6/4/1849 – 10/2/1917)]
Κώστας Μιχαήλ Μαρής
Ο Κώστας Μιχαήλ Μαρής, δημιουργός (στιχουργός – σύνθετης, τραγουδοποιός – αυτοσχεδιαστής) γεννήθηκε στο Ρέθυμνο Κρήτης το 1980 και ζει στα Λιβάδια Μυλοποτάμου (ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του Ψηλορείτη). Είναι απόφοιτος Γενικού Λυκείου και από εννιά χρονών άρχισε να γράφει κρητικές μαντινάδες ακολουθώντας την παράδοση του τόπου του, για να περάσει αργότερα δώδεκα χρονών στην αντίπερα όχθη (το λαϊκό τραγούδι) εμπνευσμένος από τον Δημήτρη Μητροπάνο. Το Δημιουργικό κομμάτι είναι μέρος της ζωής του, αφού σ’ αυτό αφιερώνει τις ελεύθερες ώρες του, γράφοντας στίχους και μουσική.
